مجید کیانیان گردآورنده مجموعه کتاب «ضیافت» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به چالش‌ها و پروسه نگارش این کتاب در آستانه ورود این کتاب به بازار نشر پرداخت.
کیانیان عنوان کرد: عنوان «ضیافت» را به این دلیل انتخاب کردم که یادآور گعده‌ای در تعاملات پیچیده میان شیوه‌های گفتمانی تئاتر و اجرا از یک‌سو و فلسفه از سوی دیگر است. نخستین برخورد ثبت شده از این نوع، در ضیافت افلاطون، نمایش‌گر مهمانی در خانه آگاتون به مناسبت پیروزی او در فستیوال تئاتر لنا است که طی آن حاضرین در جشن، تمام شب را به مدح عشق می‌گذرانند. در همین فرصت سقراط و دو نمایشنامه‌نویس، آگاتون و آریستوفان، به‌طور مستقیم در چندین نوبت با هم به تعامل می‌پردازند و ابزار بیان این میهمانی نیز، چیزی جز خردورزی مبتنی بر دیالوگ شبیه به دیگر آثار افلاطون نبوده است. بحثی که در این کتاب با ترجمه مقالات میان اندیشه‌ورزان معاصر تئاتر و اجرا پی‌گرفته می‌شود.
نویسنده کتاب تصریح کرد: مطالعات تئاتر، باتوجه به علاقه‌مندان بسیار به این حوزه، رشدی درخورتوجه یافته است و مجموعه مکتوبات «ضیافت» نیز در تلاش است در کنار دیگر مطالعات منتشر شده، توجه فعالان عرصه را معطوف به تعمق در چگونگی پردازش هرکدام کند. هدف، فراتر رفتن در منظومه گفتمانی تئاتر و اجرای جهانی است که جز با فراگرفتن و بهره‌بردن از زبان مطالعات بین‌المللی میسر نیست. هرچند نباید از سوی دیگر بام افتاده، میراث فرهنگی و هنری خود را به از یاد ببریم، اما بهینه آن است که سیاق سخن کردن را به دست بگیریم تا صرفاً به‌عنوان غرق شده در جریان پرتلاطم دریای هنرهای نمایشی سرگردان نشویم.
وی افزود: در وادی پرسرعت و دیجیتال شده امروز که دیگر کمتر کسی حوصله یا به بیانی خوش‌بینانه فرصت مطالعه کتاب‌های قطور و حجیم مرجع را دارد؛ رویکرد این مجموعه طرح مباحث بنیادین مطالعات تئاتر و اجرا است که این کتاب در مقالاتی موجز به سیاقی برآمده از پیشینه فرهنگی این مرز و بوم در قصه‌گویی ارائه کرده و به تعبیری جان کلام را در اختیار مخاطب کتاب قرار می‌دهد.
نویسنده مجموعه کتاب «ضیافت» مطرح کرد: مباحثی که در این مجموعه مقالات گردآوری شده، برآمده از نیازهای آموزشی تئاتر و اجرای کشور است. به همین دلیل، در ابتدای مجموعه به قالب تئاتر محیطی و چالش‌های اجرای آن پرداخته شده و در ادامه این مجموعه نیز نگاهی واقع‌بین بر درام، تئاتر مستند و تئاتر تعلیمی موردتوجه قرار گرفته است. در جلد دوم، مباحث میان‌رشته‌ای و تأثیر و کارویژه آن‌ها در تئاتر جهان مورد تأمل واقع شده است. این نگاه به بررسی مواجهه تئاتر و فلسفه، تا رویارویی آن با علم فیزیک کوآنتوم و قدرت دگرگون‌ساز اجرا، از استعمارزدایی و مطالعات شناختی تئاتر تا وجه هستی‌شناختی ارتباط تئاتر، الهیات، دین و معنوی می‌پردازد.
وی افزود: در پایان جلد دوم، بحث در باب رسانه‌ای شدن تئاتر در عصر اینترنت با خوش‌بینی مطرح می‌شود. در نهایت در کتاب سوم ضیافت با نگره‌ای فرم‌محور از رهگذر مباحث دو ضیافت پیشین، نمایشنامه‌نویسی زبان‌بنیاد، تئاتر کانتور و نمایش عروسکی تا گونه‌های شرقی و سنتیِ آن را مورد بحث واقع شده‌است. به نظر من، غایت نهایی چیزی جز ایجاد بستری جهت به‌کارگیری تئاتر برای توسعه فرهنگ، تفکر و اندیشیدن در جامعه‌ای که نیازمند و حتی تشنه گفت‌وگو است، نیست.
نظر شما