به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ کتاب «اِتین دکرو» نوشته توماس لیبارت و ترجمه مبین عطاری در نوبت اول ۱۴۰۳ با ۳۰۰ تیراژ در ۲۰۵ صفحه به قیمت ۲۴۰ هزار تومان به همت انتشارات نیماژ منتشر شده است.

فهرست کتاب «اِتین دکرو» شامل: مقدمه‌ی مترجم، یک زندگی پرومته‌ای، چکیده و تحلیلی بر گفتاری در مورد مایم، دکرو به‌عنوان کارگردان و تهیه‌کننده، دکرو چگونه یک اجرا تولید می‌کرد، و تکنیک مایم جسمانی است.

در مقدمه‌ی مترجم، مبین عطاری به اهمیت این کتاب در عرصه‌ی تئاتر ایران اشاره می‌کند و بیان می‌کند که جای خالی چنین منبعی در حوزه‌ی تئاتر بدن و حرکت در زبان فارسی به شدت احساس می‌شد. او همچنین از تحقیقات گسترده و مطالعات ویدئوها و مقالات مختلف برای پایبندی به نگاه دکرو در زمینه‌ی مایم جسمانی سخن می‌گوید و از تمام کسانی که او را در این مسیر یاری کرده‌اند، قدردانی می‌کند.

اتین دکرو، که به‌عنوان پدر مایم مدرن شناخته می‌شود، از نخستین روزهای جوانی زندگی‌اش را وقف تئاتر و هنر حرکت کرد. او همچون پرومته، شخصیت افسانه‌ای که آتش را به انسان بخشید، تلاش کرد هنر و زیبایی را به زندگی انسان‌ها بیاورد، هرچند که در این راه سختی‌ها و رنج‌های بسیاری را متحمل شد. دکرو برخلاف شاگرد خود، مارسل مارسو، که به شهرت جهانی رسید، هیچ‌گاه به جایگاه مشابهی در میان عموم مردم نرسید. با این حال، هنر و آموزه‌های او به‌ویژه در میان هنرمندان و اهالی تئاتر جهانی با استقبال فراوانی مواجه شد.

یکی از ویژگی‌های اصلی دکرو، رویکرد متعصبانه و احساسی او به مایم جسمانی بود. او معتقد بود که بدن انسان به‌تنهایی قادر است معانی عمیقی را به مخاطب منتقل کند. او هنر صامت سنتی را به شکلی کاملاً جدید بازتعریف کرد و از آن فراتر رفت. این فرم هنری که او به وجود آورد، به‌عنوان انقلابی در پانتومیم کلاسیک شناخته شد. دکرو همواره در جمع معاصرانش مانند استانیسلاوسکی، ژاک کوپو و واسیلی میرهولد به‌عنوان یکی از اصلاح‌طلبان و انقلابیون تئاتر قرن بیستم حضور داشت.

نکته‌ی دیگری که مترجم در مقدمه به آن اشاره می‌کند، دیدار معروف کارلو ماتزونه کلمنتی، بازیگر و کارگردان ایتالیایی، با دکرو در نیویورک است. این دیدار، که در خاطرات کلمنتی به تفصیل آمده، نشان‌دهنده‌ی وضعیت روحی و فکری دکرو در آن زمان است. کلمنتی در این ملاقات، به مبارزه‌ی دکرو با رنج‌ها و سختی‌های زندگی‌اش اشاره می‌کند؛ مبارزه‌ای که دکرو مانند پرومته برای ارائه‌ی هنری خالص و عمیق انجام می‌داد.

این کتاب به زندگی دکرو نه تنها از زاویه‌ی زیست‌نامه‌ای بلکه به‌عنوان یک مرجع تخصصی برای شناخت هنر حرکت دراماتیک و مایم جسمانی پرداخته است. توماس لیبارت با دقت و تحقیق بسیار، جایگاه دکرو را در تئاتر قرن بیستم بررسی کرده و تأثیرات او را بر تئاتر امروز به تصویر کشیده است. این اثر منبعی بی‌بدیل برای پژوهشگران و علاقه‌مندان به هنر تئاتر و حرکت است، و ترجمه‌ی فارسی آن به قلم مبین عطاری، فرصتی مناسب برای دسترسی به این اثر مهم در میان اهالی تئاتر ایران فراهم کرده است.

کتاب «اِتین دکرو» به شکلی جامع به زندگی و هنر این پیشگام تئاتر حرکتی می‌پردازد. از مهم‌ترین مباحث مطرح‌شده در کتاب می‌توان به تمایز دکرو میان پانتومیم سنتی و هنر حرکت دراماتیک اشاره کرد؛ او بر این باور بود که هنر صامت سنتی نمی‌تواند به‌درستی احساسات و مفاهیم عمیق انسانی را منتقل کند و نیاز به شیوه‌ای نوین است.

همچنین نویسنده به تأثیرات دکرو بر نسل‌های بعدی و مخالفت‌های صریح او با رقص به‌عنوان هنری بی‌جوهره می‌پردازد. او اعتقاد داشت که تنها بدن انسان باید منبع اصلی انتقال معنا باشد و هیچ عنصر اضافی نباید در این فرآیند دخیل باشد. علاوه بر این، نویسنده به تحلیل آموزه‌های دکرو در زمینه‌ی مایم جسمانی و تأثیر آن‌ها بر تئاتر مدرن می‌پردازد. بخش دیگری از کتاب به مقایسه‌ی دکرو با معاصرانش مانند استانیسلاوسکی و میرهولد و نقش او در انقلاب تئاتری قرن بیستم اختصاص دارد.

در نهایت، کتاب «اِتین دکرو» به تمام کسانی که به دنبال شناخت عمیق‌تر از هنر حرکت و ایماگری هستند، پیشنهاد می‌شود. دکرو با نوآوری‌های خود، تئاتر را از دنیای سنتی و محدود پانتومیم به عرصه‌ای جهانی و مدرن رساند و همچنان الهام‌بخش هنرمندان و دانشجویان هنر است.