هوشنگ نوبخت در مورد جرقه نوشتن این کتاب گفت: شش سال پیش که به صورت موقت وارد اداره بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس خوزستان شدم، در اولین جلسه وقتی خاطره یکی از بچه‌های پاسدار سپاه لالی را شنیدم که ماشین کمک به جبهه به مناطق روستایی و عشایری می‌رفت و سوژه‌های خیلی جالب برای کمک به مردم پیش می‌آمد، از همان موقع جرقه نوشتن این کتاب در ذهنم زده شد، تا به سراغ سوژه‌ای بروم که کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
وی با تأکید بر اینکه مردم و کف جامعه در جنگ نقش مهمی بر عهده داشتند، بیان کرد: داستان بلوط پیر روایت پیرزن عشایر بختیاری است یک بزغاله که دار و ندارش است را نذر کرده و در قالب کمک‌های مردمی به جبهه تقدیم کند.
وی ادامه داد: نوشتن و پردازش این روایت حقیقی با شخصیت‌های بومی یک روستا از مناطق لالی شکل گرفت .و هدف عینیت بخشیدن به قصه بود.
این روزنامه‌نگار خوزستانی با بیان اینکه گاهی وقت‌ها آدم‌هایی در جنگ کار کردند که دیده نشدند، عنوان کرد: اگر چه حرکت این افراد، ارزشمند بود، همچون حرکتی که هم تبارم در روستای شهرستان لالی انجام داد؛ اما به درستی در وقایع جنگ دیده نشدند.
نوبخت با توضیح اینکه تلاش کردم اتفاقی را که در زمان جنگ در لالی رخ داده بود به صورت مشابه به تصویر بکشم، اظهار کرد: این داستان با توجه به حوادث واقعی جنگ‌که در شهرستان لالی افتاده بود، به صورت مشابه به یکی از روستاهایی که زادگاه خودم بود، نسبت دادم و داستان را نوشتم.
مدیر روابط عمومی بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس خوزستان گفت: این کتاب را تقدیم به نسل جوانی می‌کنم که خیلی با رویکردهای نظامی زمان جنگ آشنا نیست و به نظر می‌رسد یکی از مشکلات اساسی در نقل قول زمان جنگ، همین نپرداختن به ماجراهای مردمی، بازار، عشایر، اقوام است.
وی با اشاره به اینکه خیلی از مسائل پیچیده، ساده و زیبایی که در زمان جنگ رخ داد ، فقط به عملیات‌ها و صحنه‌های خط اول نبرد پرداخته است، تصریح کرد: در حالی که ده‌ها خاکریز مختلف پشت خاکریز خط مقدم، وجود داشت که منجر به پیروزی و حماسه‌های متعدد در جنگ شد، اما متأسفانه کمتر به موضوعات مردمی مورد توجه قرار گرفته‌اند.
نوبخت در مورد آثار جدیدش یادآور شد: دو کتاب با عناونین «صادره از لالی» و «زنده یاد خودم» در مرحله چاپ قرار دارد.
نظر شما