سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - حمید حیدری صفری، کارگردان فیلم کوتاه «نسبتا خوشبخت»: به نظر من، ادبیات و سینما دو عنصر درهم‌تنیده و دارای ویژگی‌های مشترکی مانند تخیل، قصه‌گویی، ایجاز و… هستند. از ترکیب این دو عنصر قوی، می‌توان به یک خروجی جذاب و دوچندان دست یافت. به شخصه، با توجه به اینکه به شدت اهل مطالعه ادبیات داستانی در سبک‌های مختلف هستم، همیشه هنگام خواندن یک داستان این سوال برایم پیش می‌آید: «چگونه می‌توان این فضا و کاراکترها را به تصویر کشید؟» و «چطور می‌توان فرم توصیف را به فرم بصری تبدیل کرد؟» این چالش‌ها باعث می‌شود که فیلم‌های اقتباسی برای من جذابیت زیادی داشته باشند. به‌عنوان یک کارگردان، فکر می‌کنم که چه ایده‌ها و موقعیت‌های ناب و فراوانی در دنیای ادبیات وجود دارد که هنوز به تصویر کشیده نشده‌اند. این جهان پر از طرح‌های زیبا، انگیزه بزرگی برای ساخت فیلم‌های اقتباسی است.

به نظر من، مطالعه برخی کتاب‌ها مانند حضور در یک ورکشاپ سینمایی است. البته منظورم فقط کتب تخصصی سینما نیست، بلکه ادبیات داستانی و نمایشنامه‌ها نیز منبع خوبی برای آموختن نکات بسیاری هستند. از خواندن رمان‌های داستایوفسکی، شخصیت‌پردازی یاد گرفتم. از آثار بوکوفسکی طنز آموختم و از موراکامی فضاسازی. در این دوران شلوغ و پر از اطلاعات، مطالعه برای یک فیلمساز مانند یک تنفس عمیق است. من همیشه سعی می‌کنم مدت زمان مشخصی از روز را به مطالعه کتاب‌های تخصصی سینما و ادبیات داستانی اختصاص دهم.

تبدیل کردن یک داستان کوتاه پنج صفحه‌ای به یک فیلم ۲۰ دقیقه‌ای تجربه‌ای عجیب و شیرین بود. شیرین از این جهت که هر زمان در نگارش فیلمنامه به مشکلی برمی‌خوردم، دوباره به داستان رجوع می‌کردم و کتاب مثل یک مشاور با تجربه، پاسخ سوالاتم را می‌داد. عجیب از این جهت که با نگاهی آزاد به آن داستان، فیلمنامه را نوشتم. شاید بزرگ‌ترین چالش این بود که از یک جایی به بعد، می‌خواستم نگاه شخصی خودم را به این موقعیت داشته باشم و برداشت‌های خودم را انتقال دهم. بسیاری از جزییات را با زاویه دید خودم طراحی کردم، حتی پایان داستان در ذهنم تغییر کرد. اما در نهایت، نتیجه نهایی بسیار لذت‌بخش بود تا جایی که اکنون دوست دارم اثر بعدی را نیز با نگاهی به یکی از آثار ادبیات داستانی بسازم.