به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، در ابتداي اين نشست، دكتر نورالله مرادي، مشاور رييس سازمان اسناد و كتابخانه ملي و دبير جلسه، گفت: «ايران‌شناسي شاخه‌اي از شرق‌شناسي است و شرق‌شناسي شعب مختلفي مانند بابل‌شناسي، هندشناسي، مصرشناسي و چين‌شناسي دارد.»
وي افزود: «ايران‌شناسي را مي‌توانيم به دو دوره تقسيم كنيم؛ ايران پيش از اسلام و ديگري ايران پس از اسلام. ايران پيش از اسلام با كتاب‌هاي يونان‌شناسي آغاز شد كه به آثار روميان مي‌رسد و ايران بعد از اسلام نيز دسته‌بندي خود را داراست.»
مشاور رييس سازمان اسناد و كتابخانه ملي خاطرنشان كرد: «هنگامي كه صحبت از ايران‌شناسي مي‌شود، منظور نگاه غيرايرانيان به ايران است. نخستين‌بار، كتاب‌هايي درباره ايران‌شناسي گردآوري و در دوره قاجاريه به فارسي ترجمه شدند و بسيار مورد توجه قرار گرفتند.»
سپس، دكتر حسن شهرستاني، معاون پژوهشي بنياد ايران‌شناسي، گفت: «هدف از تشكيل بنياد ايران‌شناسي بررسي اين مسأله است كه چرا در حالي كه آثاري توسط غيرايرانيان در بيرون از كشور انجام مي‌شود و يكي دو قرن از شرق‌شناسي مي‌گذرد، ايرانيان اين ضوابط و استاندارد را به ديگر كشورها آموزش نمي‌دهند؟»
وي افزود: «يكي از هدف‌هاي اصلي بنياد ايران‌شناسي، شناساندن ايران به جهانيان است و اين كه معيارهاي اصلي را به آن‌ها نشان دهد. ايرانيان نيز بهتر است آثار غربي‌ها را درباره ايران محك بزنند و به نقد بگذارند و اين، كليت تشكيل بنياد ايران‌شناسي است.»
معاون پژوهشي بنياد ايران‌شناسي يادآور شد: «ايران پايه مطالعات ايران‌شناسي است. گردآوري منابع و آثاري كه ايرانيان و غير ايرانيان انجام داده‌اند، مبناي كار اصولي است و ما بايد بدانيم از كدام منابع ارزشمند استفاده كنيم.»
سخنران بعدي نشست، پوري سلطاني، يكي از مولفان اين كتاب بود. وي به نظام فهرست‌نويسي اشاره كرد و گفت: «نظام فهرست‌نويسي شكلي بين‌المللي پيدا كرده است و تمام دنيا از اين سيستم استفاده مي‌كنند و هر كشوري بايد ويژگي‌هاي زباني و ملي كشورش را در اين مبحث رعايت كند.»
وي افزود: «فكر فهرست‌نويسي كتاب‌هاي غيرفارسي و عربي به فارسي، از اواخر دهه 40 توجه مرا به خود جلب كرد و ما شروع به فهرست‌نويسي كتاب‌هاي لاتين به فارسي كرديم و الگوي كار ما از كتابخانه كنگره ملي آمريكا بود.»
اين فهرست‌نويس خاطرنشان كرد: «براي تصريح در كار تصميم گرفتيم فهرست برگ‌هاي كتابخانه كنگره را خريداري كنيم. كتاب‌هاي كنگره تنها به زبان انگليسي است حتي اگر كتابي به زبان روسي و فرانسه هم باشد، به انگليسي فهرست مي‌شود.»
سپس دكتر علي‌اشرف صادقي گفت: «كتاب "كتاب‌شناسي، ايران‌شناسي و اسلام‌شناسي" بايد در دانشكده‌ها وجود داشته باشد و هر دانشجويي بتواند از اين كتاب مرجع و منبع استفاده كند.»
وي با طرح اين سوال كه چرا بايد ايران‌شناسي از ديدگاه غربي‌ها مطرح شود و شناخت ايران توسط خارجي‌ها صورت گيرد، افزود: «از هنگامي كه شرق‌شناسي براي مقاصد خاصي به‌وجود آمد، در عربي به استشراق و در فارسي مستشرق ناميده شد و شرق‌شناسي نيز به شناخت دنياي شرق از ديد اروپايي‌ها تبديل شد.»
اين زبان‌شناس خاطرنشان كرد: «هنگامي كه از شرق‌شناسي سخن به ميان مي‌آيد، ايران‌شناسي، چين‌شناسي، مصرشناسي، هندشناسي و... پيش از اسلام مطرح است و شرق‌شناسان مي‌خواهند به عنوان نمونه، مصر پيش از اسلام را بشناسند. غربي‌ها با بار معنايي و ديدگاه ايران، آشنايي كاملي ندارند و ما كه از درون به كشور خود مي‌نگريم، بايد در اين مسأله پيش‌رو باشيم.»
آخرين سخنران اين نشست، دكتر ناهيد بني‌اقبال (فهرست‌نويس) بود. وي ضمن سپاس و قدرداني از مولفان كتاب گفت: «من بوي تعهد، فعاليت‌ها و علاقه وافر مولفان را از لابه‌لاي اين كتاب ارزشمند استشمام مي‌كنم.»
وي افزود: «اگر پوري سلطاني در فهرست‌نويسي ايران نبود، ما هرگز چنين فهرست‌بندي نداشتيم. تنها ديكته نانوشته غلط ندارد و كساني كه دست‌اندركار تهيه كتابند، خوب مي‌دانند كه چه نيروي كاري براي گردآوري يك كتاب نياز است.»
دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۸۸ - ۲۰:۱۸
نظر شما