به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، آيين نکوداشت چکامه‌سراي پارسي‌گوي ايران، فردوسي، به كوشش كانون دانشجويان زرتشتي عصر روز پنج‌شنبه (29 ارديبهشت) در جشنگاه خسروي برگزار شد و دوستداران فردوسي و شاهنامه دور هم جمع شدند و ياد فردوسي را گرامي داشتند.

حسن باستاني با ابراز ناخوشنودي از بيگانگي‌هايمان با شاهنامه و آرمان سترگ فردوسي، گفت: فرزند ايراني، زبان ديگري را جايگزين زبان پارسي مادري‌اش کرده است؛ او ديگر کژدم را با نام عقرب مي‌شناسد و گرمابه را حمام، چون با زبان فارسي بيگانه شده است.

وي در ادامه‌ سخنانش، با اشاره به نمايشنامه‌هايي كه نوشته، گفت: عشق به ايران و فرهنگ پربار ايراني، مرا واداشت تا با داستان‌هاي شاهنامه به گونه‌اي نوين، نمايشنامه نوشته و تئاترهاي داستان‌هاي شاهنامه را در ايران و چند کشور ديگر اجرا کنم.

نمايش گفت‌وگوي رستم و فردوسي از کتاب حسن باستاني با نام «کيست اين پنهان مرا» با اجراي هموندان کانون دانشجويان آغازگر، برنامه‌ بزرگداشت فردوسي بود؛ نمايشي که از انديشه‌هاي رستم و فردوسي و چرايي سرايش شاهنامه سخن داشت. 

به باور باستانی بازگشت به سنت‌ها و انديشه‌هاي کهني که از روي خردورزي بوده، تنها با پاسداشت نشانه‌هاي آن انديشه‌ها مانند شاهنامه و درون‌مايه‌ پر بار آن شدني است.

شاهنامه فردوسي هيچ‌گاه يک‌سونگر نبود
خشايار پارسه، پژوهشگر شاهنامه، باور اشتباه مردم را در‌باره‌ يک‌سونگري فردوسي در شاهنامه بازگو کرد و گفت: شاهنامه هيچ‌گاه يک‌سونگر و جانبدار نبوده است. ايراني از آن رو در جنگ‌ها برنده بود كه از خرد و انديشه پيروي مي‌كرد و به‌سوي نيکي و دادگري روي داشت.

وي افزود: در شاهنامه، کي‌کاووس سرکش و مغرور در برابر رستم، دليل کشته شدن پسرش، سياوش شد يا گشتاسب که در آغاز نيک بود، جاه و مقام از او انساني ساخت که باعث کشته شدن فرزندش اسفنديار شد.

پارسه به هم‌سويي انديشه‌هاي فردوسي و خيام اشاره كرد و با خواندن چکامه‌هايي از هر يک، اين هم‌سويي را نشان داد. وي در ادامه سخنانش با آوردن بيت‌هايي از شاهنامه و چکامه‌هاي دوبيتي خيام، پيوستگي انديشه و هم‌فکري اين دو حکيم پرآوازه ايراني را براي حاضران بازگفت.

اين پژوهشگر شاهنامه، از يعقوب ليث سيستانی ياد كرد که زبان فارسي را زنده کرد و شعر پارسي را در دربار خود جاي داد.