به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در یاسوج، یعقوب غفاری، نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه شب شنبه در مراسم تجلیل از سید افضل مقیمی نویسنده کهگیلویه و بویراحمدی، گفت: مقیمی در مدرسه موردراز تحصیل را آغاز کرد و بعد از آن به عنوان آموزگار در روستای مزدک شروع به کار کرد. استاد مقیمی معلمی دقیق و کوشا بود و به همین دلیل مورد حسادت قرار می‌گرفت.

وی ادامه داد: سید افضل مقیمی همواره علاقه‌مند به تحصیل بود و تا قبل از انقلاب نیز در نشریات قلم می‌زد که برای خوانندگان و مجریان جذاب بود. در رشته ادبیات فارسی مدرک کارشناسی را گرفت و پایان‌نامه وی در خصوص گویش لری بویراحمدی منتشر شد.

غفاری اضافه کرد: می‌توان این پایان نامه را لوحی دانست که ویژگی‌های گویش بویراحمدی و برخی از گویش‌های ایلات و طوایف بویراحمد و ممسنی را ماندگار و پایدار کرده است.

مهدی فاموری، استاد ادبیات دانشگاه آزاد اسلامی یاسوج نیز گفت: بالیدن به ثمر نشستن افرادی همچون استاد مقیمی نیازمند تلاش و پشتکار و خوش‌اقبالی است. کشور ما شاید به لحاظ علمی و تکنیک دچار کمبود نیست، اما در سطح علوم انسانی وضعیت خوبی نداریم و اینجاست که ارزش وجودی امثال استاد مقیمی باید دانسته شود.

وی افزود: به ثمر نشستن کسانی همچون استاد مقیمی حاصل تلاش‌های وی و نیکبختی در جامعه‌ای است که علم و تحصیل چندان استقبالی ندارد.

فاموری خاطرنشان کرد: ما در علوم تجربی موفق بودیم و دکتران در دنیا حرف‌هایی برای گفتن دارند اما در سطح علوم انسانی وضعیت خوبی نداریم. اینجاست که شخصیت‌های بزرگی همچون دکتر مقیمی شناخته می‌شوند. پایه‌گذار فرهنگ علوم انسانی است و در جامعه ما به آن سطحی نگاه می‌شود.

فاموری تأکید کرد: هنگامی قدر بزرگان دانسته می‌شود که راه آن‌ها طی شود و آثارشان خوانده شود. برای کشیدن نقشه فرهنگی نیازمند به شناخت بزرگان در شهرستان‌ها هستیم و این‌ها نقش مهمی در توسعه فرهنگ کشور دارند. پایه علمی برای رشد یک جامعه، نگارش کتاب در زمینه فرهنگ و دانشنامه است که اساتیدی همچون مقیمی در این راه گام برداشتند. نباید بزرگانی همچون دکتر مقیمی را فراموش کرد زیرا زبان لری بسیار به ایشان مدیون است.

حسن غفاری، عکاس و هنرمند کهگیلویه و بویراحمدی، نیز گفت: اگر امروز در استان فرهیخته و نگهبان و ناظر بر مسائل فرهنگی داریم، و کتاب «کوچ کوچ» که نیم قرن زندگی ما را یادآوری می‌کند، حاصل آشنایی نویسنده با نادر افشاری است.

وی ادامه داد: عکس‌ها نیز گنجینه‌ای ارزشمند از زیست ما هستند که باید در حفظ آن‌ها کوشا باشیم.

غفاری تصریح کرد: زندگی عشایر تکرار و مشغله زیادی دارد و آموزش به معنای نواوری و تغییر در آن وجود ندارد. آنچه زندگی ما را متغیر کرده، نسل جدیدی است که از آموزش استفاده می‌کنند. ما تمدن داریم اما گویش را کتاب نکردیم و کسی همچون مقیمی که گویش و زبان لری را کتاب می‌کند، سبب حفظ و احیا آن می‌شود.

کشواد سیاهپور، مدرس دانشگاه یاسوج، در این نشست گفت: فرهنگ واژه‌های لری یک شاهکار است. طی سال‌های اخیر آثار استاد مقیمی را جمع‌آوری کردم و ابعاد مختلف باید بررسی شود که این مباحث تخصصی است. ما مقیمی سیاستمدار، معلم، منتقد مسائل سیاسی و اجتماعی داریم و مقیمی زبان‌شناس داریم که در جای خود قابل تحسین است. آثار وی برای تاریخ‌دانان ارزشمند است.

الایار افراخته، استاد دانشگاه فرهنگیان نیز گفت: دکتر مقیمی شروع به نگارش کتاب درباره فرهنگ و گویش لری کرد و مردانی مانند سید افضل مقیمی باید در جامعه حضور داشته باشند تا حافظ زبان و گویش لری باشند.

امرالله نصرالهی، نویسنده کتابی در خصوص دکتر مقیمی، اظهار داشت: فرهنگ ما شفاهی است و شاید نتوان آن را ثبت کرد. کار کردن در حوزه فرهنگ ساده نیست و نویسندگان می‌دانند که یک سطر نوشتن چقدر سختی دارد زیرا باید مطالعه و پشتوانه علمی داشته باشند.

وی ادامه داد: برای آنکه مجله «فراسو» مخاطب داشته باشد، نباید محدود به منطقه خاص باشد بلکه مناطق دیگر را نیز در بر بگیرد. با مصاحبه با عطا طاهری، بویراحمدی را در این مجله به چاپ رساندیم و شاید تاکنون این کار صورت نگرفته بود.

وی در پایان تصریح کرد: آگاهانه یا ناآگاهانه از آثار این مرد (افضل مقیمی) که کتاب‌هایش مورد عنایت اساتید دانشگاه‌های مختلف و اهالی فرهنگ بوده، غفلت کرده‌ایم. ایشان لااقل باید بدانند کسانی وجود دارند که آثارشان را ارج می‌دانند و بر سر می‌نشانند و آن‌ها را مطالعه می‌کنند.

سید افضل مقیمی در این نشست با تشکر از حاضران گفت: از همه عزیزان و حاضران جمع تشکر می‌کنم. من فعالیت نقد را از ابتدای جوانی شروع کردم و بزرگی مانند بهمن بیگی را به اسم نقد علیه شان بیداد کردم. اما این به معنای آن نبود که نقد ما کاملاً صحیح بوده باشد. بعداً در کنار او نشستم و کتاب‌هایش را برایم می‌خواند و می‌گفت آثار مرا نقد کن.

مقیمی در ادامه افزود: ابوالحسن حسینی، عطا طاهری و استاد یعقوب غفاری و… باید ارج گذاشته می‌شد و این عزیزان همیشه بر امثال بنده مقدم بوده‌اند.

کتاب «سر در زبان‌های باستان» در سال‌های اخیر به قلم امرالله نصراللهی به پاس فعالیت‌های وی نوشته است. همچنین آثار «داستان‌های پرآب چشم در آیینه ادب فارسی»، «شرح گزارش بوستان و گلستان سعدی» و «پرنیان سخن» از جمله آثار این نویسنده صاحب‌نام و قلم است.