سرویس مدیریت کتاب خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، جلال ذکایی، فعال صنعت چاپ؛ «چه بخواهیم یا نخواهیم، اتحادیه چاپخانه‌داران تهران به لحاظ کمّی و کیفی بزرگترین تشکل صنفی حوزه چاپ کشور است. درست است که اتحادیه چاپخانه‌داران تهران تعداد محدودی از اهالی این صنف را در محدوده شهر تهران در خود جای داده است، اما در این میان، تعداد قابل توجهی از بزرگترین چاپخانه‌های کشور حضور دارند که سهم قابل اعتنایی از تولیدات چاپ کشور را عهده‌دار هستند.
ازسوی دیگر اتحادیه چاپخانه‌داران تهران جزء تاثیرگذارترین اتحادیه‌ها در پیشرفت و یا عقب‌ماندگی این صنف بشمار می‌رود. اتحادیه‌ای که اگر با تدبیر و کارآمدی بتواند موازنه‌ای منطقی بین خواسته‌ها و نیازها و نیز توانمندی‌های بخش خصوصی، با ظرفیت‌ها و قابلیت‌های بخش دولتی اعم از حوزه فرهنگ و صنعت برقرار کند، بدون تردید حمایت سایر اتحادیه‌های صنفی استان‌ها و بدنهی صنف چاپ را به عنوان پشتوانه‌ای بزرگ به همراه داشته باشد.
با مرور کارنامه اتحادیه چاپخانه‌داران تهران در دو دهه اخیر درمی‌یابیم که این تشکل صنفی علی‌رغم ادعاهای بیان شده در مصاحبه‌ها و اظهارنظرهای رسانه‌ای، در دستیابی به خواسته‌های صنف چاپ تهران ناکام بوده است. آنچه در این سال‌ها شاهد بوده‌ایم را می‌توان در چند بخش خلاصه کرد؛
- با مروری بر قانون نظام صنفی و وظایف و اختیارات اتحادیه‌ها با این واقعیت مواجه می‌شویم که قانونگذار تلقی درستی از تشکل صنفی نداشته و این نهاد صنفی را درحد رفع و رجوع امور جاری اصناف اعم از صدور جواز کسب، نظارت بر عملکرد صنفی و دریافت حقوق سازمانهای دولتی تنزل داده است و تقریباً هیچ وظیفه‌ای ازحیث برنامه‌ریزی، ارائه مشاوره به دولت و نظایر آن برای اتحادیه‌ها در نظر نگرفته است.
- اتحادیه چاپخانه‌داران تهران بر خلاف ادعاهای طرح شده در سال‌ای اخیر، در جذب نیروهای خلاق و صاحب اندیشه ناکام بوده است و هر آنچه به عنوان تشکیل کارگروه و کمیته‌های کارشناسی مطرح شده، عموماً در سطح شکل گرفته و این اقدامات فاقد عمق و نگاه بلند مدت بوده است. بسیاری از صاحب نظرانی که به این کارگروه‌ها دعوت شدند پس از مدتی با سرخوردگی از حضور در این مجامع سرباز زدند، چرا که معتقد بودند اساساً تشکیل هیچیک از این کارگروه‌ها بر پایه واقعیت‌ها و نیازهای جدی صنف تشکیل نشده‌اند و بیشتر نقش تزئینی دارند تا کاربردی و راهگشا.
- حاشیه‌پردازی‌های فراوان مدیران اتحادیه چاپخانه‌داران تهران در سال‌های اخیر باعث شده تا بسیاری از افراد صنفی صاحب‌اندیشه، برای در امان ماندن از این حاشیه‌ها، عطای حضور در هیئت‌مدیره اتحادیه را به لقایش ببخشند و متاسفانه این امر باعث شده یا هیات مدیره‌ها از نیروهای اثر بخش تهی شوند و یا نیروهای موجود نیز زبان در کام گرفته و از اظهارنظر پرهیز کنند.
اما واقعیت این است که اتحادیه‌ها فارغ از وظایف قانونی که در قانون نظام صنفی برای آنان درنظر گرفته شده است، از ظرفیت ذاتی و بالقوه‌ای برخوردارند که از آن به «ظرفیت عرفی» یاد می‌کنم. به عقیده بنده ظرفیت عرفی موجود در نهاد اتحادیه بسیار توانمندتر از وظایف قانونی آن است. چرا که اتحادیه خلاق با بهره گرفتن از توانایی‌ها و ظرفیت‌های بالقوه می‌تواند از تمام نیروهای انسانی موجود دربدنه صنف، موجبات هم‌افزایی و نیز همگرایی سایر اتحادیه‌ها را برای رفع موانع پیش روی صنف فراهم کند.
اتحادیه چاپخانه‌داران تهران از این حیث نقشی بی‌بدیل و منحصر به فرد دارد، چرا که با توجه به قرار گرفتن در مرکز پایتخت و دسترسی به سایر دست‌اندرکاران و ذی نفعان صنعت چاپ اعم از صنایع بالادستی و پائین‌دستی و نیز با اشراف به زوایای پیدا وپنهان تهدیدها و فرصت‌های پیش رو و همچنین با تعامل مثبت و سازنده با سازمانهای دولتی مرتبط اعم از حوزه فرهنگ و صنعت، می‌تواند به جای حاشیه‌سازی و فرصت‌سوزی، از فرصت‌های طلایی پیش رو بیشترین استفاده را برای حل مشکلات صنف کند، به‌نظرم این دوره از انتخابات اتحادیه چاپخانه‌داران تهران، از این حیث بسیار قابل تامل و توجه است و در ماه‌های آینده انتخاباتی متفاوت را شاهد خواهیم بود.»
نظر شما