به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از قزوین، در مقدمه کتاب «نقاشی؛ زبان کودک» با اشاره به ویژگی‌های نقاشی کودکان، آمده است: کودکان نسبت به خلاقیت‌های نقاشی و رنگ آمیزی بسیار حساس هستند و گاه همین حساسیت‌های شدید، سبب نگرانی و عدم اعتماد آنان می‌گردد. چه بسیار دیده شده که کودکان از بیم آنکه آثارشان مورد قبول آموزگار یا والدین قرار نگیرد، ترجیح دادهاند نقاشی نکنند.
کودکان در سنین شش و هفت سالگی، میل بیحدی به نقاشی دارند و معلم می‌تواند شادمانی حاصل از ترسیم نقاشی را در چهره آنان ببیند. در این سنین، توانایی کودکان از نظر به تصویر کشیدن تصورات ذهنی خود بسیار خوب است. کودکان به سادگی و راحتی، اشیا و محیط خود را ترسیم می کنند و در هشت و نه سالگی، مهارت دست‌ها و فعالیت آنان بیشتر می‌شود و کودکان، با قدرت و اطمینان، توانایی ترسیم اشیا محیط خود را به دست می‌آورند.
نیروی آنها، بی پایان است و رنگ‌ها را دوست دارند، قدرت شناخت رنگ‌ها و به کار گرفتن آنها را پیدا می کنند و علاقه بسیار به همکاری و نشان دادن ارزش‌های خویش دارند، از ده تا دوازده سالگی مسئولیت‌ها را خوب می‌شناسند و با الهام از طبیعت و محیط خود نقاشی می‌کنند. به علاوه گاه با بهره گیری از کلمات، طبیعت یا محیط خود را توصیف می‌کنند.
نظریه «فروید» در باره نقاشی نشان می‌دهد که کارهای هنری کودک به خصوص نقاشی آنها به شدّت تحت تأثیر امیال و آرزوها و ترس‌های ناآگاه او قرار دارند که ممکن است به صورت سمبلیک یا تحریف شده جلوهگر شوند.
این فرضیه که نقاشی وسیلهای برای بیان هیجانات و انگیزه‌های ناهشیار است، این امکان را فراهم می آورد که نقاشی به‌عنوان وسیلهای برای سنجش شخصیت و بررسی اختلال‌های عاطفی مورد استفاده قرار گیرد.
کتاب «نقاشی؛ زبان کودک» پاییز سال جاری و توسط انتشارات شکیب زاده در ۱۳۰ صفحه و با تیراژ ۵۰۰ جلد منتشر و روانه بازار کتاب شد.
نظر شما