به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «شهید؛ رهیافتی به راز و رمز مقام شهادت» از آثار تازه‌تألیف محمدتقی فیاض بخش است که به همت مؤسسه جلوه نورعلوی منتشر شده است.
در کشور ما بحث از شهید و شهادت بحث تازه‌ای نیست و در برخی محلات شاید کمتر کوچه‌ای بتوان یافت که به نام یک شهید نباشد؛ اما در مورد همین مفهمومی که اینقدر در بین ما رایج است، سوالات مهمی قابل طرح است:
اگر جهاد در راه خدا که یکی از نتایجش شهادت است، فریضه‌ای مهم در مقایسه با سایر فرائض دینی است و همه فرائض ظاهر و باطنی دارد که ارزش آن به باطن آن است، مراتب جهاد و به تبع آن شهادت و نیز باطن آن‌ها چیست؟ آیا شهادت پیشنهاد و راهی برای زندگی کردن است یا گزینه‌ای برای مردن؟ آیا شهادت مقامی بیرون زندگی است یا منزلی از منازل آن؟ عامل اصلی قداست شهید و شور و خروشی که ریخته شدن خون او در دل‌ها ایجاد می‌کند آیا تنها به واسطه مظلومیت و یا غم حادثه کشته‌شدن او در میدان نبرد است؟ اگر چنین است، پس چرا تلاطم امواجی که شهادت‌ها در قلب‌ها ایجاد می‌کنند، متفاوت است؟ یا مسئله چیز دیگری است و مقامات و مراتب شهید و تأثیر او در عوالم مُلک و ملکوت بسیار عمیق‌تر و پیچیده‌تر از این سخنان است، و خروش عالم خاکی شراره‌ای کوچک از ملکوت اعلاست؟
موسسه جلوه نور علوی پس از شهادت سردار قاسم سلیمانی رحمهُ‌الله که باعث جریحه‌دار شدن قلوب اکثر مردم ایران و حتی برخی مسلمانان و غیرمسلمانان جهان گشت، بر آن شد تا با کمک محمدتقی فیاض‌بخش به این سوالات مهم پاسخ دهد.
مؤلف شرط شهادت را توفیق در میدان جهاد اکبر می‌داند: «جهاد اکبر باطن جهاد اصغر است و مراتب شهدا در جهاد اصغر، به میزان برخورداری آنان از مراتب جهاد اکبر و مصاف‌ها و پیروزی‌های آنان در میادین مبارزه با شیطان و نفس اماره است. شهادت در چنین جهادی است که شرط قبولی شهادت ظاهری در جهاد اصغر است. اصولاً تا کسی ابتدا در جهاد اکبر شهید نشود، اجازۀ شهادت در میادین دیگر به او داده نمی‌شود.»
و همچنین مراتب شهدا را بر اساس میزان ذکر قلبی آنان و گسست آنان از تعلقات دنیایی می‌داند: «شهادت در اصل لغت به معنای حضور در محضر حق است و ذکر قلبی توجه به وجه الله است. بنابراین ذکر در هر مرتبه که باشد، روح و مرتبۀ شهادت را رقم می‌زند و هر مقدار شدت ذکر و حضور قلب در محضر حق قوی‌تر باشد، قلب شهود بیشتری در توحید و متعلقات آن (اعم از ولایت و اخلاص و سایر امور) دارد. بنابراین مراتب افراد در مقام شهادت به مراتب ذکر قلبی آن‌ها بازمی‌گردد ... باید دید شهید کدامین مرتبه از تعلقات خود را قربانی کرده است، برخی تنها تعلق به مال را قربانی می‌کنند و برخی دیگر آبرو و اعتبار خویش را و گروهی دل‌بستگی به مقام را؛ تا شهیدانی از قبیل مادران و پدران و همسران شهدا که تعلق به فرزند و همسر را بریدند و بالاخره شهیدان کاملی که همه هستی خود را یک‌جا در برابر محبوب قربانی کردند. هر یک از این اصناف جایگاه خاص خود را در شهادت دارند.»
