خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)امير كاوس بالازاده،روزنامه‌نگار و مدرس دانشگاه:براي بالابردن سرانه مطالعه در كشور، كه اكنون ميزان آن بسيار اندك است، چه بايد كرد؟ اين سؤالي است كه هر كس پاسخي در خور و شايسته به آن مي‌دهد و نگارنده نيز مي‌خواهد براساس درك و برداشت خود پيشنهادي به دست‌اندركاران امر بدهد. پيشتر ضروري است بدين نكته پرداخته شود كه بالارفتن سرانه مطالعه جامعه نه تنها سطح عمومي فرهنگ را ارتقا مي‌بخشد و از بسياري گناهان، خطاها و جرم‌ها جلوگيري مي‌كند و اين از بخشي از هزينه‌هاي جانبي كشور نظير ساخت بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها و نگهداري و مراقبت زندانيان، كه دشواري‌هاي خاص خويش را دارد مي‌كاهد، به علاوه، در هزينه‌هاي بيمارستاني ناشي از اين جرايم هم صرفه‌جويي به عمل مي‌آيد. از ديگر سو، توجه و علاقه روزافزون مردم به كتاب، ناشران را از بند گرفتاري مي‌رهاند و آنها مي‌توانند با چاپ كتاب‌هاي مفيد و ارزشمند رشد فرهنگي جامعه را شتاب بخشند و همين امر به توسعه و رونق چاپخانه‌ها، ليتوگرافي‌ها و ساير مراكز مرتبط مي‌انجامد و افراد بسياري را جذب بازار كار مي‌كند كه بحران فعلي متأسفانه به كسادي بازار چاپ و نشر و بيكاري جمع زيادي در اين حرفه انجاميده است.
گفتني است پيشنهاد حاضر، كه اندكي بعد ارائه خواهد شد، در سال‌هاي دور در كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان به مرحله اجرا درآمده و نتايج مفيد خود را به بار آورده است.
به گمان اين قلمزن،كتابخواني بايد از مدارس و دبيرستان‌ها آغاز و همان جا نهادينه شود. بدين منظور نخست بايد كتابخانه مدارس را به راستي تقويت كرد، يعني پاي رُمان و داستان و ادبيات گرانسنگ جهان را به اين كتابخانه‌ها گشود و اين البته برخلاف نظر برخي مديران است كه كتاب‌هايي خاص را براي كتابخانه‌هاي مدارس برمي‌پسندند. پس از پويايي كتابخانه مدارس بايد اعلام شود هر دانش‌آموز كه 30 كتاب بخواند و خلاصه آن را به دفتر مدرسه ارائه دهد، يك كتاب ارزنده جايزه خواهد گرفت. نگارنده اطمينان دارد كه بسياري از ناشران از اين طرح استقبال مي‌كنند و جوايز دانش‌آموزان را كه با هدف افزايش سرانه مطالعه آنها صورت مي‌گيرد، رايگان خواهند داد. البته مديران و اولياي مدارس بايد نسبت به نوشته‌هاي دانش‌آموزان آسان‌گير باشند و آنها را به ادامه راه تشويق كنند و همين تشويق‌ها سبب رشد و گسترش مطالعه در كشور خواهد شد. كانون پرورش فكري در تابستان ساليان دور اين طرح را در كتابخانه‌ها اجرا مي‌كرد و بنده حقير با خلاصه‌كردن 90 كتاب، سه كتاب رُمان جايزه گرفته ام كه هنوز هم آنها را با افتخار بسيار حفظ كرده ام. در آن سال‌ها خانم‌هاي كتابدار كانون به راحتي متوجه مي شدند كه ما بعضي كتاب‌ها (از 30 جلد مورد بحث) را نخوانده‌ايم و خلاصه‌اي كه ارائه داشته‌ايم، ناقص است، ولي با چشم‌پوشي خود انگيزه‌هاي مطالعه را در ميان نوجوانان تقويت مي‌كردند. بي‌گمان اگر رسانه‌ملي نيز در اين پروژه بزرگ سهيم شود، تأثيرات طرح چند برابر خواهد شد. گفتني در اين زمينه بسيار است و نگارنده در جاي خود بار ديگر بدين موضوع خواهد پرداخت.
یکشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۰ - ۰۸:۰۰
نظر شما