به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) عملیات نصر 9 نخستین روز از آذر ماه سال 1366 در منطقه عملیاتی حاج عمران، به هدف آزادسازی دامنه جنوبی ارتفاعات تپه شهدا انجام شد و لشکر 64 ارومیه از نیروی زمینی ارتش اجرای آن را به عهده داشت. عملیات سه روز طول کشید، هرچند درگیری‌ها در آن منطقه حتی پس از پایان رسمی عملیات همچنان ادامه داشت.
درباره عملیات نصر 9 به طور خاص کتاب مستقلی وجود ندارد، اما در دو کتاب «اطلس نبردهای ماندگار» (نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی) و «تکاپوی جهانی برای توقف جنگ» (مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس) به چگونگی آغاز و پایان آن، و نیز نتایجش اشاره می‌شود. البته نباید این عملیات سه روزه را ماجرایی کم‌اهمیت در دل جنگی بزرگ دید. دلایل متعددی برای تأکید بر اهمیت آن عملیات وجود دارد و یکی از آنها حضور پررنگ نیروهایی از سازمان مجاهدین خلق (منافقین) در این عملیات در جبهه دشمن است.
منافقین، دست در دست بعثی‌ها
می‌دانیم که هرچه به پایان جنگ نزدیک‌تر شدیم، حضور منافقین در همراهی با دشمن متجاوز پررنگ‌تر شد و نیروهای این سازمان شرارت‌های بیشتر و بدتری را مرتکب شدند. عملاً به پشتیبانی بعثی‌ها و جلوتر از آنان به مرزهای ایران یورش می‌بردند و حتی در چند درگیری چنین به نظر می‌رسید که در ریختن خون مدافعان کشور، از بعثی‌ها حریص‌تر هستند. البته حضور منافقین در جبهه دشمن و همدستی آنان با رژیم بعث در خصومت با ایران، نه ما را غافلگیر کرد و نه حتی جای تعجب داشت. چه آنکه پناهندگی‌شان به آغوش دشمن و همدستی آنان با رژیم بعث و مزدوری برای صدام از مدتی قبل آشکار شده بود و نیروهای ما اطلاعات نسبتاً دقیقی از نقشه‌ها و اهداف و تحرکات آنان داشتند.
در کتاب «تکاپوی جهانی برای توقف جنگ»، که پنجاه و دومین کتاب از مجموعه کتاب‌های روزشمار جنگ ایران و عراق است، ذیل حوادث روز یکم آذر 1366 می‌خوانیم «به گزارشی که از آذربایجان رسیده است پس از شروع عملیات نصر 9 به‌وسیله یگان‌های لشکر 64 در منطقه عمومی حاج عمران، میلیشیای سازمان منافقین – که لباس نظامی پوشیده بودند و پرچم لا اله الا الله با خود داشتند – در یکی از محورها پس از گذشتن از ارتفاع گردمن و سرازیر شدن در دره هارانا به نیروهای لشکر 64 نزدیک شدند و به نبرد تن به تن با آنان پرداختند که بر اثر آتش شدید توپخانه خودی، منافقین عقب‌نشینی کردند و تعدادی از آنها نیز به هلاکت رسیدند.
نصر 9 و روایت‌های ما و آنها
منافقین در تجاوزشان شکست خوردند و تلفات دادند و عقب نشستند. اما رادیو عراق، یعنی صدای رسمی رژیم بعث روایت دیگری از این درگیری داشت. می‌گفت «ارتش آزادی‌بخش ملی ایران به تیپ دوم لشکر 64 در منطقه مرزی عراق – ایران در نزدکی حاج عمران یورش بدند. سازمان مجاهدین خلق در این عملیات 250 سرباز و افسر ایرانی از این تیپ را به اسارت درآورده و بیشتر از 200 نفر از اعضای همین تیپ را به هلاکت رساند. ارتش آزادی‌بخش ملی ایران در این عملیات توانست تمام اسرا را سالم به پشت جبهه انتقال دهد، اما نیروهای عراقی در این نبرد هیچ‌گونه دستی نداشتند.»
طبق اطلاعات جبهه خودی و به نقل از قرارگاه خاتم‌الانبیا در این عملیات تیپی از لشکر 23 ارتش بعث کاملاً منهدم شد، و دو گردان از گردان‌های کماندویی آنان نیز نیمی از نیروهای خودشان را از دست دادند. به سه تیپ از همین لشکر 23 ارتش بعث نیز تلفات سنگینی وارد شد. ما بر چهار بلندی از ارتفاعات آن منطقه مسلط شدیم و نزدیک به 100 نفر از دشمن اسیر گرفتیم. در مجموع، عملیات نصر 9 عملیاتی موفق بود و بخش عمده‌ای از اهداف آن محقق شد.