در کشور ما بحث از شهید و شهادت بحث تازه‌ای نیست و در برخی محلات شاید کمتر کوچه‌ای بتوان یافت که به نام یک شهید نباشد؛ اما در مورد همین مفهمومی که اینقدر در بین ما رایج است، سوالات مهمی قابل طرح است:
اگر جهاد در راه خدا که یکی از نتایجش شهادت است، فریضه‌ای مهم در مقایسه با سایر فرائض دینی است و همه فرائض ظاهر و باطنی دارد که ارزش آن به باطن آن است، مراتب جهاد و به تبع آن شهادت و نیز باطن آن‌ها چیست؟ آیا شهادت پیشنهاد و راهی برای زندگی کردن است یا گزینه‌ای برای مردن؟ آیا شهادت مقامی بیرون زندگی است یا منزلی از منازل آن؟ عامل اصلی قداست شهید و شور و خروشی که ریخته شدن خون او در دل‌ها ایجاد می‌کند آیا تنها به واسطه مظلومیت و یا غم حادثه کشته‌شدن او در میدان نبرد است؟ اگر چنین است، پس چرا تلاطم امواجی که شهادت‌ها در قلب‌ها ایجاد می‌کنند، متفاوت است؟ یا مسئله چیز دیگری است و مقامات و مراتب شهید و تأثیر او در عوالم مُلک و ملکوت بسیار عمیق‌تر و پیچیده‌تر از این سخنان است، و خروش عالم خاکی شراره‌ای کوچک از ملکوت اعلاست؟
موسسه جلوه نور علوی پس از شهادت سردار قاسم سلیمانی رحمهُ‌الله که باعث جریحه‌دار شدن قلوب اکثر مردم ایران و حتی برخی مسلمانان و غیرمسلمانان جهان گشت، بر آن شد تا با کمک محمدتقی فیاض‌بخش به این سوالات مهم پاسخ دهد.
مؤلف شرط شهادت را توفیق در میدان جهاد اکبر می‌داند: «جهاد اکبر باطن جهاد اصغر است و مراتب شهدا در جهاد اصغر، به میزان برخورداری آنان از مراتب جهاد اکبر و مصاف‌ها و پیروزی‌های آنان در میادین مبارزه با شیطان و نفس اماره است. شهادت در چنین جهادی است که شرط قبولی شهادت ظاهری در جهاد اصغر است. اصولاً تا کسی ابتدا در جهاد اکبر شهید نشود، اجازۀ شهادت در میادین دیگر به او داده نمی‌شود.»
و همچنین مراتب شهدا را بر اساس میزان ذکر قلبی آنان و گسست آنان از تعلقات دنیایی می‌داند: «شهادت در اصل لغت به معنای حضور در محضر حق است و ذکر قلبی توجه به وجه الله است. بنابراین ذکر در هر مرتبه که باشد، روح و مرتبۀ شهادت را رقم می‌زند و هر مقدار شدت ذکر و حضور قلب در محضر حق قوی‌تر باشد، قلب شهود بیشتری در توحید و متعلقات آن (اعم از ولایت و اخلاص و سایر امور) دارد. بنابراین مراتب افراد در مقام شهادت به مراتب ذکر قلبی آن‌ها بازمی‌گردد ... باید دید شهید کدامین مرتبه از تعلقات خود را قربانی کرده است، برخی تنها تعلق به مال را قربانی می‌کنند و برخی دیگر آبرو و اعتبار خویش را و گروهی دل‌بستگی به مقام را؛ تا شهیدانی از قبیل مادران و پدران و همسران شهدا که تعلق به فرزند و همسر را بریدند و بالاخره شهیدان کاملی که همه هستی خود را یک‌جا در برابر محبوب قربانی کردند. هر یک از این اصناف جایگاه خاص خود را در شهادت دارند.»
.jpg)
عناوین فصول هشت‌گانه کتاب شهید عبارتند از: «شهادت؛ منتهای آرزوی سالکان»، «شهید کیست؟»، «شهیدان عالَم»، «راه تحصیل شهادت»، «شهادت؛ معنادهنده به مرگ و حیات»، «شهادت و جهاد اکبر»، «هجرت عظمی؛ لازمه جهاد اکبر و باطن همه شهادت‌ها» و «ذکر؛ شهادت در عمل و نظر».
«شهید؛ رهیافتی به راز و رمز مقام شهادت»، تألیف محمدتقی فیاض‌بخش، به همت موسسه جلوه نور علوی، کار مشترک نشر فیض فرزان و واژه‌پرداز اندیشه است که در 252 صفحه و با شمارگان 1000 نسخه منتشر شده است.
نظر شما