به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در هفته گذشته کشف یک نامه منتشرنشده از «جی. آر. آر. تالکین» نویسنده افسانه‌ای مجموعه «ارباب حلقه‌ها»، موجی از هیجان را در میان طرفداران ادبیات و پژوهشگران ایجاد کرد؛ این نامه که در ماه فوریه ۲۰۲۵ توسط کتابخانه بودلیان دانشگاه آکسفورد به صورت عمومی منتشر شد اطلاعات تازه‌ای درباره الهامات تالکین در خلق دنیای سرزمین میانه ارائه می‌دهد.
نامه مذکور در سال ۱۹۵۱ خطاب به دوست و ناشرش «استنلی آنوین» نوشته شده و تاکنون در مجموعه‌ای خصوصی نگهداری می‌شد، بنابراین این کشف یکی از مهم‌ترین اسناد ادبی مربوط به تالکین در دهه‌های اخیر به شمار می‌آید که محتوای این نامه باعث شد بینشی عمیق درباره فرآیند خلاقانه نویسنده و منابع الهام او در خلق شخصیت‌ها، زبان‌ها و اسطوره‌های سرزمین میانه ارائه دهد.
در این نامه، تالکین برای نخستین بار به طور صریح اشاره می‌کند که شخصیت گندالف، جادوگر مشهور داستان، تا حد زیادی از یک مجسمه سنگی در کلیسای جامع برمن در آلمان الهام گرفته شده است؛ تالکین در سال ۱۹۱۱، زمانی که دانشجوی دانشگاه آکسفورد بود به آلمان سفر کرد و این مجسمه که تصویری از یک فرد پیر با چهره‌ای خشن و عصا به دست بود تأثیر عمیقی بر او گذاشت.
همچنین در نامه توضیح داده شده که برخی از صحنه‌های طبیعت در کتاب «ارباب حلقه‌ها» از خاطرات دوران کودکی تالکین در روستاهای حومه بیرمنگام الهام گرفته شده‌اند و وی در بخشی از این نامه نوشته بود که «بلندی‌های شایر چیزی نیست جز تپه‌های ساوت‌همپتون که در روزهای کودکی‌ام در آن‌ها پرسه می‌زدم.»
یکی از بخش‌های مهم نامه به دیدگاه تالکین درباره مفهوم شرارت و امید در داستان‌هایش می‌پردازد و تالکین توضیح می‌دهد که شخصیت «فرودو» نمادی از انسان‌هایی است که علی‌رغم ضعف و شکنندگی‌شان، توانایی مقاومت در برابر تاریکی را دارند و به صورت صریح در این نامه آورده شده است که «امید هرگز در قدرت نیست، بلکه در انتخاب‌های کوچک و مداوم برای نیکی است».
این بخش از نامه مورد توجه منتقدان قرار گرفته است، زیرا نشان می‌دهد که فلسفه تالکین درباره اخلاق و امید، مستقیماً از تجربیات شخصی وی سرچشمه گرفته است.
تالکین همچنین در این نامه از وسواس خود در ساخت زبان‌های خیالی همچون الفی کوئنیایی و سینداری سخن گفته است و توضیح می‌دهد که زبان‌ها در دنیای سرزمین میانه تنها ابزاری برای داستان‌گویی نبوده‌اند، بلکه هسته اصلی جهان‌سازی او را تشکیل می‌دادند و در بخشی از نامه گفته شده است: «داستان‌ها برای زبان‌ها ساخته می‌شوند، نه زبان‌ها برای داستان‌ها».
انتشار این نامه با واکنش گسترده‌ای در رسانه‌های جهانی روبه‌رو شد. روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی درباره این کشف نوشت: «این نامه نگاهی بی‌سابقه به ذهن یکی از بزرگترین نویسندگان قرن بیستم ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه زندگی شخصی، زبان‌شناسی و باورهای فلسفی در آثار او تنیده شده‌اند».
گاردین نیز این کشف را یکی از مهم‌ترین یافته‌های ادبی سال ۲۰۲۵ توصیف کرد و نوشت: «تالکین همیشه به عنوان یک نویسنده اسطوره‌ساز شناخته می‌شد، اما این نامه نشان می‌دهد که او بیش از همه، انسانی بود که در جستجوی معنای نیکی و امید در دنیای پرآشوب خود بود».
کشف این نامه نشان می‌دهد که جهان سرزمین میانه تنها حاصل تخیل نویسنده نبوده، بلکه بازتابی از زندگی، باورها و تجربیات شخصی اوست. این سند تاریخی، نه تنها علاقه‌مندان تالکین، بلکه تمامی دوستداران ادبیات را به تأمل درباره مرزهای میان واقعیت و خیال دعوت می‌کند و می‌تواند تاثیر عمیقی بر درک ادبی خوانندگان داشته باشد.
نظر شما