سبا ابراهیم‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در پاسخ به سوالی درباره دلیل الهام از یک نقاشی برای اقتباس فیلمش گفت: از وقتی وارد عرصه فیلمسازی شدم، به این نتیجه رسیدم که فیلمساز بودن تنها به کار کردن پشت دوربین محدود نمی‌شود. یک فیلمساز باید از همه چیز الهام بگیرد.

وی افزود: به همین دلیل، سعی کرده‌ام در زمینه‌های مختلف هنری خودم را رشد بدهم. من به صورت حرفه‌ای در نقاشی، مجسمه‌سازی، موسیقی و هنرهای تجسمی فعالیت کردم. نمی‌خواستم تنها یک مخاطب باشم؛ بلکه به صورت عملی در این حوزه‌ها وارد شدم.

ابراهیم‌پور تصریح کرد: هر چیزی که می‌تواند به رشد شخصیت فیلمسازی من کمک کند، برایم اهمیت دارد. برای اینکه بتوانم یک سبا ابراهیم‌پور فیلمساز بسازم، باید در هر زمینه‌ای خودم را گسترش دهم. فیلمسازی یک فرآیند چندبعدی است و نباید به آن یک‌بعدی نگاه کرد.

او همچنین درباره انتخاب نقاشی برای اقتباس گفت: نقاشی‌ای که انتخاب کردم، به این دلیل خاص بود که با ذهنیت و دنیای درونی من همخوانی داشت.

کارگردان فیلم کوتاه اقتباسی «فرزند آدم» ادامه داد: این فیلم بخشی از یک مجموعه بزرگ‌تر است که نمادها و نشانه‌های مشترکی در آن‌ها وجود دارد. امیدوارم در جشنواره‌های بعدی بتوانم بقیه داستان‌ها را هم ارائه دهم. هر داستانی که می‌نویسم، گوشه‌هایی از دنیای درونی خودم را بیان می‌کند. ممکن است از یک نقاشی الهام گرفته باشم، اما تا با آن نقاشی مانوس نشده باشم، نمی‌توانم از آن الهام بگیرم.

ابراهیم‌پور با ابراز خوشحالی از اینکه در انتهای فیلم توانسته مخاطب را به فکر وادار کند، گفت: من همیشه تلاش کرده‌ام که مخاطبم را به تفکر وادارم و هیچ‌وقت کارهایم به صورت رئال و مستقیم نبوده که بخواهد پیامش را به‌صورت واضح بگوید. من با استفاده از نمادها کار را پیش می‌برم تا مخاطبان را وادار به فکر کنم.

وی در پاسخ به سوالی درباره چگونگی کنار هم گذاشتن تکه‌های پازل فیلم گفت: نقاشی‌های زیادی در ذهنم بود، اما کارهای رنه مارگریت به دلیل نمادین و سوررئال بودنشان، توجه من را جلب کرد. این نقاشی یکی از مورد علاقه‌هایم بود و به همین دلیل تصمیم گرفتم از آن الهام بگیرم.

او همچنین درباره دلیل ساخت فیلم خارج از ایران اظهار کرد: من تحصیلاتم را خارج از ایران گذرانده‌ام و مدتی آنجا بودم. این بار با خودم فکر کردم که این نقاشی باید در آن محیط ساخته شود. نیویورک با رنگ‌ها و نورهای خاصش، حس و حال نقاشی را به من منتقل می‌کرد.

ابراهیم‌پور در پاسخ به این سوال که چه احساسی برای کسی که نقاشی را نمی‌شناسد نسبت به فیلم ایجاد می‌شود، گفت: این سوال بسیار خوبی است. من همیشه بر این باورم که باید مخاطب را به چالش بکشم. افرادی که قرار است فیلم کوتاه را ببینند، حتی اگر در زمینه هنر دستی نداشته باشند، در نهایت به جست‌وجو خواهند پرداخت تا ببینند آن نقاشی کجاست. من اسم آن نقاشی را دقیقاً به کار بردم تا مخاطب را گم نکنم و او را به سمت جست‌وجوی بیشتر هدایت کنم.

او در پایان خاطرنشان کرد: هدف من این بود که با ذکر اسم نقاشی تأثیری بگذارم که مخاطب برود و آن نقاشی را جست‌وجو کند. این نامگذاری باعث می‌شود که جذابیت فیلم چندین برابر شود و در پس آن، سوالات و داستان‌های عمیقی نهفته است.