به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در تبریز، حافظ خیاوی در جلسه نقد و بررسی «حرف اول اسمش نون نداشت» در کتابفروشی اشراق تبریز افزود: فکر می‌کنم هرآنچه تجربه نکرده باشم نمی‌توانم تخیل کنم به همین دلیل نیز هر روز بیشتر تجربه می‌کنم تا بهتر بنویسم.

وی در پاسخ به اینکه «به نظر می آید زیست بوم نویسنده در آثار خود پررنگ تر می شود»، تصریح کرد: خرده فرهنگ‌ها به دلیل تنوع و تمایزات خود با فرهنگ‌های غالب در مرکز همیشه زیبایی های خود را داشته است.

خیاوی اظهار داشت: بالاخره تجربیات و خاطرات گذشته در محدوده جغرافیایی مشکین شهر و خیاو در آثار خلق شده تاثیرگذار بوده است.

وی تاکید کرد: بومی نوشتن از درونم می‌آید نه اینکه خودم بخواهم چنین مسیری در پیش گرفته باشم.

این رمان نویس بنام کشور در پاسخ به این سئوال که «چگونه برخلاف معمول، از جملات طولانی استفاده و اتفاقاً موفق هم بوده است» گفت: تلاش دارم خود را گرفتار برخی قواعد نکرده و مسیرهای جدیدی تجربه کنم.

وی با بیان اینکه در آثار خود از جملات کوتاه استفاده کرده است ادامه داد: طولانی نوشتن را از قواعد جملات طولانی زبان ترکی الهام گرفته و خواستم در زبان فارسی هم امتحان کنم.

خیاوی با بیان اینکه نویسندگانی چون ویلیام فاکنر هم در برخی آثار خود جملات یک صفحه‌ای داشته‌اند افزود: برای متفاوت شدن، تصور می‌کنم نباید از تجربیات جدید ترسید.

وی اضافه کرد: به خاطر نوشتن داستان، زندگی نمی‌کنم بلکه زندگی می‌کنم و از این زیستن داستان زاده می‌شود.

در بخش دیگری از این جلسه، امیر اقدم، نویسنده تبریزی با تاکید بر شخصیت صمیمی و آرام خیاوی گفت: این صمیمیت در آثار وی بسیار قابل لمس است و نوشته هایش حالت نوستالژیک دارد.

وی افزود: این اثر از چارچوب داستان های مدرن خارج شده و پست مدرن محسوب می شود چراکه نویسنده به لحن جدیدی از نویسندگی در این اثر رسیده است.

آرزو اسلامی داستان نویس نیز گفت: حافظ خیاوی اصالت بومی نوشت را در مواجه با نویسندگان پایتخت نویس نگه داشته و در رویایی با جهانی که به سمت فرم می‌رود هویت داستان گویی را حفظ کرده است.