کتاب «درباره فلسطین» حاصل مجموعه گفتوگوهای سه جانبه بین ایلان پاپه، نوام چامسکی و فرانک بارات است که بارات به‌عنوان تکمله کتاب غزه در بحران جمع‌آوری کرده است. ایلان پاپه و نوام چامسکی در این گفت‌وگوها به سوالاتی پاسخ می‌دهند که سیاست‌های فعلی رژیم‌صهیونیستی در قبال فلسطین را به چالش می‌کشد. در ابتدا نگارش کتاب سه حوزه گذشته، حال و آینده فلسطین در نظر بارات بوده است. در قسمتی که به گذشته فلسطین مربوط است رخدادهایی که از 1948 و با آغاز فرآیند پاکسازی نژاد به وقوع پیوسته است، بررسی می‌شود. ایلان پاپه و نوام چامسکی در این فصل همچنین درباره مفهوم صهیونیسم با هم به تبادل‌نظر می‌پردازند.
به مناسبت روز قدس نگاهی به صفحاتی از کتاب «درباره فلسطین» با ترجمه محسن عسکری جهقی داشتیم که در گزارش زیر آن را می‌خوانید:
ایلان پایه، متفکر و استاد تاریخ با نگاهی تاریخی به بررسی موضوع فلسطین و رفتار ظالمانه رژیم صهیونیستی اسرائیل پرداخته است: «متاسفانه حملات اسرائیل به نوار غزه اثبات می‌کند که این سیاست با تمام توان و بدون هیچ محدودیتی در حال اجراست. عبارتی که به کار برده‌ام بسیار دقیق و است، زیرا سیاست‌های وحشیانه اسرائیل را در یک گستره بزرگ تاریخی از گذشته تا کنون به درستی تبیین می‌کند. مردم در نوار غزه و سایر اراضی فلسطین از واکنش صریح و قاطع جامعه جهانی نسبت به قتل‌عام گسترده و ویرانی‌هایی که اسرائیل از خود به جا می‌گذارد کاملا مایوس شده‌اند. به نظر می‌رسد ناتوانی یا بی‌میلی جامعه جهانی در واکنش به جنایات اسرائیل ابتدا و بیش از هر چیز نشان دهنده آن است که جهانیان روایت و استدلال اسرائیل را درباره جنایات خود در غزه پذیرفته‌اند. اسرائیل کشتار وسیع مردم غزه را با روایتی ساده و شفاف اینگونه توجیه می‌کند: این تراژدی غمبار در نتیجه حملات موشکی حماس به جامعه یهودیان است و اسرائیل چاره‌ای جز دفاع از خود در برابر این حملات موشکی ندارد!»
این متفکر برجسته به نقش رسانه‌ها و استادان دانشگاه در تشریح جنایات اسرائیل نیز اشاره کرده است: «با اینکه جریانات اصلی رسانه‌ای در غرب، جامعه دانشگاهیان و سیاستمداران غربی ممکن است درباره شدت عمل به کار گرفته شده توسط نیروهای نظامی اسرائیل ملاحظاتی داشته باشند، در کل به نظر می‌رسد دلایل اسرائیل را برای این اقدام پذیرفته‌اند، هر چند در فضای مجازی و رسانه‌های الکترونیک دلایل و مواضع اسرائیل به طور کامل مردود شمرده شد و کسی آن را نپذیرفت. در رسانه‌های مجازی و شبکه‌های اجتماعی اقدام اسرائیل یکسره محکوم و جنگ علیه غزه جنایت جنگی تعبیر شد.»
ایلان پایه که به دقت تاریخ اشغال فلسطین را بررسی کرده، دست روی موضوع مهمی درباره جنایات رژیم صهیونیستی گذاشته است و به دقت نکته به نکته آن را شرح می‌دهد: «تنها تفاوت میان دو تحلیل بالا به آنها اشاره شد ناشی از میزان اشتیاق فعالان سیاسی و اندیشمندان است، اینکه تا چه اندازه تمایل دارند اقدامات اسرائیل در غزه را در بافت تاریخی و ایدئولوژیکی مطالعه کنند و در این مسیر تا چه اندازه می‌خواهند به لایه‌های عمیق‌تر بروند. برآورد تاریخی و بررسی زمینه‌های این حمله و مطالعه سه حمله وحشیانه دیگر که اسرائیل از 2006 تا کنون در این منطقه انجام داده است، آشکارا از وجود یک سیاست نسل‌کشانه تصاعدی در برنامه‌های اسرائیل حکایت می‌کند.
سیاست قتل‌عام گسترده و تصاعدی اسرائیل بیش از آنکه نتیجه نیات پلید و ددمنشانه عاملان آن باشد، نتیجه گریزناپذیر راهبردهای کلان اسرائیل در قبال فلسطین به طور عام و اراضی اشغالی 1967 به طور خاص است. ما باید با تمام توان بر چنین بافتار و زمینه‌ای تاریخی اصرا بورزیم، زیرا اسرائیل و دستگاه تبلیغاتی رژیم صهیونیستی بارها و بارها تلاش می‌کند تا سیاست‌ها و برنامه‌های خود را خارج از این متن و بافتار تشریح کند و بهانه‌ای را که به دست آورده است، هر بار به سان تمام یورش‌های ویرانگر قبلی به عنوان مهمترین دستاویز برای توجیه قتل‌عام گسترده خود به کار گیرد و به این ترتیب فلسطین را به کشتارگاهی عمومی تبدیل کند.»
