به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، جمعی از کارکنان کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی طی نامه‌ای خطاب به هیئت‌رئیسه مجلس، کمیسیون‌های «فرهنگی» و «اصل نود» به رویه رئیس کنونی کتابخانه مجلس انتقادات جدی وارد کرده‌اند و حفظ شأن مجلس شورای اسلامی و ارتقای توانمندی نهادهای زیرمجموعه آن را اصلی‌ترین دلیل تنظیم این عریضه عنوان کرده‌اند.
متن نامه به شزح زیر است؛
«به نام خداوند دادگر دادگستر
با آرزوی سربلندی نمایندگان محترم مردم در دوره‌ی جدید، با توجه به بیانات حکیمانه رهبر فقید انقلاب اسلامی که فرمودند «مجلس در رأس امور است»، به نظر می‌رسد هر اصلاح و بهبودی در سطح مملکت ابتدا باید از خود مجلس آغاز شود، و کتابخانه‌ی مجلس نیز به‌عنوان قدیمی‌ترین کتابخانه‌ی رسمی و قانونی کشور، که بیش از یک‌صد سال پیش با هدف پشتیبانی اطلاعاتی از نمایندگان مردم شکل‌گرفته بود، امروزه چنان از اهداف اولیه‌اش دورافتاده که لازم دانستیم مراتب را به آگاهی شما برسانیم.
به گمان ما نقطه‌ی آغاز انحراف از مسیر، در انتخاب غیراصولی و غیرقانونی ریاست این مجموعه‌ی فرهنگی صورت گرفته که ضمن منافات با نص صریح قانون، در عمل نیز نتایج فاجعه‌باری به‌همراه داشته است. در ماده‌ی ۱۱ اساس‌نامه‌ی کتابخانه‌ی مجلس، مصوب دی‌ماه ۱۳۷۵ آمده است: «رئیس این کتابخانه باید فردی برجسته از نظر علمی، با تخصص کتابداری، کتابشناسی، و اطلاع‌رسانی باشد.»
طبیعی است چنین شخصی خواهد توانست با نظارت دقیق بر رفتار تخصصی پرسنل تحت امرش گره‌گشای امور کاری ایشان باشد. مع‌الأسف ریاست فعلی، آقای غلامرضا قاسمیان، خود در این زمینه تخصص ندارد و کسانی را هم به همکاری گماشته که ایشان نیز از دانش، تجربه و حتی علاقه به این حوزه بی‌بهره‌اند، و به جای کارگشایی و راهنمایی پرسنل خدوم کتابخانه‌ی مجلس، با پشت‌گوش اندازیِ امور مربوط به وظایف یک کتابخانه‌ی پویای پارلمانی، در پشتیبانی اطلاعاتی از نمایندگان محترم مجلس و پژوهش‌گران، عملاً این نهاد باسابقه درخشان را به ورطه‌ی تعطیلی کشانده و آن را به حیات‌خلوت خود تبدیل نموده‌اند.
اکنون این کتابخانه با بیش از ۱۵۰ نفر پرسنل متخصص، از ۱۰_۱۵ درصد ظرفیت‌ها و توانمندی‌هایش استفاده می‌شود، آن‌هم با سخت‌کوشی مسئولانه‌ی عده‌ای از پرسنل دل‌سوز که با همه‌ی مانع‌تراشی‌ها و کارشکنی‌ها خودجوشانه سعی می‌کنند کورسوی این چراغ را روشن نگه‌دارند. در فصل ۱۱ رهنمودهای کتابخانه‌های پارلمانی، مصوب سال ۲۰۲۲ از سوی کمیته‌ی تخصصی ایفلا (فدراسیون بین‌المللی انجمن‌های کتابداری) آمده است: «مدیران و کارکنان کتابخانه‌های پارلمانی باید از صلاحیت‌ها و مهارت‌های مورد نیاز برای انجام وظایف تخصصی برخوردار باشند، تا بتوانند جواب‌گوی تنوع نیازهای اطلاعاتی نمایندگان مجلس و موکلین‌شان باشند.»