درباره عملیات نصر 9 به طور خاص کتاب مستقلی وجود ندارد، اما در دو کتاب «اطلس نبردهای ماندگار» (نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی) و «تکاپوی جهانی برای توقف جنگ» (مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس) به چگونگی آغاز و پایان آن، و نیز نتایجش اشاره می‌شود. البته نباید این عملیات سه روزه را ماجرایی کم‌اهمیت در دل جنگی بزرگ دید. دلایل متعددی برای تأکید بر اهمیت آن عملیات وجود دارد و یکی از آنها حضور پررنگ نیروهایی از سازمان مجاهدین خلق (منافقین) در این عملیات در جبهه دشمن است.
منافقین، دست در دست بعثی‌ها
می‌دانیم که هرچه به پایان جنگ نزدیک‌تر شدیم، حضور منافقین در همراهی با دشمن متجاوز پررنگ‌تر شد و نیروهای این سازمان شرارت‌های بیشتر و بدتری را مرتکب شدند. عملاً به پشتیبانی بعثی‌ها و جلوتر از آنان به مرزهای ایران یورش می‌بردند و حتی در چند درگیری چنین به نظر می‌رسید که در ریختن خون مدافعان کشور، از بعثی‌ها حریص‌تر هستند. البته حضور منافقین در جبهه دشمن و همدستی آنان با رژیم بعث در خصومت با ایران، نه ما را غافلگیر کرد و نه حتی جای تعجب داشت. چه آنکه پناهندگی‌شان به آغوش دشمن و همدستی آنان با رژیم بعث و مزدوری برای صدام از مدتی قبل آشکار شده بود و نیروهای ما اطلاعات نسبتاً دقیقی از نقشه‌ها و اهداف و تحرکات آنان داشتند.
در کتاب «تکاپوی جهانی برای توقف جنگ»، که پنجاه و دومین کتاب از مجموعه کتاب‌های روزشمار جنگ ایران و عراق است، ذیل حوادث روز یکم آذر 1366 می‌خوانیم «به گزارشی که از آذربایجان رسیده است پس از شروع عملیات نصر 9 به‌وسیله یگان‌های لشکر 64 در منطقه عمومی حاج عمران، میلیشیای سازمان منافقین – که لباس نظامی پوشیده بودند و پرچم لا اله الا الله با خود داشتند – در یکی از محورها پس از گذشتن از ارتفاع گردمن و سرازیر شدن در دره هارانا به نیروهای لشکر 64 نزدیک شدند و به نبرد تن به تن با آنان پرداختند که بر اثر آتش شدید توپخانه خودی، منافقین عقب‌نشینی کردند و تعدادی از آنها نیز به هلاکت رسیدند.
نصر 9 و روایت‌های ما و آنها
منافقین در تجاوزشان شکست خوردند و تلفات دادند و عقب نشستند. اما رادیو عراق، یعنی صدای رسمی رژیم بعث روایت دیگری از این درگیری داشت. می‌گفت «ارتش آزادی‌بخش ملی ایران به تیپ دوم لشکر 64 در منطقه مرزی عراق – ایران در نزدکی حاج عمران یورش بدند. سازمان مجاهدین خلق در این عملیات 250 سرباز و افسر ایرانی از این تیپ را به اسارت درآورده و بیشتر از 200 نفر از اعضای همین تیپ را به هلاکت رساند. ارتش آزادی‌بخش ملی ایران در این عملیات توانست تمام اسرا را سالم به پشت جبهه انتقال دهد، اما نیروهای عراقی در این نبرد هیچ‌گونه دستی نداشتند.»
طبق اطلاعات جبهه خودی و به نقل از قرارگاه خاتم‌الانبیا در این عملیات تیپی از لشکر 23 ارتش بعث کاملاً منهدم شد، و دو گردان از گردان‌های کماندویی آنان نیز نیمی از نیروهای خودشان را از دست دادند. به سه تیپ از همین لشکر 23 ارتش بعث نیز تلفات سنگینی وارد شد. ما بر چهار بلندی از ارتفاعات آن منطقه مسلط شدیم و نزدیک به 100 نفر از دشمن اسیر گرفتیم. در مجموع، عملیات نصر 9 عملیاتی موفق بود و بخش عمده‌ای از اهداف آن محقق شد.
نظر شما