سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - زینب عطایی، نویسنده: از اسمش خوشم آمده بود: «تاکسی دایموند ۵۳». خریدمش؛ ولی خیلی وقت بود حس و حال کتاب خواندن نداشتم. آن هم یک کتاب روایی و بازنویسی‌شده از جنگ. محمدمجید عمیدی، از همکاران روایتخانه و دبیر ادبیات پسرم، برای بار چندم از من پرسید آیا کتاب را خوانده‌ام و نظرم چیست؟ توی رودربایستی قرار گرفتم. چاره‌ای نبود.
سر شب کتاب را دست گرفتم: خاطرات خودنوشت غلامرضا شیران. فامیلش آشناست. فامیل صاحبخانه‌مان. در همان صفحات ابتدایی، ذوق‌زده می‌شوم. قهرمان کتاب در خیابان فروغی، کوی ولیعصر زندگی می‌کرده است. داخل همین کوچه خودمان، در یکی از خانه‌های اطراف که تا فردا حتماً آمارش را درمی‌آورم کدام یکی بوده. شاید حالا خراب شده و برای خودش مجتمع شده است.
صفحه به صفحه جلو می‌روم. کتاب با سربازی رفتن غلامرضا شیران، فارغ‌التحصیل رشته مهندسی راه و ساختمان و فوق‌لیسانس حمل و نقل و ترافیک از دانشگاه جرج واشنگتن آمریکا، شروع می‌شود و با ماموریت ۴۸ ساعته وی به کرمانشاه که دو سال به درازا می‌کشد، ادامه می‌یابد.
با آقای مهندس تحصیل‌کرده که از آمریکا برگشته و در کمین حزب دموکرات کردستان اسیر شده، همراه می‌شوم. کتاب از ریتم نمی‌افتد. مدام بالا و پایین می‌شوم. مردم کُرد به زیبایی، به صداقت و به انصاف به تصویر کشیده شده‌اند. شیران با احترام و ادب اسیر می‌شود. از او مهمان‌نوازی می‌کنند. در بازجویی‌ها خبری از شکنجه نیست. در زندان زندانی‌ها و زندان‌بان‌ها با هم مسالمت‌آمیز زندگی می‌کنند. تهیه چوب و پخت غذا و کلاس‌های آموزش زبان برگزار می‌کنند. در پس‌زمینه ذهنت می‌گویی پس آن همه قساوتی که بر پاسداران وطن در کردستان رفته، واقعیت نداشته است؟! این تصور تا زمانی ادامه می‌یابد که کاک هیوا می‌رود و کاک عسکر رئیس جدید زندان می‌شود. اعدام‌های دسته‌جمعی راه می‌افتد و جرعه‌جرعه مظلومیت و اندوه روزهای اسارت مهندس شیران به تو چشانده می‌شود، به امید آزادی در روزهایی که هیچ کجا کورسوی امیدی نیست و جوانانی که فدا می‌شوند برای ماندن ایران.
«تاکسی دایموند ۵۳» جزو نادر کتاب‌های دفاع مقدس است که فضای واقعی کردستان را به تصویر کشیده است. فضایی عمیق با داستانی پرتعلیق و پرکشش و برآمده از تجربه زیسته سربازی اسیر که خاطراتش را روزانه به زبان انگلیسی و رمزی به تحریر درمی‌آورده است. بخش زیادی از جزئیات کتاب مرهون نگاه دقیق و موشکافانه راوی کتاب به فضای اطرافش است و ثبت و ضبط این نکات برای آیندگان.
خواندن کتاب را به همه آن‌هایی که می‌خواهند تصویری واقعی از کردستان و مردم کُرد و مطالباتشان و رزمندگانی پیدا کنند که در کردستان جنگیدند و به مسلخ رفتند، به اسارت رفتند و بازگشتند، توصیه می‌کنم.
«تاکسی دایموند ۵۳» به قلم نویسنده کتاب‌اولی، محمدمجید عمیدی، در انتشارات ستارگان درخشان به چاپ رسیده است.
نظر شما