به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، شامگاه یکشنبه در آیینی که به این مناسبت در پردیس سینمایی گلستان برگزار شد کتاب مذکور که مجموعه ای از عکس‌های عطروش در طول سال‌ها عکاسی از ابنیه تاریخی و خانه‌های کهن است معرفی شد.
کورش کمالی سروستانی مدیر دانشنامه فارس در ابتدای این آیین، گفت: علیرضا عطروش با عکاسی و عکس‌های به یادگار مانده‌اش، تجربیات احساسی خود را با طبیعت پیرامونی بیان می‌کند و بر آن است تا در قاب و پس‌زمینه هر عکس، داستانی را برای مخاطب خویش بازگو کند که نشان از دلباختگی‌های او به رنگ‌رنگ کاشی‌کاری‌ها و پنجره‌های نقش بسته بر بناها، مُرصع‌کاری‌ها و تذهیب‌های خوش نشسته بر احجار و تاریخ غبارگرفته طاق و ایوان‌هاست و درست در عمق همین تصاویر است که یادمان می‌افتد که؛ «مسئله دوربین نیست؛ مسئله عکاس است».
مدیر دانشنامه فارس با بیان اینکه عکاس در این کتاب رابطه عاشقانه با ابژه‌های پیرامونش برقرار می‌کند، افزود: زمان در چشم به هم زدنی می گذرد و تاریخ یافته‌های او را در قاب عکس به خاطر می سپارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد که «عطروش با نقاشی هایش و کتاب های عکس چونان نگینی خوش تراش است که بازتاب اندیشه هایش را به شیوایی و زلالی در عکس هایش باز می شناسند.»
صادق میرزا ابوالقاسمی عضو هیئت علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز، نیز در این نشست، گفت: این کتاب دومین مجموعه مستقل عکسی است که از هنرمند منتشر می شود. آیینه‌های زمان سال ۱۴۰۰ منتشر شد که مشاغل مردم شیراز را به تصویر کشید. کتاب دوم انگار بیشتر سراغ معماری شیراز را گرفته است.
وی با اشاره به اینکه مقایسه این کتاب‌ها که در بازه زمانی متفاوت عکاسی شدند نکات جالبی را می تواند به ما نشان دهد اما برخلاف ظاهر و تفاوت‌های ظاهری این مجموعه ها انگار در موضوع تفاوتی ندارند. زیرا دست‌کم مسئله دو مجموعه یکی و زندگی مردم شیراز است. نگاه به توده مردم در این کتاب مورد نظر هنرمند است.
وی با یادآوری اینکه تاسیس مدرسه صنایع مستظرفه تقریباً مصادف با ورود عکاسی به ایران است و طولی نمی کشد که می شود ابزار دست شاگردان مکتب کمال الملک، عنوان کرد: با وجودی که این عکس‌ها گاهی نقاشانه است، به این خاطر نه تنها تفاوتی در هر دو مجموعه نمی بینم مرزی هم بین عکاسی و نقاشی عطروش قایل نیستم.
سیروس رومی پیشکسوت فرهنگ فارس نیز در این مراسم، گفت: مردم شیراز برای شناخت شهرشان کوتاهی کردند اما چندی است هنرمندان و نویسندگان به جمع آوری آثاری پرداختند که موجب امیدواری است.
وی افزود: علیرضا عطروش ابستاده بر چهارچوب دری که اورا پرواز می دهد به تاریخ شیراز شهری که به دست خلاق و توانای مردانی که سکونتگاه های ساخته آمد با فرهنگی درون نگر تا خانه در دست نیروهای بی اندیشه نباشد.
رومی در ادامه عنوان کرد: امروز آیینه زمان خود است که عطروش سر آن دارد تا غبار زمان را از سازه های کهن شهرش پاک کند تا هنر و اندیشه را به رخ بکشاند.
این پژوهشگر تاریخ رسانه، افزود: در این کتاب ارزشمند مخاطب به خانه عطروش‌ها، امامی هل، خانه دخانچی، شاپوری، نصیرالملک و عدلو و…. به تمام سراها سر می‌زند.
در پایان علیرضا عطروش مولف کتاب در غبار زمان، با گرامی داشتن یاد میرزا حسن عکاسباشی و خاندان چهره‌نگار بعنوان بنیانگذاران عکاسی در شیراز گفت: عکاسی را از ۱۵ سالگی به طور جدی شروع و آنرا را در رابطه با نقاشی آغاز کردم.
وی افزود: هر عکس یک قاب نقاشی در این کتاب است و سعی کردم ارتباط نزدیک و صمیمی با مخاطب ایجاد کنم. همچنین عکس ها در این کتاب بزک نشده و سعی کردم خالصانه باشد.
عطروش با یادی از خاطرات عکاسی خویش تصریح کرد: متاسفانه ۵۰ درصد خانه های تصویر شده در این کتاب از بین رفته است.
به گزارش ایبنا؛ کتاب مجموعه عکس «در غبار زمان» خاطراتی از شیراز توسط انتشارات ادیب مصطفوی به بهای ۵۰۰ هزار تومان در هزار نسخه در شیراز منتشر شد.
نظر شما