بر این اساس، استخدام کارکنان و مهم‌تر از آن انتصاب مدیران ارشد این کتابخانه‌ی بسیار مهم و تاثیرگذار در سطح کشور باید با درایت و دقت و فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی صورت پذیرد که با کمال تأسف در دوره پیشین این‌گونه نبوده، و کتابخانه‌ای که تا قبل از آن، نمونه و الگوی دیگر کتابخانه‌ها بود و حکم پیش‌ران قطار کتابخانه‌های کشور را داشته، با انتصاب اتوبوسی مدیران غیرمتخصص و بی‌تجربه، و پس زدن افراد کارآمد و دانش‌آموخته و دل‌سوز، به وضعیتی رسیده که از پس حداقل وظایف خود نیز برنمی‌آید، و از خدماتی همچون آن‌چه در ذیل بدان اشاره می‌شود دیگر خبری نیست:
_پذیرش مراجعان که قبلاً بیش از هزار نفر در روز بود، به کمتر از ۲۰ نفر رسیده است؛
_نشست‌های علمی و پژوهشی فراوان، از جمله آیین بزرگداشت حامیان نسخ خطی و همایش‌های تاریخ مجلس که قبلاً در سطح ملی منطقه‌ای و بین‌المللی برگزار می‌شد، بالکل متوقف شده است؛
_خدمات از راه دور، که پیش‌تر با کیفیت و سرعت انجام می‌شد، با بستن سایت و اینترنت کتابخانه به بهانه امنیت به صفر رسیده است؛
_ انتشار کتاب‌های جدید که تا ۵۰ عنوان در سال با تیراژهای بالای هزار بالغ می‌شد، به چند عنوان در سال، آن هم با تیراژ ۳۰ نسخه تقلیل پیدا کرده، که اکثر آن‌ها نیز فرمایشی و دور از اهداف پژوهشی کتابخانه است، و شاهدیم که با رونمایی صوری از کتاب‌ها، و جعل آمار، حتی ریاست مجلس را نیز از واقعیت دور داشته‌اند.
_خرید منابع مورد نیاز کتابخانه، اعم از کتب چاپی قدیمی، نشریات، اسناد و نسخه‌های خطی به صفر رسیده است.
از همه بدتر اینکه به هر بهانه‌ی ریز و درشتی، کارکنان کتابخانه را دورکار و کتابخانه را عملاً تعطیل می‌کنند، که در این دورکاری‌های هیچ فعل مفیدی انجام نمی‌شود، و ناچار یک جمع متخصص را معطل گذاشته‌اند. به نظر می‌رسد مشغله‌های آقای قاسمیان و مدیران منصوب ایشان در محفل صداوسیما، پرورش ماهی و میگو، اداره‌ی رستوران‌های زنجیره‌ای، اداره‌ی حوزه‌ی علمیه مشکات، اداره‌ی کارخانه‌ی تولید فرغون، اداره‌ی گرمخانه‌ی زنان (به‌تعبیر خودشان شلتر) و دیگر امور مثلاً جهادی، باعث شده کتابخانه مجلس را به‌عنوان حیاط خلوتی امن برای پوشش دیگر فعالیت‌های خود قرار دهند، و تنها از مزایای حقوق نجومی، با اضافه‌کاری و کشیکِ نایستاده‌اش بهره‌مند شوند. حفظ شأنِ مجلس شورای اسلامی و ارتقاء توانمندی نهادهای زیرمجموعه آن اصلی‌ترین دلیل تنظیم این شکایت‌نامه به حضور شما ارجمندان بوده است.
جمعی از کارکنان دل‌سوز کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی»
در پی انتشار این نامه یک منبع آگاه که نخواست نامش فاش شود، درباره این نامه با ذکر این موضوع که من این خبر را دیدم و از تمام کارکنان این کتابخانه درباره انتشار آن سوال پرسیدم، گفت: این نامه یک نامه شخصی است و از طرف یک فردی به رشته تحریر درآمده که در دوره‌های پیشین نیز با مدیریت‌های مختلف مشکل داشته است اما اینکه پایان این نامه نوشته شده، از طرف جمعی از کارکنان کتابخانه مجلس، ابداً صحت ندارد. من از همه کارمندان قدیمی کتابخانه مجلس درباره این نامه پرس‌وجو کردم اما هیچ‌کدام از ارسال این نامه اطلاع نداشتند.
من قصد دفاع از عملکرد رئیس کتابخانه مجلس را ندارم اما برای ارسال نامه و رسانه‌ای کردن آن نباید بدون اطلاع دیگران از تعبیر «جمعی از همکاران» استفاده کرد، اصلاً درست نیست. این شخص گویا با سازمان و رئیس کتابخانه مجلس مشکل شخصی دارد و استفاده از تعبیر «جمعی از کارکنان کتابخانه مجلس» در این نامه حقیقت ندارد، این عنوان جعل شده است و اصلاً درست نیست. این فرد باید شهامت داشته باشد و از نام خودش هزینه کند.
او درباره بازخورد این نامه و انتشار آن در هنگام برگزاری نمایشگاه کتاب تهران گفت: نمایشگاه کتاب زمان مناسبی برای تسویه حساب‌های شخصی نیست. این نامه را رئیس کتابخانه مجلس و مدیر روابط عمومی این مرکز دیده‌اند اما آن‌ها می‌دانند چه کسی این مطلب را نوشته، به همین خاطر موضع خاصی نگرفته‌اند. من فقط می‌خواهم از عملکرد و حیثیت کارکنان کتابخانه مجلس دفاع کنم و بگویم از نگارش این نامه کسی مطلع نبوده است. این اتفاق می‌توانست در زمان دیگری مطرح شود.
نظر شما