به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) وي در اين كتاب آورده كه چگونه اين دو بازيكن مي‌توانند همه چيز را به نام تيم خود كنند و حتي در آن يادآور شده كه اگر جاي اين دو بازيكن از تيم‌هاي خود به صورت فرضي عوض شود و «رونالدو» راهي بارسلونا و «ليونل مسي» به رئال مادريد ملحق شود چه تغييراتي بوجود خواهد آمد و در نهايت نيز «لاليگا» يعني جام قهرماني باشگاه‌هاي اسپانيا را بهترين رقابت‌هاي باشگاهي در سطح جهان توصيف كرده است. 

اين نويسنده از جام قهرماني باشگاه‌هاي انگليس ـ ليگ برتر ـ جام قهرماني باشگاه‌هاي ايتاليا ـ كالچيو ـ جام قهرماني باشگاه‌هاي برزيل و ـ بوندسيلگا ـ جام قهرماني باشگاه‌هاي آلمان به عنوان پنج ليگ بزرگ جهان نام برده و اشاره‌ايي به فوتبال هلند، آرژانتين، اروگوئه، شيلي، فرانسه و ساير بزرگان جهان نكرده است. 

بنا بر اين خبر گزارش،نويسنده به شكست 1 ـ 2 بارسلونا از منچستر يونايتد و آرسنال در ليگ قهرمانان اروپا و ديدارهاي دوستانه ياد كرده و مي‌نويسد كه اگر باشگاه هاي  انگليسي داراي تيمي از بازيكنان سرنوشت‌ساز بارسلونا بودند، مطمئنا در ديدارهاي سرنوشت‌ساز جاي صعود با سقوط بارسلونا تغيير مي‌كرد. 

او در اين ميان اشاره‌ايي به مصاحبه «الكس فرگوسن» مربي منچستر يونايتد كرده كه خود شخصاً با وي انجام داده و اين مربي بزرگ اخيراً عين صحبت‌هاي قبلي خود را در ايتاليا هم عنوان كرده و بارسلونا را فاقد كارآيي لازم توصيف و آنان را هرگز بهترين تيم تاريخ فوتبال نمي‌داند. اما آنچه در كتاب «اختلاف ميان هنر دو بزرگ» آورده شده چنين است:

يكـ شريك در كار تيمي:
سيستم بارسلونا مبني بر پاس‌‌هاي پياپي و سرعتي و نيز پرس از محوطه يك سوم خط دفاعي تيم حريف است كه اين تاكتيك مانند يك سمفوني عمل كرده كه رهبران آن را «ژاوي هرناندز» و «آندرس اينيستا» به عهده دارند. اين دو آن قدر توپ را ميان خود رد و بدل مي‌كنند تا پاس استراتژيك و حياتي داده و اين تاكتيك را در بسياري از بازي‌هاي بارسلونا شاهد بوده‌ايم. اما اين حركات در بازي‌هاي رئال مادريد ديده نمي‌شود و «رونالدو» روي قدرت بدني، سرعت و از تمام آنها بالاتر تكنيك خود رئال مادريد را به پيروزي مي‌رساند و اما بايد اشاره كنيم كه اين بازيكن بايد در كارهاي تيمي بيشتر شركت كرده و خود را با ساير اعضاي تيم هماهنگ‌تر كند و به همين خاطر است كه او را بازيكني خودخواه لقب داده، ولي اين مسأله هرگز درباره «ليونل مسي» صدق نمي‌كند و «رونالدو» بايد از اين اخلاق و حركات «ليونل مسي» الگو بگيرد. همانطور كه در بارسلونا هيچ بازيكني كارهايي را كه «رونالدو» مي‌كند،انجام نداده و ما كمتر شاهد دريبل‌هاي سرسام آوراز سوي بازيكنان بارسلونا هستيم.

