به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، میرشمس الدین فلاح هاشمی در این مراسم که عصر امروز، 14 مرداد در خبرگزاری مهر برگزار شد، با اشاره تاریخچه شکل‌گیری خودنویس و در ادامه آن مدرسه داستانی صاد گفت: تلاش ابتدایی ما برای آن بود که کسانی که در پایتخت نبودند و فرصت دیده شدن نداشتند، دیده شوند. این گونه بود که ما در جام جم خودنویس را راه‌اندازی کردیم.
 
 وی در ادامه با اشاره به سازوکار خودنویس افزود: خودنویس با دیگر کارگاه‌ها تفاوت داشت. در خودنویس تمرکز ما بر روی نویسندگان نوقلم بود و از رشد یک نویسنده لذت می‌بردیم.
 
 فلاح هاشمی با اشاره به قدرت متون کهن فارسی گفت:  تمرکز ما در مدرسه داستانی صاد بر روی روایت ایرانی است. ادبیات کهن ما قابلیت‌های دراماتیک بسیار زیادی دارد که هدف ما در صاد استخراج و استفاده از این قابلیت‌ها توسط نویسنده‌هاست.
 
وی در ادامه با اشاره با اهمیت اقتباس در جهان، افزود: تاکنون حدود ۱۲۰۰ اقتباس از داستان هزار و یک شب، در غرب، انجام شده است. این نشان‌دهنده ضعف ما در این موارد است که از سرمایه‌های ارزشمند خود غافل شده‌ایم و آنها از ظرفیت‌های ما استفاده می‌کنند. اگر تاکنون بچه‌های ما به سمت متون کهن فارسی نرفتنه‌اند از ضعف ما بوده است. ما باید تلاش کنیم تا با همکاری نهادی مانند دانشگاه، از جلوه‌های ادبیات کهن خود در داستان معاصرمان استفاده کنیم.
 
 هادی خورشاهیان، دبیر علمی خودنویس نیز با اشاره به این موضوع که ما رمان‌ها و فیلم‌نامه‌های بسیار خوبی داریم، گفت: فیلم‌نامه نویسان ما بسیار قدرتمند کار کرده‌اند. یکی از مهم‌ترین مسائل در داستان یا فیلم‌نامه آن است که ما دیالوگ خنثی نداشته باشیم و این مسئله در بسیار فیلم‌نامه‌های ایرانی مانند «موقعیت مهدی»، «برادران لیلا» و «متری شش و نیم» به خوبی رعایت شده است، اما شاید در ادبیات داستانی ضعف‌هایی داشته باشیم. مشکل اصلی ما در ادبیات داستانی آن است که همیشه مخاطب داریم.

 وی در ادامه با بیان این موضوع که بسیاری از فیلم‌‌های خوب هالیوود حاصل اقتباس است، افزود: ما در زمینه اقتباس از ادبیات معاصر چندان موفق نبوده‌ایم. اما در زمینه ادبیات کهن آثار قابل توجهی مانند «کیومرث پادشاه کوهستان» اثر محمدرضا یوسفی یا «فریدون پسر فرانک» اثر علیرضا محمودی ایران‌مهر را داشته‌ایم.
 
 خورشاهیان در ادامه با اشاره به موضوع چهارمین دوره مسابقه خودنویس که با موضوع عزت ملی برگزار می‌شود، گفت: هیچ امری مهم‌تر از عزت ملی نیست، اما در یک داستان قرار نیست که قهرمان کار شگفت‌انگیزی انجام دهد. برای مثال در سریال «روزی روزگاری» ژاله علو نقش یک قهرمان واقعی را بازی می‌کرد، بی آنکه کار شگفت‌انگیزی انجام دهد.
 
 وی با اشاره به اهمیت مسابقه خودنویس افزود: زمانی که ما نوجوان بودیم و در شهرستان زندگی می‌کردیم، آرزو داشتیم تا آثار ما در جایی دیده شود و خودنویس این امکان را به نوجوانان می‌دهد. با وجود اینترنت و فضای مجازی، همچنان خودنویس اهمیت ویژه‌ای دارد؛ چون جایی است که یک نوجوان شهرستانی می‌تواند نسبت به آن امیدوار باشد که داستان او را چاپ کند یا کمک کند که طرحش کامل کند.
 
 مجید آقایی، استاد دانشگاه تورنتو نیز با بیان این موضوع که هویت ایرانی ما برگرفته از اندیشه اندیشمندان گذشته ماست، گفت: من به عنوان یک ایرانی اگر به خود می‌بالم، به خاطر اتصال به شیوه تفکر اندیشمندانی مانند حافظ، سعدی و فردوسی است. پس اگر ما می‌خواهیم به روایت ایرانی برسیم، باید سعی کنیم تعریف روایت را در اندیشه اندیشه‌ورزان گذشته خود پیدا کنیم.
 
 وی در ادامه با اشاره به این موضوع که روایت صرفا نقل نیست، افزود: روایت اندیشه است. ما در روایت اندیشه خود را در قالب حکایت بیان می‌کنیم و برای حکایت کردن می‌توانیم از شیوه‌های نقل مانند نوشتن، موسیقی و نمایش استفاده کنیم.
 
آقایی در ادامه با اشاره به چند بیت از اشعار حافظ به تعریف داستان و روایت در اندیشه حافظ پرداخت و گفت: داستان‌گویی در تفکر حافظ کشف حقیقتی است که در اطراف ما جاری است. کشف به معنای نمایان کردن است و در اندیشه حافظ، داستان‌گویی به معنای آشکار کردن حقیقت است.
 
 وی در پایان با بیان موضوعاتی که در ادبیات کهن فارسی به آن پرداخته شده است، افزود: ما اگر به گذشته خود برگردیم، می‌توانیم راه حل بسیاری از مسائلی که جهان با آن‌ها درگیر است، مانند تبعیض نژادی یا مسائل اقلیمی، را پیدا کنیم. ما امیدواریم در مدرسه صاد متونی جهانی بسازیم که آبشخور آنها ایرانی باشد. این هدف نیازمند آموزش، تلاش مستمر و حمایت است.
 
در پایان این نشست از طرح یادبود مدرسه داستان صاد رونمایی شد.