ناصر فكوهي در كتاب «انسانشناسي و توسعه» با ارايه تاریخچهاي از انسانشناسی سیاسی، راهحلهايي را براي برطرف كردن مشکلات تشکیل دولتهای ملی و کاربردهای عملی انسانشناسی سیاسی ارايه ميكند.\
به گفته كاظميان، آغاز انسانشناسی سیاسی كه موضوع اين كتاب را نيز تشكيل داده است، به اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیستم برمیگردد، زمانی که کشورهای اروپای غربی بخش بزرگی از جهان، اقوام و فرهنگهای بیشماری را زیر سلطهی نظام اقتصادی ـ سیاسی خود گرفته بودند.
بديهي است اين دولتها برای تداوم این سلطه نیاز به شناخت مردمان و فرهنگي داشتند كه بر آنها مسلط شده بود.
پس از جنگ جهانی دوم و با استقلال مستعمرات سابق، انسانشناسی سیاسی رسالتی تازهبا عنوان یاری رساندن به فرایند تشکیل دولتهای ملی در این کشورها پیدا کرد، زیرا بافتها، نهادها و باورهای سنتی، موانعی جدی بر سر راه شکل گرفتن این دولتها بودند.
به گفته كاظميان، اين كتاب ابتدا تاریخچهاي از انسانشناسی سیاسی بازگو ميكند و سپس با شرح مشکلات تشکیل دولتهای ملی و کاربردهای عملی انسانشناسی سیاسی، راهحلهايي براي اين برطرف كردن مشكلات ارايه ميكند.
ناصر فكوهي دانشآموخته جامعهشناسي و مردمشناسي سياسي در دانشگاه پاريس، مدرس گروه انسانشناسي دانشگاه تهران و رييس انجمن جامعهشناسي ايران است.
از وي تاكنون كتابهاي و مقالات متعددي در حوزه انسانشناسي و مردمشناسي منتشر شده است.
نظر شما