2ـ شم گلزني:
مطمئناً «رونالدو» گلزني قهارتر از «ليونل مسي» است، ولي بايد قبول داشت آنان دوتن از بهترين گلزنان كنوني فوتبال جهان هستند.
شايد اگر به جاي «ژابي آلونسو»  يا هر يك از ديگر هافبك‌هاي رئال مادريد اعجوبه‌هايي بنام «ژاوي هرناندز» و يا «اندرس اينيستا» در اين تيم حضور داشتند، آنگاه تفاوت گلزني «كريستين رونالدو» يا «ليونل مسي» بيشتر مشهود مي‌شد و «رونالدو» از اين نظر «ليونل مسي» را جاي مي‌گذارد، ولي حمايت بي دريغ هافبك‌هاي بارسلونا از «ليونل مسي»  هنگام تهاجم به سوي دروازه حريفان اين آرژانتيني بزرگ را اگر بهتر از «رونالدو» در فن گلزني نكرده است، حداقل همپاي او در اين مورد پيش مي برد و مي‌بينيم كه در سوپر جام قهرماني (اسپانيا) «ليونل مسي» با چه اختلاف فاحش «رونالدو» را كنار زده است.
نويسنده براي مثال و اثبات نوشته‌هايش از بازي «ليونل مسي» در تيم ملي آرژانتين يادكرده كه هرگز آن بازي و آن گلزني‌هايي كه «رونالدو» در تيم ملي پرتغال مي‌كند، قابل مقايسه نيست و «رونالدو» را بازيكني به مراتب گلزن تر از «ليونل مسي» قلمداد مي‌كند.

3ـ بهترين بازيكن جهان:
در سال 2011 ليونل مسي هم توپ طلايي فدراسيون جهاني فوتبال را به خود اختصاص داد و هم بهترين بازيكن از سوي اتحاديه فوتبال اروپا شناخته شد كه مطمئناً اگر «كريستين رونالدو» در بارسلونا حضور داشت به اين افتخارات دست نمي‌يافت، زيرا نوع بازي او با تاكتيك بارسلونا هماهنگ نيست و اين بازيكن به دليل نوع بازي اش هرگز نمي‌تواند خود را با بارسلوني‌ها وقف دهد و اين درست همان چيزي است كه اگر «ليونل مسي» در رئال مادريد حضور داشت به وي تعلق نمي‌گرفت، زيرا «رونالدو» در رئال مادريد خود شخصاً اقدام به حركت و تهاجم به سوي دروازه حريف مي‌كند، ولي «ليونل مسي» نياز به حمايت خط مياني تيمش دارد! زيرا بسياري از گل‌هاي اين بازيكن روي حمايت و ابتكار عمل ساير بازيكنان بارسلونا به ثمر مي‌رسد.

4ـ بارسلونا بهترين تيم جهان:
اين روزها همگان بارسلونا را بهترين تيم تاريخ به لحاظ كار تيمي و قدرت تاكتيكي آن مي‌دانند و به همين خاطر اگر «رونالدو» در اين تيم بازي مي‌كرد،به شرايط كنوني‌اش نمي‌رسيد، ولي نوع بازي «مسي» چنين موقعيتي را در رئال مادريد براي او ايجاد مي‌كرد، ولي هرگز نمي‌توانست مثل «كريستين رونالدو» عمل كرده و بي محابا به دروازه حريفان يورش برد و در نهايت شايد «رونالدو» در بارسلونا بهتر عمل مي‌كرد، ولي هرگز نمي‌توانست بارسلونا را سال ها بالاي دست رئال مادريد نگه دارد، و اين همان چيزي است كه درباره «مسي» هم در رئال مادريد صدق مي‌كرد.

در پايان بد نيست اشاره كنيم كه نويسنده از «په‌په گوارديولا» به عنوان بهترين مربي تاريخ يكصد و دوازده ساله بارسلونا ياد كرده، زيرا هيچ مربي به اندازه او براي كاتالوني‌هاي شهر بندري بارسلون افتخار آفريني نكرده است. 

حبيب الله نيك نژاد،روزنامه نگار و مترجم