محمد اكراميفر شاعر بر اين نكته تاكيد ميكند كه هر انساني با ويژگيهاي خاص خود به دنيا ميآيد و از دنيا ميرود و بدين ترتيب، وجود او منحصر به فرد است؛ بنابراين جاي خالي قيصر امينپور نيز هرگز توسط شاعر ديگري پر نخواهد شد.
شاعر "يا علي گفتيم و عشق آغاز شد" ادامه داد: جدا از مسائل شخصي، حضور امينپور را در جامعه ادبي ميتوان از دو بعد مورد بررسي قرار داد. نخست از منظر نقش او در شعر و ادب به معناي عام و به عنوان يك شاعر، و سپس از منظر مباحث دانشگاهي و نقشي كه در نظام آكادميك عهدهدار بوده است.
وي با اشاره به اين كه "اگر بخواهيم جاي خالي او را پر كنيم، بايد كاري كنيم كه به اين دو جايگاه نزديك شويم"، خاطرنشان كرد: مثلا ميتوان ويژگيهاي او را در حيطه روابط انساني مشخص كرد و به آنها نزديك شد؛ و اين يعني نزديك شدن به شخصيتي كه براي خيليها الگو محسوب ميشود.
اكراميفر يكي از ويژگيهاي اخلاقي مهم امينپور را در قناعت و در بند مسائل مادي و دنيوي نبودن او عنوان كرد و افزود: صحبت مدام از اين ويژگيها راه نزديك شدن به شخصيت او نيست؛ بلكه بيشتر به اين ميماند كه ما از سخن گفتن پيرامون يك شخصيت خاص، نردباني در جهت بزرگ شدن خودمان نزد ديگران بسازيم. بايد در عمل به اين شخصيت تشبه حاصل كرد، نه اين كه از سخن گفتن مدام درباره او، براي خود يك پل نفساني ساخت.
وي با بيان چند نمونه از تكنيكهاي نيرومند امينپور در كار شعر، يادآور شد: يكي از راههايي كه براي پر كردن جاي خالي يك شاعر ميتواند مورد استفاده قرار گيرد، بهرهگيري درست از تكنيكهاي او و توجه به طرز استفاده او از اين تكنيكهاست.
اكراميفر نمونهاي از اين تكنيكها را در ضربههاي نهايي امينپور در شعرهاي كوتاه نيمايياش دانست و گفت: براي مثال، شعر كوتاه "ناگهان چه زود دير ميشود"، نمونهاي از استفاده خوب امينپور از اين ضربههاي نهايي است. او در اين شيوه، از تكنيك ضربه پاياني رباعيسرايان در مصرع آخر بهره ميبرد، با اين تفاوت كه به تبع آثار نيمايي، آن ضربه را به سطر پاياني شعر منتقل ميكند. ما ميتوانيم از نوع استفاده او از چنين تكنيكهايي درس بگيريم.
وي در بخش ديگري از سخنانش، با اظهار اين كه "ادبيات و شعر بي شك با رفتن امينپور ضربه خورده است"، اضافه كرد: با مرگ هر فردي كه در حوزه ادبيات كار جدي كرده باشد، ادبيات ضربه ميخورد. اما اين كه بگوييم روند كلي ادبيات كشور با مرگ امينپور مختل ميشود، درست نيست. شاعران بزرگي بودهاند كه رفتهاند و مرگشان براي ادبيات دردناك بوده و جاي خالي آنها نيز هرگز پر نشده، ولي ادبيات به طور كلي، راه خود را ادامه خواهد داد.
نظر شما