این خانواده آنقدر گرم و صمیمی است که حتی امکان دارد گاهی از واژگان چاپی کتاب، گرمای ملایمی احساس کنید که مستقیم در قلب‌تان می‌نشیند! مانند وقتی که «جوزفین» برای بقیه کتاب می‌خواند یا «الیزابت» پیانو می‌زند یا زمان‌هایی که دختران و مادرشان در کنار شومینه‌ی اتاق نشیمن دور هم جمع می‌شوند و نامه‌ی تازه‌رسیده‌ا‌ی از پدر را با اشتیاق می‌خوانند: «یک سال تا دیدار دوباره‌ی ما باقی مانده و تحمل دوری عزیزانم بسیار دشوار خواهد بود؛ اما به دخترانم بگو تسلیم نشوند و سختی‌ها را با کار و مبارزه بر خود هموار کنند. به آنها بگو که از هیچ کوششی فروگذار نباشند؛ چرا که تحمل سختی‌ها ناخالصی را از وجود انسان پاک می‌کند و شخصیت را صیقل می‌دهد.».
این کتاب چیزی فراتر از سرگرمی است، وقتی که خانم مارچ درحالی که خانواده‌ی خودش در وضعیت مالی خوبی قرار ندارند، غذاهای کریسمس‌شان را برای خانواده‌ی فقیرتری می‌برد، یا هنگامی که یکی از خواهران بیمار می‌شود و تمام خانواده در تب‌و‌تاب و مراقبت از او هستند، یا زمانی که نوه‌ی پیرمرد ثروتمند همسایه، پسر تنهایی به نام «لورنس» برای زندگی به خانه‌ی پدربزرگش می‌آید و همگی به خوبی با او رفتار می‌کنند و او را در جمع‌های خانوادگی خود می‌پذیرند، چیزهایی مثل بخشندگی، حمایت، عشق و مهربانی را می‌توان میان کاغذ‌های کتاب یافت.
خواندن این کتاب و همراه شدن با «مگیِ» صبور، شور و شوقِ «جو»، قلب پاکِ «بتی» و شیطنت‌های «ایمی»، خواهران کتاب «زنان کوچک»، به شیرینی کیک‌های هانا، مستخدم دلسوز خانواده‌ی مارچ است.
از کتاب «زنان کوچک»، نوشته‌ی خانم لوییزا می‌الکات، ۷ فیلم سینمایی اقتباس شده که اولین آنها بیش از صد سال پیش (1917) ساخته شده است و متاسفانه این فیلم و دومین فیلم ساخته‌شده (1918)، به مرور زمان از دست رفته‌اند. از دیگر اقتباس‌های خوب این کتاب در سال‌های 1933 و 1994 انجام شده است که هر دو فیلم‌های خوش‌ساختی محسوب می‌شوند. جدیدترین فیلم و شاید دوست داشتنی‌ترین‌شان، ساخته‌ی سال 2019 است با صحنه‌‌پردازی و بازیگر‌های عالی که دیدنش برای پیر و جوان جذاب و لذت‌بخش است. از این قصه، انیمه‌ی ۴۸ قسمتی معروفی هم ساخته شده که تفاوت‌های کوچکی با خود کتاب دارد؛ اما به خوبی سرگذشت این خانواده‌ی گرم و صمیمی را به تصویر کشیده است.
نویسنده‌ی این کتاب، لوییزا می‌الکات، متولد ۲۹ نوامبر 1832 و درگذشته‌‌ی 1888 در آمریکا است و کتاب‌های دیگری به نام‌های «مردان کوچک»، «پسران جو»، «همسران خوب» و.. دارد. او کتاب «زنان کوچک» را با الهام از زندگی خود و سه خواهرش نوشته است. لوییزا در خانواده‌ای مذهبی و در دوران جنگ‌های داخلی آمریکا زندگی می‌کرده؛ مانند پدرِ معلمش از مخالفان برده‌داری بوده و همچنین از حقوق زنان حمایت می‌کرده است. او برای کمک به تأمین مخارج خانواده از جوانی شغل‌های مختلفی مثل معلمی، خیاطی، خدمتکاری و پرستاری از مجروحان جنگ را تجربه کرده است.
خانم می‌الکات می‌گوید: «من دوست دارم کار چشمگیری انجام دهم، کاری قهرمانانه یا فوق‌العاده که بعد از مرگم فراموش نشود. فکر کنم باید کتاب بنویسم.» و او کتاب نوشت و فراموش نشد.
نظر شما