به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، صبح امروز، چهارم اسفند، سومین بخش از برگزاری همزمان پنج کارگاه تخصصی شعر و داستان برای ادب‌جویان دومین دوره آموزشی قاصدک از سوی خانه کتاب و ادبیات ایران و به میزبانی دانشگاه آزاد اسلامی تفت برگزار شد.

در یکی از کارگاه‌های شعر با تدریس غلامرضا بکتاش، ادب‌جویان با مفهوم هنر به معنی بیان احساس و اندیشه و عواطف انسانی آشنا شدند و این مدرس تاکید کرد که شاعر کودک باید زبان کودکانه و شخصیت کودک و تجارب این قشر را بشناسد.

وی با آوردن مثال‌هایی گفت: شاعری که شاعرانه‌تر می‌نویسد تا کودکانه کارش دشوارتر است و از مفهومی به نام پنجره‌های پیش‌ساخته نام برد که در شعر کودک و نوجوان به کار می‌روند و مانند لقمه‌های حاضری و ترکیبات تکراری در شعر کودکان نمایان می‌شوند. شاعری که در تمام کتاب‌هایش از این ترکیبات استفاده می‌کند، قدرت شاعرانه ندارد.

بکتاش تاکید کرد: وقتی شعری برای کودکی می‌خوانیم تجربه‌ای را با وی به اشتراک می‌گذاریم. کشف باید برای خود شاعر باشد و کودک خود نمی‌تواند کشف کند. شاعر کودک، کودکی است که تجربه دارد. وقتی شاعری ترکیب جاده قالی را به کار می‌برد به یک کشف رسیده و اگر کشف درستی داشته باشد خودبه‌خود به ترکیبات جدید می‌رسد و شاعری که به این تشبیه می‌رسد که کوه مانند غول است، ترکیب دیو کوه را به کار می‌برد.

وی با بیان اینکه به طور ذاتی بچه‌ها همه‌چیز را جدید می‌بینند، گفت: در عین حال آن قدر تکرار زیاد و جسارت کم می‌شود که شاعرانگی در کودکی تمام می‌شود.

این شاعر و مدرس شعر همچنین درباره جادوی خیال توضیح داد و افزود: با یک خیال خام نمی‌توان شعر گفت و مضمونش کرد.

وی در ادامه به تحلیل تعدادی از اشعار ادب‌جویان پرداخت.

هرکسی از ظن خود شد یار من

دیگر کارگاه شعر نیز به تدریس محمود پوروهاب اختصاص داشت که با اشاره به این مصراع مثنوی معنوی «هرکسی از ظن خود شد یار من» گفت: هرکس در زمان نقد یک شعر با جهان‌بینی خودش سراغ اثر می‌رود. شعر خوب را مخاطبان مال خود می‌دانند و با جهان‌بینی خودشان به سراغ آن می‌روند حتی در گذشته خود شاعر نزد یک فیلسوف می‌رفت تا شعرش را تفسیر کند.

در این کارگاه تعدادی از اشعار ادب‌جویان قاصدک خوانش و تحلیل شد.

در کارگاه تخصصی آموزش داستان‌نویسی با تدریس سیدسعید هاشمی نیز ضمن خوانش و بررسی تعدادی از داستان‌های ادب‌جویان مدرس به تدریس مباحثی درباره تعلیق به عنوان عنصری که در مخاطب ایجاد اضطراب می‌کند و موجب همراهی وی با داستان می‌شود پرداخت.

علی باباجانی نیز در کارگاه خود با تاکید بر اینکه نویسنده کودک و نوجوان در ابتدا باید با خودش آشتی کند، گفت: همه ما زیر خروارها اطلاعات ناخوب و سرزنش‌های دوران کودکی مانده‌ایم. کودکان تا سن هفت‌سالگی ضمن دریافت اطلاعاتی خوب اطلاعاتی چون سرزنش و تحقیر را نیز گرفته‌اند و گرفتار خشم و تنهایی شده‌اند. باید کودک درون و بیرون را بشناسیم تا بتوانیم با مخاطب ارتباط برقرار کنیم.

وی با بیان اینکه هر انسان در وجودش دارای یک بالغ راهکار دهنده، یک والد سرزنش‌کننده و یک کودک بازیگوش است، افزود: نویسنده کودک و نوجوان باید با حس و عاطفه کودک آشنا باشد و دید کودک بنویسد. در دوره مشروطه ادب تعلیمی غالب بود ولی امروز نوینسده کودک و نوجوان باید خود را در سطح یک کودک بیاورد تا مخاطب حرفش را درک کند.

هادی حکیمیان نیز در دیگر کارگاه داستان این دوره قاصدک با اشاره به اینکه کتاب‌های ترجمه بازار ادبیات را از آن خود کرده‌اند، گفت: همان گونه که امروز تلویزیون ما مملو از سریال‌های کره‌ای سطح متوسط است، کتاب‌سازی‌های غیرخلاقانه که به نام کتاب‌های ترجمه بازار را پرکرده‌اند به ادبیات کودک و نوجوان ضربه زده‌اند. بازار کتاب کودک کاسب‌کارانه شده و ناشران بدون پرداخت هزینه تالیف و تصویرگری فقط با تقبل پول کاغذ و چاپ، آثار بی‌کیفیت را عرضه می‌کنند.