محمدمهدي اردبيلي، يكي از مترجمان و گردآورندگان كتاب، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، به جمع‌آوري ديدگاه‌هاي طيف‌هاي مختلف فكري درباره جنبش مي سال 68 فرانسه در اين اثر اشاره كرد.

وي نقد نظام سرمايه‌داري در فرانسه به طور اخص و در غرب به طور اعم، را هدف كلي جنبش‌هاي كارگري و دانشجويي مي 68 دانست و گفت: افرادي كه مصاحبه‌ها و مقالات‌شان در اين كتاب گرد آمده است، به نوعي گرايش به حزب چپ نو دارند.

اردبيلي جنبش مذكور را نطفه شكل‌گيري حزي چپ نو برشمرد و گفت: شركت‌كنندگان در اين جنبش هنوز در اين توهم بودند كه شوروي يك نظام ايده‌آل است و حتي پرچم داس و چكش و تصوير مائو را در تظاهرات‌شان حمل مي‌كردند، برخلاف جريان چپ نو كه به ايده‌آل نبودن نظام شوروي ايمان پيدا كرد.

اين مترجم ادامه داد: به اعتقاد من و سميرا رشيدپور، مترجم ديگر كتاب، اين جنبش نوعي فراروي از شرق و غرب بود، چرا كه تنها چند ماه پس از مي 68، به شكل ضدشوروي در پراگ بروز كرد و رنگي ليبرال گرفت.

وي با بيان اين كه «اين كتاب به نوعي سويه جنبش‌هاي اخير در اروپا را مشخص مي‌كند» گفت: افرادي كه ديدگاه‌هاي آنان را در كتاب گرد آورده‌ايم، در عين هم‌دلي با جنبش، دريافت‌هاي مختلفي از آن داشتند.

اردبيلي به دريافت‌هاي مختلف اين متفكران اشاره كرد و گفت: دولت فرانسه در واكنش به اين جنبش، اقدام به برگزاري انتخابات كرد كه البته به هر دليل هواداران جنبش در آن شكست خوردند، عده‌اي نتيجه جنبش را مساوي با پيروزي و عده‌اي برابر با شكست تفسير كردند. عده‌اي نيز معتقدند كه اين جنبش همچنان ادامه دارد. 

به گفته اين مترجم، ارنست مندل، آلن بديو، ژيل دلوز، گوستاو مسيا، ميشل لووي و فليكس گتاري، افرادي‌اند كه در اين كتاب از آنها مطالبي ترجمه شده‌اند.

كتاب «مي 68 در فرانسه» به تازگي از سوي انتشارات رخدادنو و در قالب مجموعه «دفترهاي فلسفي» اين انتشارات منتشر شده است.