به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، رودرا گائوراو شرست، امروز، ۲۰ دی در ویژه برنامه روز جهانی زبان هندی که به میزبانی دانشکده ادببیات و زبان‌های خارجی دانشگاه تهران برگزار شد، عنوان کرد: زبان هندی و زبان ایرانی هر دو برای من مهم هستند و خوشحالم که به‌زودی قرار است رشته زبان و ادبیات هندی در دانشگاه تهران راه‌اندازی شود.

وی با اشاره به اینکه زبان فارسی میراث مشترک کهن ایرانیان و هندی‌هاست، افزود: سفارت هند آماده حمایت و ارائه تسهیلات برای گسترش زبان و ادبیات هندی است. زبان هندی از نظر ساختار الفبایی آسان‌تر از بسیاری از زبان‌های دیگر است و مشترکات زیادی میان دو زبان هندی و فارسی وجود دارد.

هندیان شاعران ایرانی را روی چشم گذاشتند

در ادامه بلرام شکلا، رایزن فرهنگی هند در کشورمان با این شعر فارسی خود کلام را آغاز کرد:

ایران من عزیزتر از جان من سلام

ایران من عزیزتر از جان من سلام

تهران من سلام و خراسان من سلام

همریشه ایٍ، سلام بر آب و به خاک تو

همشیره ای برادر همخوان من سلام

بر شاخه ی درخت بهشتی نشسته ای

گرمِ سرود مرغ خوش الحان من سلام

برلحن بلبلان گلستان فارسی

گل‌های من کنند ز بستان من سلام

رنجیده از ددان همه جوییم ادمی

عرفان تو قوی است چو عرفان من سلام

من طوطی ام ز باغ و گلستان جان هند

تو آرزوی قند فراوان من سلام

مهمان تو شدم دو سه سالم قبول کن

تو میهمان من شو و چشمان من سلام

وی در سخنانی از دانشگاه تهران به عنوان یکی از قطب‌های گسترش علم و دانش یاد کرد و گفت: روز جهانی زبان هندی فرصتی مغتنم برای قدردانی از تلاش استادانی است که در بیرون از مرز هندوستان این زبان را گسترش می‌دهند.

رایزن فرهنگی هند تاکید کرد: برای نفوذ در هر کشور ورود در جغرافیای آن کافی نیست بلکه مهم‌تر آن است که در دل مردم آن کشور جای بگیرید که این امر تاثیری دیرپا خواهد داشت. کشورهایی خواستند که جغرافیای هند را تسخیر کنند ولی نتوانستند و امروز نامی از آنها نیست ولی شاعران ایرانی صاحب سبک هندی چنان هندیان را تحت تاثیر قراردادند که در دل و روی چشم ما جای گرفتند.

شکلا با اشاره به تنوع زبان، قومیت و مذاهب در هندوستان افزود: بیش از هزار زبان در هند رایج استولی از قدیم تمام زبان‌های این کشور با نخ سانسکریت به یکدیگر پیوند خورده‌اند.

وی با اشاره به همریشه بودن زبان‌های هندی و اردو گفت: یکی از نام‌های زبان هندی، «ریخته» بوده است و کمال خجندی در بیت «خونم چو شود ریخته مستی کند آن چشم / از ریخته ذوق است و طرب در سر هندو» اشاره کرده که وقتی خونم ریخته می‌شود معشوقم چون هندوست و از «ریخته» به وجد می‌آید، راضی و خرسند می‌شود که همین بیت نشان می‌دهد کمال خجندی با زبان «ریخته» آشنایی داشته است.

رایزن فرهنگی هند در ایران همچنین با بیان اینکه تمام دانشگاه‌های بزرگ هندوستان دارای بخش زبان فارسی هستند، افزود: ۱۴۰ گروه زبان فارسی در هند داریم و اگر کسی بخواهد تاریخ هند را بداند باید زبان فارسی را بشناسد.

وی با اشاره به اینکه در سیاست جدید هند، زبان فارسی هم‌رده سانسکریت است، گفت: راه‌اندازی زبان و ادبیات هندی نیز می‌تواند تعامل فرهنگی دو کشور را افزایش دهد.

شکلا تاکید کرد: تصوری نادرست در ایران مرسوم شده که هندی‌ها انگلیسی زبان هستند در حالیکه نفوذ انگلیسی در هند مانند نفوذ عربی در ایران است. زبان اصلی ما هندی است و ما با اینکه مدتی مستعمره انگلیس بودیم امروز به زبان انگلیسی نمی‌خندیم، گریه نمی‌کنیم و شعر نمی‌گوییم.

وی همچنین با بیان اینکه هندی سومین زبان از نظر پرشماری گویندگان است، افزود: کسی که زبان هندی را می‌آموزد زبان ۸۰۰ میلیون نفر را فرامی‌گیرد.

همچنین در این مراسم که با بخش‌های جذابی چون اجرای موسیقی هندی و نمایش توسط دانشجویان زبان و ادبیات اردو همراه بود، فریده علوی، رئیس دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی دانشگاه تهران در سخنانی از این دانشگاه به عنوان بزرگ‌ترین قطب آموزش زبان خارجی در سطح دانشگاه‌های کشور نام برد و از فراهم شدن مقدمات راه‌اندازی رشته زبان و ادبیات هندی در دانشگاه تهران ابراز خرسندی کرد.

الهام امین‌زاده، معاون امور بین‌الملل دانشگاه تهران نیز در سخنانی با اشاره به ارتباط نزدیک میان زبان‌های فارسی و هندی گفت: با اینکه با ورود انگلیسی‌ها، زبان فارسی در هند کمرنگ شد ولی هنوز این ارتباط پایدار و دیرینه است.

وی با بیان اینکه متاسفانه در دهه‌های اخیر تفاهم‌نامه‌ای جدی برای ارتباط گسترده فرهنگی و علمی میان ایران و هند منعقد نشده از سفیر هند درخواست کرد زمینه حضور و هم‌اندیشی میان روسای دانشگاه‌های مهم ایران و هند را فراهم کند تا شاهد تبادل استاد و دانشجو میان دو کشور و راه‌اندازی رشته‌های جدید باشیم.

امین‌زاده همچنین پیشنهاد داد که با امضای یک تفاهم‌نامه، مجمع مشترک دانشگاه‌های ایران و هند راه‌اندازی شود.

فرزانه اعظم لطفی، رئیس مرکز پژوهشی آسیا نیز در سخنانی با بیان اینکه زبان هندی با ادبیات مقاومت عجین شده، گفت: این زبان، کلیشه‌ای و مادی نیست. زبانی معرفتی است که مرگ را چشمه روان و انسان را میهمان دنیا می‌داند. زبان هندی، زبان دردمندی است، بی‌آلایش و بی‌تعارف است و به انسان آداب زندگی می‌آموزد. آرمان‌گراست و درس وفا، عشق و حماسه می‌دهد.

وی افزود: ادبیات هندی درس رهایی و آزادی می‌دهد، دغدغه‌مند و دوستدار طبیعت است و ذهن و عقل را رهبر جسم می‌داند.

کریم نجفی برزگر، نماینده امور شبه قاره هند در دانشگاه تهران نیز در سخنانی تاکید کرد: هیچ دو کشوری مانند ایران و هند این اندازه به هم نزدیک نیستند و کلیله و دمنه یکی از کتاب‌های قدیمی است که حلقه ارتباط دو کشور بوده است. بسیاری از شاعران ایرانی از جمله فیاض لاهیجی، هند را بسیار تحسین کرده‌اند و نخستین فرهنگ‌های زبان فارسی در هند نوشته شده است.