به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، یک سند تاریخی به دستخط محمود افشار از سوی مرکز اسناد انجمن آثار و مفاخر فرهنگی منتشر شد.
«چنار دردمند سالخورده»
دکتر کیانوش کیانی هفت‌لنگ
مشاور و عضو شورای علمی
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
اشاره:
سندی که از نظر خوانندۀ گرامی می‌گذرد، یکی از هزاران سند موجود در ادارۀ اسناد انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ایران است.
اهمیت آن در توجه شادروان استاد محمود افشار به آثار ملی کشور است. خاندان افشار، به‌ویژه محمود افشار و ایرج افشار در میهن‌دوستی و خدمت به ایران جاویدان، زبانزد و شهرۀ خاص و عام می‌باشند.
این سند به جوانان این مرز و بوم یادآور می‌شود که ایران عزیز و هرچه را در او هست دوست داشته باشند و آن را پاس بدارند، حتی اگر یک چنار دردمند سالخورده باشد…!
روحشان شاد و یادشان گرامی باد
ثبت دفتر انجمن آثار ملی
شماره ۱۴۰۲ آقای کاشانیان
تاریخ ۴۴/۱۱/۱۹
۱۹۶۶/۲/۱
تیمسار معظم و سرور مکرم سپهبد آق اولی
رئیس محترم هیئت مدیره انجمن آثار ملی
دستخط مبارک (شماره ۱۱۲۷- ۱۸/۱۰/۴۴) را روز پیش از حرکتم به اروپا به وسیله پست در تهران دریافت نمودم و از مراجع عالی کمال تشکر را دارم. روز به روز اگر بر ارادتم افزوده می‌شود… باید اوّل به تو گفتن که چنین خوب چرایی… توجهی که از طرف جنابعالی و انجمن محترم نسبت به چنار کهنسال بهشتی شده است، با توجه به وضع اجتماعی و اداری ایران، حقیقتاً قابل تقدیس است. من اگر در ضمن مقاله مندرج در مجله سپید و سیاه به «کاغذبازی» که منظورم مظهر «بورکراسی» بوده است، اشاره کردم. خواستم گله‌ای از دانشکده کشاورزی کرده باشم که حتی به نامۀ اخیر فرمانداری شهر ری هم در این خصوص جواب نداده است! البته اگر دانشکده عمل کرده بود و کاغذی هم ننوشته بود، ایرادی نبود، اما چون نه عملی کرده و نه با نامه‌ای خودداری خود را از عمل معلوم داشته، همه را وادار به کاغذنویسی نموده است که از جمله خود من بوده‌ام. باید عرض کنم که حتی یک جواب هم به من نداده‌اند. فقط وزارت کشاورزی به نامۀ گله‌آمیز من از دانشکده اخیراً پاسخ داده‌اند… و «نسخه» طبیبانه‌ای که دانشکده برای علاج این چنار دردمند سالخورده نوشته بوده فرستاده‌اند! نزدیک به همین زمان است که رونوشت نامه‌ای که از طرف انجمن آثار ملی حاکی از ارسال چکی به مبلغ پنج هزار ریال برای درمان و حفاظت درخت به فرمانداری شهر ری نوشته شده به بنده رسید و دانستم که تا چه اندازه جنابعالی و انجمن علاقه به حفظ «آثار ملی» دارید زیرا هر چیز کهنسالی متعلق به همه ملت است و از آثار ملی محسوب می‌شود.
اینجانب با فرمانداری که قبلاً مرا از نامه و چک انجمن مستحضر کرده بود، مذاکره کردم. چون عقیده دارم که باز هم دانشکده کشاورزی صلاحیت دارد که وسایل علمی و فنی خود را برای حفظ امن درخت و نظائرآن به کار اندازد، از فرمانداری خواستم که بار دیگر به دانشکده بنویسند و اطلاع دهند که چنین وجهی نیز از طرف انجمن در اختیارشان گذاشته شده و شایسته است که دانشکده متخصص و وسایل فنی خود را به کار اندازد، زیرا تصور نمی‌کنم که کشاورزان سالخورده محلی از عهده برآیند. از فرمانداری خواهش کردم که اگر باز هم کشاورزی بی‌اعتنایی می‌کند تا مراجعت من (فروردین) دست نگاه دارند از ترس اینکه مبادا عمل خلاف رویّه‌ای بشود که به سود درخت نباشد. امیدوارم این پیشنهاد من مورد قبول جنابعالی باشد. خیال دارم از اداره کشاورزی اینجا در سوئیس نیز راجع به این موضوع و نظآئر آن تحقیقی به عمل آورم که در مراجعت به عرضتان خواهم رسانید. در خاتمه مراتب ارادت صمیمانه خود را تجدید می‌نمایم.
[امضاء]: دکتر [محمود] افشار
نظر شما