عباس سلیمی نمین، پژوهشگر حوزه تاریخ در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: ارزیابی فعالیت‌های فرهنگی وزارت ارشاد در دولت شهید رئیسی وقت مبسوطی را می‌طلبد، البته از طرفی دیگر چون کار این دولت نیمه تمام ماند نمی‌توان قضاوت دقیقی در این زمینه ارائه داد.
مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران ادامه داد: اگر چهار سال اول به پایان می‌رسید و چهار سال دوم را هم فرصت می‌یافت. تا از فرصت دو دوره‌ای استفاده کند، می‌توانستیم قضاوت دقیق‌تری داشته باشیم. با این حال در این باره می‌توانیم نقاط قوتی را بیان کنیم. اجرای نمایشگاه مجازی، برخی فعالیت‌ها در حوزه بین‌الملل نمایشگاهی صورت گرفت که دستاوردهای خوبی به حساب می‌آید.
وی افزود: در دولت سیزدهم حمایت‌هایی در حوزه کاغذ صورت گرفت که می‌تواند نقطه قوت محسوب شود. افزایش سطح دسترسی به کتابخانه‌ها در طول سال به صورت مجازی و فیزیکی از نقاط قوت این حوزه است. در حوزه حمایت‌های اقتصادی تصمیماتی که بتواند تغییرات اساسی ایجاد کند شاهد نیستیم که این نکته شاید به کمبود زمان برمی‌گردد.
سلیمی نمین بیان کرد: در شرایط کنونی از نظر تعداد کتابفروشی‌ها وضعیت نامناسبی داریم که باعث می‌شود اقتصاد نشر رونق نگیرد. حمایت‌های کلان صورت نگرفته است. وام‌های کلانی باید به کسانی که در حوزه تولید کتاب و اندیشه کار می‌کنند، پرداخت می‌شد، تا روی پای خودشان بایستند. وام‌هایی با بهره پایین یا بدون بهره در طولانی مدت باید پرداخت می‌شد تا از کم شدن ناشران و کتابفروشی‌ها می‌کاست و می‌توانستیم به طرف استانداردهایی حرکت کنیم.
مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران ادامه داد: در ارتباط با نظارت بر آثار وزارت ارشاد می‌توانست برخی از مراکز تخصصی را به کمک بطلبد و نظر آنها را مرجع قرار دهد. موسسات تاریخ‌پژوهی سازمانی دارند. این گونه هم به این سازمان‌ها اعتبار داده می‌شد و هم از قابلیت‌های آنها استفاده می‌شد.
وی افزود: باید تدابیر کلان به کار گرفته می‌شد تا اقتصاد نشر روی پای خودش بایستد. اگر کسی مغازه یا دفتری اجاره کرد، لااقل با درآمد معقول در سال بتواند خودش را اداره کند. اکنون بیشتر کتابفروشی‌ها تبدیل به صنف دیگری می‌شود که این شایسته نیست.
نظر شما