ايبنا نوجوان: «اسم من خاكريز است» كتابي از «مرتضي سرهنگي» است كه در آن با زباني ساده، اطلاعاتي درباره‌ي خاكريز‌هايي كه در زمان جنگ ايران و عراق در مناطق جنگي ساخته شده‌اند، به مخاطب ارائه مي‌دهد: «آشنايي من با رزمنده‌هايي ايراني در منطقه‌ي «دارخوين» بود. همان اوايل جنگ وقتي در دشت دارخوين قد و بالاي مرا ساختند، نامم را «خط شير» گذاشتند.»
نويسنده درباره‌ي برخي كاربردهاي اين دوست وفادار رزمنده‌هاي ايراني نيز مي‌گويد: «من پناه همه‌ي رزمنده‌ها بودم. آن‌ها در دل من سنگر مي‌كندند؛ سنگرهاي بزرگ و كوچك هم براي خودشان، هم براي تانك‌ها، توپ‌ها و جيپ‌هايشان. من جعبه‌ي گلوله‌ها و موشك‌ها را در دل خود پنهان مي‌كردم.»
اما حالا كه سال‌هاست جنگ تمام شده، ديگر كسي سراغ خاكريزها را نمي‌گيرد: «حالا خيلي سال است كه من در بيابان‌ها و دشت‌ها رها شده‌ام. هيچ‌كس به سراغ من نمي‌آيد. براي خيلي‌ها غريبه هستم. امان از دست اين باد و باران كه جانم را گرفته است. هر روز و هر ساعت خاك‌هاي مرا از هم مي‌پاشد.»
و تنها آرزوي خاكريز اين است كه رزمنده‌اي سراغش را بگيرد و حالش را بپرسد.
«اسم من خاكريز است»، نوشته‌ي «مرتضي سرهنگي» است و «محمدحسين صلواتيان» نيز تصويرگري آن را به عهده داشته است.
اين كتاب را واحد كودك و نوجوان نشر شاهد، براي سومين بار و با قيمت 800 تومان منتشر كرده است.
سه‌شنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۰ - ۱۲:۰۰
نظر شما