ساختاری نو قرار است به چاپ برسد، گفت: «نقطه‌چين‌هايي كه پر نمی‌شوند» از ۷ فصل تشكيل شده و ۶ فصل آن داستاني است كه از نگاه زن داستان روايت می‌شود.

وي درباره گزينش اين ساختار روايتي براي این اثر افزود: يك فصل از اين اثر را شخصت مرد داستان روایت می‌کند که به صورت فیلم ارائه می‌شود و داستان آن در موازات با داستان شش فصلی کتاب حرکت می‌کند. درواقع، با انتخاب اين ساختار دو رسانه‌ای باعث می‌شود که تفاوت دنياي زنانه و مردانه با ارائه در دو رسانه متفاوت ملموس تر باشد. 

این شاعر و نویسنده ادامه داد: انتخاب رسانه کتاب برای روایت زنانه درواقع به دلیل قدرت زبان برای نشان دادن زیر و بم‌های دنیا و ذهنیت‌های زنانه است و همچنین حساسیت‌ها و ظرافت‌های تصاویر ذهنی در چگونگی به‌کار رفتن کلمات و چیدمان آن‌ها قابل اجرا است، درصورتی که رسانه تصویری فاقد این امکان است. البته رسانه تصویری امکانات دیگری دارد که بیشتر به روایت مردانه نزدیک است. به همین دلیل برای فصلی که دیدگاه مرد داستان را ارائه می‌دهد، از رسانه تصویری استفاده کردم و همچنین با کارگردانی که خود با این دنیای مردانه بیشتر آشنا بود، این کار مشترک را انجام دادم.

نويسنده «داستان‌های برعكس» توضيح داد: شايد يكی از انگيزه‌هايم در اين نوع روايت، نشان دادن خيال‌انگيزي و پيچيدگي‌هاي ظريف دنياي زنانه، كنار ويژگي‌هايي از دنياي مردانه است؛ به گونه‌اي این دو جهان در عین تمایز، بتوانند همديگر را كامل كنند و جهان واحد یک اثر را شکل دهند.

صادقي درباره موضوع اين كتاب گفت: دغدغه اصلي آدم‌هاي اين كتاب، نشان دادن انتظارات، خواسته‌ها و تفاوت‌هایی است که در زندگی یک زوج مشترک وجود دارد كه البته به دنیای بیرونی آن‌ها نیز قابل تعمیم است.

به گفته صادقي اين كتاب كه آماده انتشار است، به احتمال زياد به نشر «ثالث» سپرده خواهد شد.

لیلا صادقی کارشناسی ارشد زبانشناسی است.

«داستان‌های برعکس» تازه‌ترين اثر منتشر شده اوست كه اوايل امسال(88) از سوي انتشارات «نگاه» روانه بازار شد. همچنین ترجمه کتاب «در جستجوی نشانه‌ها» اثر جاناتان کالر با همکاری تینا امرالهی و ویرایش دکتر فرزان سجودی چندی پیش از سوی نشر علم روانه بازار شد.

«ضمیر چهارمشخص مفرد»، «وقتم کن که بگذرم»، «اگه اون لیلاست، پس من کی‌ام؟!» از كتاب هاي او در زمينه ادبیات داستانی است.