سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - مریم محمدی: «صیاد» فیلم تروتمیز و شسته رفته‌ای است. فیلم درباره بخشی از زندگی سیاسی و نظامی و خانوادگی شهید علی صیاد شیرازی ساخته‌شده‌است. فیلم روایتگر بخشی از حوادث خرداد ماه ۱۳۵۹ تا آذر ماه ۱۳۶۰ است که با عملیات طریق القدس تمام می‌شود و تلفیقی ازموضوع سیاسی و دفاع مقدس است. این برهه روایتگر رویدادهایی است که شهید صیاد شیرازی از خود به دلیل منافع ملی و میهنی می‌گذرد تا عامل وحدت شود. برهه‌ای حساس از تاریخ ایران که دستخوش خیانت‌ها و حوادث تلخی است.
جواد افشار بعد از ساخت سریال‌های موفقی چون «کیمیا» و «گاندو» بار دیگر با ساخت «صیاد» به سینما بازگشت.فیلم‌نامه «صیاد» توسط حسین تراب‌نژاد نوشته شده‌است.
حسین تراب نژاد در نوشتن فیلمنامه‌اش ازکتاب‌هایی چون «در کمین گل سرخ» نوشته محسن مومنی، «افلاکیان زمین» اثر محمدرضا عباسی ولدی، «تاریخ تحلیلی ایران و عراق» نوشته حسین علایی، «نبرد طریق‌القدس» نوشته امیر رزاق‌زاده، «بیست‌روز نبرد» نوشته مجید نداف، «تاریخ شفاهی دفاع مقدس؛ روایت سید یحیی صفوی» نوشته حسین اردستانی، «روزشمار جنگ ایران و عراق (گام دوم بستان)» از مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، «پاره تن (وقایع کردستان در سال‌های ۵۷ تا ۵۹)» نوشته سیدحسام هاشمی، اسناد تصویری مرکز اسناد انقلاب اسلامی و سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های مکتوب شهیدان استفاده کرده است.
اینکه یک فیلم سیاسی – جنگی برای منابع اطلاعاتی خود از تعداد زیادی کتاب یا مجله و مصاحبه استفاده کند چیز غریبی نیست. منابع تحقیقی فیلمنامه‌های تاریخ معاصر از کتاب‌های تاریخ شفاهی و مصاحبه‌ها و.. تشکیل شده‌است.اقتباس در این فیلم‌ها و فیلمنامه‌هایش شاید همان‌قدر که متکی به کتاب‌ها است متکی به خاطره‌ها، مصاحبه‌ها و فیلم‌های موجود از شخصیت تاریخ معاصر است. موفقیت اقتباس در چنین فیلم‌هایی متکی ساخت فضا و به دست آوردن حال و هوا و شباهت به زندگی شخص واقعی است.
در سال‌های اخیر فیلم‌های زیادی مانند «احمد»، «مجنون»، «موقعیت مهدی»، «چ» و «شماره ده» از روی زندگی افراد واقعی و گاهاً مهم و تأثیرگذار دفاع مقدس ساخته‌شده‌است. اینکه کدام یک موفق‌تر بوده هدف این یادداشت نیست اما در همه این فیلم‌ها سعی شده شباهت بازیگر به شخصیت اصلی به لحاظ فیزیکی و با گریم رعایت شود. در «صیاد» آنچه که باعث شده این شخصیت بی شباهت به علی صیاد شیرازی نباشد علاوه بر شباهت بازیگر و گریم، فضاسازی درست جواد افشار است.
جواد افشار با انتخاب مارال بنی آدم که همسرواقعی علی سرابی بازیگر نقش شهید صیاد شیرازی است سعی کرده زندگی خانوادگی ملموس‌تری برای شهید صیاد شیرازی خلق کند که در جاهایی موفق عمل می‌کند. او با استفاده از نریشن که در فیلم‌های سینمایی مرسوم نیست حس حضور همسر علی صیاد شیرازی را در جای جای فیلم پررنگ می‌کند تا بتواند شخصیت را چندوجهی نشان داده و از بعد سیاسی و نظامی او در جبهه و جنگ بکاهد تا شخصیت ملموس‌تر شود. علی سرابی هم با ارائه بازی روان صیاد شیرازی ملموسی برای مخاطب به تصویر می‌کشد.
در مجموع «صیاد» با استفاده از ترفند نشان دادن زندگی خانوادگی در کنار زندگی سیاسی و جنگی یک شخصیت گامی جلوتر از فیلم‌های مشابه از زندگی بزرگان جبهه و جنگ برمی‌دارد، از این رو «صیاد» اقتباس موفقی از زندگی صیاد شیرازی است.
آنچه که «صیاد» را برای مخاطب به فیلمی دلنشین تبدیل کرده‌است مجموعه عوامل است. کارگردانی درست، انتخاب بازیگر خوب، داستان چندوجهی و طراحی صحنه و لباس و گریم به جا با موسیقی و فیلمبرداری و تدوین خوش ریتم و به اندازه همه و همه «صیاد» را به فیلمی روان و خوش ساخت تبدیل کرده‌است. فیلم حتی در انتخاب بازیگران نقش دو و سه هم به خوبی از پس کار برآمده است. انتخاب هومن برق نورد در نقش بنی صدربا پیشینه طنزی که در ذهن مخاطب از او وجود دارد و با صدا و لحن خاصی که برق نورد اجرا کرده است یکی از بهترین انتخاب‌های فیلم است.
نظر شما