بمباران پناهگاه آوارگان فلسطینی
یکی دیگر از متفکران و اندیشمندانی که فرانک بارات در کتاب «درباره فلسطین» به او توجه کرده؛ نوام چامسکی است. استاد بازنشستهِ زبان‌شناسی و فلسفه در دانشگاه ام‌آی‌تی است. چامسکی از چهره‌های برجسته فلسفه تحلیلی و از پیشگامان مطالعه در زمینه علوم‌شناختی محسوب می شود. او یهودی‌تبار ساکن آمریکاست که نگاه انتقادی به سیاست‌های ایالات متحده در برخورد با رژیم صهیونیستی دارد: «اسرائیلی‌ها مدعی‌اند که «اخلاقی‌ترین ارتش جهان» را در اختیار دارند و در این زمینه گزارش‌های بسیار متعددی منتشر می‌کنند، به گونه‌ای که بنابر اظهارات سفیر آمریکا ارتش اسرائیل آنقدر اخلاقی است که باید به آن جایزه نوبل صلح اعطا کرد! تا آخر ژوئیه 1500 فلسطینی کشته شده بودند که میزان تلفات و کشته‌شدگان این عملیات از جنایات «عملیات سرب گداخته» که در 2008 و 2009 صورت گرفت، فراتر رفت.
هفتاد درصد کشته‌شدگان افراد غیرنظامی بودند که صدها تن از آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دادند. البته در این میان چند غیرنظامی اسرائیلی نیز کشته شدند. بخش‌های عمده‌ای از نوار غزه با خاک یکسان شد. در وقفه‌های میان بمباران‌ها خانواده‌های قربانیان با درماندگی بدن‌های پاره پاره اقوام و بستگان‌شان را و آنچه از زندگی‌شان به جا مانده بود در میان آوارها و خرابه‌ها می‌جستند. اسرائیل به تنها کارخانه تامین برق در غزه حمله برد و این اولین بار نبود که اسرائیل به چنین اقداماتی دست می‌زد. گویی این دست اقدامات تا حد بسیاری زیادی از تخصص‌های اسرائیل بود. این کار باعث شد تولید برق در غزه تا حد بسیار زیادی کاهش یاد و از آن بدتر همان اندک آب شربی که در اختیار مردم غزه بود نیز از میان رفت. این حمله بیرحمانه و از بین بردن منابع برق و آب شرب جنایت جنگی آشکاری به شمار می‌آید.»
نوام چامسکی نمونه‌هایی از جنایات اسرائیلی‌ها را برمی‌شمرد و جزئیات آن را بیان می‌کند: «حمله به اردوگاه پناهجویان و آوارگان فلسطینی متعلق به سازمان ملل از دیگر تخصص‌های اسرائیل است. یکی از مشهورترین این نمونه‌ها بمباران پناهگاه آوارگان بسیار شناخته شده غنا در دوران عملیات ددمنشانه «خوشه‌های خشمی» بود که شیمون پرز 1996 به راه انداخت و صد و شش لبنانی که در آن جا پناه گرفته بودند از جمله پنجاه و دو کودک را کشت.»
استاد بازنشسته دانشگاه ام آی تی در چشم‌انداز آینده به بررسی قطع حمایت آمریکا از اسرائیل اشاره دارد که پیش زمینه‌های آن را نیز شرح می‌دهد: «آمریکا و اسرائیل با همکاری یکدیگر سال‌های متمادی برای حل دیپلماتیک بحران فلسطین، که اجماع جهانی را به همراه دارد، بزرگترین موانع را ایجاد کرده‌اند. اگر آمریکا از حمایت‌هایش از اسرائیل دست بردارد، آینده به یقین دگرگون خواهد شد، زیرا در آن صورت می‌توان به سوی «راه حلی مانا» در نوار غزه حرکت کرد.
آیا امکان دارد سیاست آمریکا در حمایت از اسرائیل تغییر کند؟ غیرممکن نیست. افکار عمومی جهان طی سال‌های اخیر به ویژه در میان جوانان تغییر کرده است و چنین امری نمی‌تواند نادیده انگاشته شود. طی سال‌های اخیر زمینه بسیار خوبی برای تحقق مطالبات مردمی به وجود آمده است که آمریکا را به رعایت قوانین داخلی فرا می‌خواند تا از ارسال کمک‌های نظامی به اسرائیل خودداری کند. بر اساس قوانین آمریکا این کشور نباید به کشورهایی که به طور مداوم قوانین شناخته شده و جهانی حقوق بشر را نقض می‌کند، کمک‌های نظامی و امنیتی ارسال کند. اسرائیل به واقع یکی از بارزترین نمونه‌هایی است که چنین الگویی داد و حقوق بشر را به طور گسترده و خشونت بار زیر پا می‌گذارد. درست به همین دلیل و با توسل به چنین قانونی بود که سازمان عفو بین‌الملل در جریان عملیات «سرب گداخته» اسرائیل علیه غزه خواستار تحریم تسلیحاتی اسرائیل و حماس شد.
نظر شما