دوشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۲ - ۱۶:۳۳
حرکت در مسیر اقتصاد مقاومتی با تکیه بر دانش بومی

مدیر گروه مهمات‌سازی سپاه ناحیه اصفهان در دوران دفاع مقدس گفت: ما امروز بیست و دو نمونه از دستگاه‌های گران‌قیمتی را تولید می‌کنیم که قبلاً وارد می‌شدند و گاهی تا یک‌دهم قیمت نمونه‌های خارجی به دست مصرف‌کننده می‌رسند و هرکسی که محصولات ما را بشناسد، آن را از خارج کشور وارد نمی‌کند.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «رسا» به‌صورت گفت‌وشنود تهیه و تنظیم شده است. علی هاشمی که به گفتهٔ خودش به‌طور اتفاقی با قدرت‌الله میرزایی آشنا شده بود، این کتاب را ابتدا با یاری زونکنی که شامل اسناد و مدارک و بخشی از خاطرات و گزارش‌های مکتوب مربوط به مرکز مهمات‌سازی سپاه اصفهان بوده و سپس به کمک انجام گفت‌وشنودی با قدرت‌الله میرزایی نوشته است.

کتاب حاضر در فصل نخست به کودکی قدرت‌الله میرزایی، در فصل دوم و سوم به موضوع دفاع از انقلاب و دفاع سرزمینی و در فصل چهارم و پنجم هم به دفاع صنایعی و دفاع از صنعت پرداخته است. علی هاشمی، نویسندهٔ کتاب حاضر، قدرت‌الله میرزایی را یک فرد صنعتگر، یک مدیر جهادی و یک فعال اقتصادی موفق معرفی می‌کند.

قدرت‌الله میرزایی مدیر گروه مهمات‌سازی سپاه ناحیه اصفهان در دوران دفاع مقدس ازجمله رزمندگانی است که در طول هشت سال جنگ تحمیلی با تکیه بر خلاقیت، مهارت ذاتی و تحقیقات خود و همکارانش، نقش بارز و شایسته‌ای را در تولید برخی ادوات و سلاح‌های جنگی و همچنین تعمیر و بازسازی آن‌ها ایفا کرد.

وی در دوران بازنشستگی نیز دست از تحقیق و تلاش در جبهه اقتصادی و برای تولید بومی ماشین‌آلات صنعتی به‌منظور رفع نیازمندی‌های کشور نکشید و در این زمینه به موفقیت‌های چشمگیری دست‌یافت که به مناسبت هفته پژوهش برخی از این اقدامات ارزشمند که توسط ایشان روایت‌شده است منتشر می‌شود:

پس از بازنشستگی، قصدم این بود که برای رفع نیاز عموم مردم و خودکفایی صنعتی کشور، کاری انجام بدهم. اما با توجه به وضعیت صنعت کشور امکان‌پذیر نبود؛ چون نه زیرساخت مناسبی وجود داشت و نه تصمیم و برنامه‌ای از طرف مسئولان اجرایی کشور مشاهده می‌شد.

همیشه از طرف قانون‌گذاران و مجریان کشور گفته می‌شد و هنوز هم گفته می‌شود که ما باید چنین و چنان کرده و مشکلات را حل کنیم؛ ولی در عمل، همت و برنامه‌ای برای این کار نبود.

من به این نتیجه رسیدم که برای ایجاد مجموعه کوچکی برای تولید محصولات صنعتی برنامه‌ریزی کنم تا الگویی برای اشتغال‌زایی، تولید ماشین‌آلات صنعتی و خودکفایی و نوآوری باشد.

به طبع، همان‌گونه که هر دانشمندی باید دارای کتابخانه‌ای باشد، یک محقق و صنعتگر هم باید کارگاه و ابزار شخصی داشته باشد که تا زنده است، کسی نتواند آن را تعطیل یا نابود کند.

در نتیجه کارگاه کوچکی را که اجاره‌ای بود و برادرم در آن کار می‌کرد و قبلاً هم که گفتم که بعضی از کارهای سپاه را در آن انجام می‌دادیم، با فروش منزل پدری و به‌صورت مشترک با برادرم خریدیم و تولید بعضی از قطعات ماشین‌آلات صنایع غذایی را آغاز کردیم و این کار را ادامه دادیم تا اینکه متوجه شدیم؛ ماشین‌آلات صنایع غذایی با قیمت نجومی وارد کشور می‌شود.

در این زمینه با صاحب یکی از کارخانه‌های صنایع غذایی مذاکره کردیم و کل کارگاه خودمان را در رهن ایشان قرار دادیم و پول تحقیقات سخت‌ترین ماشین تولید آن کارخانه‌ها را قرض گرفتیم و گفتیم اگر ما موفق به تولید آن دستگاه شدیم، ایشان به‌جای طلب خود، دستگاه تولیدی ما را بخرد و اگر موفق نشدیم، کارگاه را به‌جای طلبش تملک کند که ایشان هم قبول کرد. البته ریسک بزرگی بود؛ ولی موفق شدیم و آن دستگاه را تولید کردیم.

تولید آن دستگاه آن‌چنان پراهمیت بود که نماینده شرکت فرانسوی که آن دستگاه را تولید و به تمام دنیا صادر می‌کرد، به ایران و به کارگاه ما آمد. برای او بسیار تعجب‌آور بود که در ایران، بازار فروش آن‌ها ازدست‌رفته است.

پس‌ازآن، به تمام کارخانه‌های صنایع غذایی، آن دستگاه را به یک‌سوم قیمت دستگاه خارجی فروختیم و به‌مرور و به اصرار کارخانه‌های صنایع غذایی، دیگر دستگاه‌های موردنیاز آن‌ها را هم تولید کردیم.

ما امروز بیست‌ودو نمونه از دستگاه‌های گران‌قیمتی را تولید می‌کنیم که قبلاً وارد می‌شدند و گاهی تا یک‌دهم قیمت نمونه‌های خارجی به دست مصرف‌کننده می‌رسند و هرکسی که محصولات ما را بشناسد، آن را از خارج کشور وارد نمی‌کند. ضمناً ماشین‌آلات تولیدی ما به کشورهای عراق، افغانستان، بحرین، دوبی، تاجیکستان، الجزایر و حتی یکی از ایالات آمریکا صادرشده‌اند.

حدود پنجاه نفر را مستقیم به کار گرفته‌ایم و به‌صورت غیرمستقیم هم از خدمات حدود صدنفر استفاده می‌کنیم؛ البته در استفاده از این دستگاه‌ها، هزاران نفر در سطح کشور مشغول کار تولید هستند.

ما سخت‌ترین محصولات را انتخاب کرده‌ایم که هم پیچیدگی خاص خودش را دارد و هم نیروی ماهر، توانمند، سخت‌کوش و با جوهره کار نیاز دارد که بحمدالله ما چنین نیروهایی داریم.

جوانان بدانند که انسان می‌تواند از نوجوانی و جوانی و میان‌سالی و حتی در دوران بازنشستگی، کوشا و پرتلاش باشد. انسان می‌تواند با مشکلات دست‌وپنجه نرم کند و گرفتاری‌ها را برطرف سازد.

انسان می‌تواند محرومیت‌های مالی و حمایتی را تحمل کند و نظر مخالفان خود را بشنود و با آن مقابله صحیح کند و بردباری به خرج دهد یا از کنار آن بگذرد و همچنان محکم و استوار، به کار و تلاش و پیشرفت ادامه دهد و موفق شود و به اهداف مدنظرش برسد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها