به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ کتاب «بدن بازیگر» نوشته امیر امیری مهریاد توسط نشر هفت اقلیم هنر منتشر شد. امیر امیری مهریاد فارغ‌التحصیل رشته‌های کارگردانی سینما و تلویزیون، بازیگری و نیز پژوهش هنر، بیش از ۱۰ سال در دانشگاه‌های هنری تهران مشغول به تدریس در رشته‌های سینما، تلویزیون و تئاتر است. پیش از این یک مجموعه داستان و یک‌مجموعه نمایشنامه از وی منتشر شده است. او همچنین کارگردانی چند تئاتر تلویزیونی و تئاتر صحنه‌ای را اجرا کرده است و در حال حاضر فیلم بلندش مراحل تولید را طی می‌کند.
کتاب «بدن بازیگر» کتابی است ۳۰۰ صفحه‌ای که از رویکردهای معمول توجه بدن بازیگر فراتر رفته است. رویکردهای معمول صرفاً قابلیت‌های پرورش بدن بازیگر را همچون یک تکنیک اجرایی مورد توجه قرار می‌دهند. کتاب «بدن بازیگر» علاوه بر توجه به تکنیک‌های بیانی بدن بازیگر به دیگر ابعاد موثر در گویایی بدن بازیگر نیز پرداخته است. از جمله بعد فرهنگی بدن بازیگر، به‌خصوص فرهنگ بصری، بعد روان‌شناختی بدن بازیگر، بعد ارتباطی بدن به‌خصوص ارتباطات غیرکلامی بدن بازیگر.
کتاب «بدن بازیگر» ۵ فصل دارد. فصل اول به پرسش‌های معمول درباره‌ی بدن بازیگر می‌پردازد، همچنین دانسته‌ها و پیشنهادهایی در این‌باره طرح می‌شود. در فصل دوم «فرهنگ بصری» تعریف و تشریح می‌شود و به اهمیت و نقش «بدن بازیگر» به عنوان یک هنرمند در رسانه‌های بصری پرداخته می‌شود. فصل سوم مهمترین فصل کتاب است و حدود نیمی از حجم کتاب را در بر می‌گیرد. در این فصل تاریخچه‌ای از تکامل فنون بیان بدنی در سخنرانی و «هنر خطابه» ذکر می‌شود. در این فصل ارزش‌های بیانی، بدن، دست‌ها و حتی انگشتان بررسی می‌شود. بررسی‌ها و توصیه‌های متخصصان از یونان و روم باستان تا دوران مدرن از دموستنس خطیب، سیسرو، کوینتیلیان تا جان بولر، ویلهلم وونت و زیگموند فروید. همچنین در این فصل «مجراهای هشتگانه‌ی ارتباط غیرکلامی» بررسی و تشریح می‌شود. «ژست‌های چهارگانه»، «شیوه‌ی استقرار بدن»، «حالات جهانی هفتگانه‌ی چهره»، «حالت‌های دست به تنهایی»، «حالت‌های دست و چهره با هم»، «ژست‌های سه‌گانه‌ی شمایلی، استعاری و ضربان» نیز در این بخش بررسی می‌شود. همچنین ضمن بررسی زبان بدن در سکانس افتتاحیه جدایی نادر از سیمین، نظریات «پل اکمن» و تاثیرات «نظام رمزگان کنش چهره‌ای» اش بر بازیگری در سینما و تلویزیون نیز بررسی می‌شود.
در فصل چهارم از بدن بازیگر همچون یک زبان گویا در عمل صحبت می‌شود، چه در سینما و چه در تئاتر! همچنین از «بدن بازیگر همچون یک سوژه‌ی هویت‌مند» که نشانه‌های فرهنگ بومی خود را دراست، سخن می رود و بدن در فرهنگ عرفانی ایران و نظام بازیگری استانیسلاوسکی مقایسه می‌شود.
در فصل پنجم در بازنگری کلیت فصول پیشین، به جمع‌بندی و مرور دستاوردهای هر فصل پرداخته می‌شود و خواننده درمی‌یابد با مطالعه‌ی هر فصل چه ابعاد و امکاناتی از قابلیت‌های بیانی بدن بازیگر را دریافت و واکاوی کرده است.
نظر شما