به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از انتشارات دانشگاه کمبریج، بسیاری از منتقدان و مفسران معتقدند که هایدگر درباره اجتماعی بودن انسان، تقریبا چیزی برای گفتن نداشت. نیکولای نادسن در کتاب «هستی‌شناسی اجتماعی هایدگر» این تصور غلط رایج را اصلاح می‌کند.

نادسن با تکیه بر فلسفه ذهن تاثیرگذار هایدگر، فلسفه کنش و تصورش از بودن، استدلال می‌کند که ایده اصلی هستی‌شناسی اجتماعی هایدگر این است که ما فقط می‌توانیم دیگران را درک کنیم، کارهایی را همراه با دیگران انجام دهیم و گروه‌های پایداری را با افراد تشکیل دهیم، اگر عملکرد آنها را از قبل با برنامه‌های خودمان و دنیایی که بین ما قرار دارد، مرتبط کنیم.

نادسن سپس از این چارچوب برای فرمول‌بندی مشارکت هایدگری در بحث‌های جاری درباره شناخت اجتماعی، قصدمندی جمعی و هنجارگرایی اجتماعی استفاده می‌کند. او همچنین مفهوم معروف اصالت هایدگر را در پرتو تعهدات هستی‌شناسانه اجتماعی وی، بازتفسیر می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه وابستگی هایدگر به سوسیالیسم ملی، بهترین بینش‌های او را درباره ساختار بنیادی زندگی اجتماعی فاش می‌کند.

دیوید کربون، استاد دانشگاه ویرجینیای غربی درباره کتاب «هستی‌شناسی اجتماعی هایدگر» می‌گوید: «این کتاب، گزارشی نظام‌مند از مشارکت هایدگر در هستی‌شناسی اجتماعی ارائه می‌دهد. مزیت دیگر کار نادسن این است که از بیان فاجعه خط مشی سیاسی هایدگر در دهه 1930 ابایی ندارد. این کتاب، بر این دیدگاه که حتی در محافل پدیدارشناسی نیز مطرح می‌شود، مبنی بر اینکه هایدگر در بحث اجتماعی بودن، حرفی برای گفتن ندارد، خط بطلان کشیده و در پی اصلاح این تفکر است.»

نیکلای نادسن، استادیار فلسفه در دانشگاه آرهوس دانمارک است. پدیدارشناسی، هستی‌شناسی اجتماعی و فلسفه عملی، از حوزه‌های پژوهشی این استاد فلسفه است. کتاب «هستی‌شناسی اجتماعی هایدگر: پدیدارشناسی خود، جهان و دیگران (فلسفه اروپایی مدرن)» نوشته نیکولای نادسن، به تازگی در 288 صفحه، به زبان انگلیسی از سوی انتشارات دانشگاه کمبریج منتشر شده است.