در گزارشي با عنوان «من مينويسم، پس هستم» به تاريخ 10 سپتامبر (19 مهر) در مجله انگليسي اكونوميست گفته ميشود كشور فرانسه كه ارزش چشمگيري براي معيارهاي خردورزي و مظاهر فرهنگي و در راس آنها كتاب قايل است، نوشتن كتاب براي چهرههاي نامزد رياستجمهوري فرانسه تبديل به معياري اساسي شده است.
با اين حال هيچ يك از اين آثار نتوانستند در فهرست سي اثر پرفروش سال 2010 فرانسه جاي گيرند و از سوي عامه كتابخوان فرانسوي با استقبال چنداني روبهرو نشدهاند. هر چند كه عمده اين آثار با حمايتهاي مالي احزاب با قيمتهاي ارزان از 4 تا 10 يورو در اختيار كتابخوانان قرار گرفتهاند، اكونوميست با لحني استهزاآميز يادآور ميشود كه 4 عنوان از 30 اثر پرفروش سال گذشته فرانسه به موضوع شيوههاي سالم كاهش وزن پرداخته بودند.
فرانسوا ليوتار از وزيران پيشين فرهنگ فرانسه ميگويد: شخصيتهاي سياسي امروزي نه به عشق ادبيات بلكه تنها براي بازار گرمي سياسي دست به نوشتن كتاب ميزنند.
نوشتن يك كتاب گذشته از همراه داشتن اعتبار فرهنگي براي نويسنده در محافل سياسي و نقد كتاب فرانسه، شركت در برنامههاي زنده تلويزيوني در حوزه كتاب و ارايه ديدگاههاي سياسي نامزد مورد نظر در رسانههاي تصويري را به دنبال دارد.
سگولن رويال چهره قديمي سوسياليستهاي فرانسه و رقيب سرسخت پيشين نيكلا ساركوزي در سال 2007، «نامهاي به همه سرخوردگان و آزردگان دنبال چاره» را از سوي نشر پلون فرانسه روانه بازار كتاب كرده است. به گفته رويال اين كتاب حاصل چهار سال كار مداوم است و به ارايه جمعبندي ديدگاههايش درباره آينده فرانسه ميپردازد.
سرانجام «روياي فرانسوي» نوشته ديگر چهره مطرح چپهاي فرانسه يا فرانسوا هالند نيز منتشر شد. او در اثر تازهاش به دنبال روشن كردن نقشه راه تازه براي «اجتماع خسته، وضعيت شوم اقتصادي و بياعتباري اخلاق» در فرانسه است تا به اين وسيله بتواند «روياي فرانسوي در قلب اجتماع» را زنده كند. «جسارت چپ، 20 پيشنهاد براي فرانسه» اثر ژان ميشل بايله و «توان تغيير، الفباي خوشبيني» به قلم مانوئل واي از ديگر آثار نامزدهاي انتخاباتي سال آينده فرانسه هستند.
تنها در اين بين نيكلا ساركوزي پس از انتشار كتاب موفق «برهان» در سال 2006 كه فروشي 160 هزار نسخهاي را تجربه كرد، تاكنون كتاب تازهاي منتشر نكرده است. با اين حال انتشار «برهان» به عنوان پنجمين اثر ساركوزي محافظهكار و تمجيد و تحسين او از كامو و سارتر چپگرا و نويسندگان كلاسيكي چون پروست، موپاسان، كورني و راسين هرگز نتوانسته بود چهرهاي ادبي از او در اذهان عمومي فرانسه ايجاد كند.
نظر شما