دكتر محمدمهدي شريعتباقري درباره اين كتاب به خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، گفت: در اين كتاب نظريههاي انسان كامل از ديدگاه مولانا و مزلو، روانشناس و انسانشناس آمريكايي مورد بررسي قرار گرفته است.
وي در ادامه افزود: مولانا و مزلو هر دو انسانگرا بودند، مولانا يك انسانگراي معنوي ـ الهي و مزلو انسانگرايي غربي بود.
شريعتباقري با اشاره به اينكه در اين نوشتار نظريههاي مربوط به انسان كامل و شخصيت سالم براساس ديدگاههاي مولانا و آبراهام مزلو، با يكديگر مقايسه شدهاند، توضيح داد: وجوه اشتراك و افتراق اين دو انسانشناس در اين كتاب بررسي و در نهايت جمعبندي و نتيجهگيري صورت گرفته است.
اين نويسنده حوزه روانشناسي توضيح داد: هدف از نگارش اين كتاب، بيان نظريات مولانا پس از هفتصد سال و مقايسه آن با مباحث روانشناسان انسانگراي عصر حاضر است.
وي يادآور شد: مزلو در نوشتههايش بارها اعتراف كرده كه ديدگاهش به عرفان شرقي نزديك است اما اين عرفان، الهي و اسلامي نيست و درحد انسانگرايي صرف است. وي پيشبيني كرده كه پس از نيروي سوم در روانشناسي، نيروي چهارم تحت عنوان تعالي مطرح ميشود و صاحبنظران عرفان و روانشناسي به آن سمت سوق مييابند.
جمعه ۷ مرداد ۱۳۹۰ - ۱۰:۴۲
نظر شما