به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، درحالي‌كه يك ماه از جنبش 99 درصد يا تسخير وال‌استريت مي‌گذرد، نويسندگان و متفكران حضور پررنگ‌تري در اعتراض‌هاي خياباني داشته‌اند. يكي از چهره‌هاي سرشناس «اسلاوي ژيژك» فيلسوف، سياست‌مدار و نظريه‌پرداز اسلوونيايي بود كه هفته گذشته در جمع تظاهركنندگان خيابان وال‌استريت حاضر شد و فرياد كشيد «ما خيال‌باف نيستيم. ما بيدارشدگان از خوابي هستيم كه به كابوس تبديل شده است».
وب‌سايت Occupy Writers، تعداد امضاكنندگان بيانيه نويسندگان حامي تسخير وال‌استريت به 1320 نفر اعلام كرده است. در اين ميان نام كساني چون هلن ضيا (پژوهشگر و روزنامه‌نويس آسيايي-امريكايي)، نائومي ولف (نويسنده و مشاور سياسي)، جيمز والكات (روزنامه‌نگار و منتقد رسانه)، رابرت اوكانر (نويسنده «سربازهاي بوفالو»)، طارق علي (نويسنده پاكستاني-بريتانيايي)، آن بيتي (داستان‌نويس امريكايي)، جيوواني آردوينو (نويسنده ايتاليايي)، داگ هنوود (روزنامه‌نگار وال‌استريت)، سارا ايروينگ (نويسنده كتاب «غزه» و فعال سياسي طرح موسوم به «انتفاضه الكترونيك»)، اسماعيل خالدي (نمايشنامه‌نويس فلسطيني-امريكايي) و بسياري ديگر به‌چشم مي‌خورد.
نهضت بيداري نويسندگان: از اعتراض تا انتشار
امضاكنندگان بيانيه «نويسندگان اشغال» از فرهنگ‌ها، طيف‌ها و زبان‌هاي مختلفي هستند اما سوال اصلي اين‌جاست كه اين نويسندگان چه هدفي را دنبال مي‌كنند و تا كجا پيش خواهند رفت؟ آيا حركتشان صرفا تاثيرپذير از اعتراضات مردمي است يا مي‌خواهند تاثيرگذار نيز باشند؟
«جف شارلت» روزنامه‌نگار و نويسنده امريكايي كه داوطلبانه مديريت جنبش «نويسندگان اشغال» را بر عهده دارد، در گفتگو با خبرگزاري كتاب ايران تاكيد كرد «هدف اصلي سايت و نويسندگان امضاكننده بيانيه صرفا اعلام همراهي با مردم است و اهداف ديگري نداريم.»
وي افزود: «من هم با شما موافقم كه بيشتر تحت‌تاثير قرار گرفته‌ايم اما ما هم در جنبش سهمي داريم. بسياري از ما (نويسندگان) در خيابان‌ها چادر زده‌اند، تظاهرات كرده‌اند، سخنراني كرده‌اند. خيلي از ما كتاب‌هايمان را به كتابخانه خياباني وال‌استريت اهدا كرده‌ايم، شعر خوانده‌ايم و درباره جنبش نوشته‌ايم.»
جف شارلت در اشاره به گام بعدي اين مجموعه اظهار داشت از حالا به بعد وب‌سايت OccupyWriters.com به انتشار يادداشت‌ها و آثار اين نويسندگان مي‌پردازد. او نوشته‌هاي لموني اسنيكت (تسخير وال‌استريت به زبان كودكانه) را از خواندني‌ترين مطالب وب‌سايت دانست.
آن كه گفت آري، آن كه گفت نه!
با وجود اقبال گسترده نويسندگاني از سراسر جهان به جنبش نويسندگان اشغال، جاي برخي نويسندگان نامدار آمريكايي كه برحسب اتفاق جزو يهوديان ثروتمند و مرفه آمريكا هم هستند در اين فهرست خالي است و برعكس، گوي رقابت در امضاي بيانيه را روزنامه‌نگاران سوسياليست، فعالان سياسي ضدصهيونيست و نويسندگاني از مليت‌هاي تحت استعمار ربوده‌اند. حالا كه چندين روز از تاسيس سايت مي‌گذرد، بايد پرسيد آيا پاي مصالح اقتصادي و سياسي در سكوت اين نويسندگان در ميان است، آيا ايشان خود را جزو يك‌درصد برتر جامعه آمريكا مي‌بينند يا انتقادهايي به جنبش دارند؟
جف شارلت در پاسخ به اين سوال مي‌گويد: «فكر كردن به اين كه چه‌كساني درفهرست ما نيستند وسوسه كننده است، اما ما نمي‌خواهيم به آن فكر كنيم. اول از همه چون ممكن است هنوز درباره ما نشنيده باشد چون معرفي ما دهان به دهان انجام مي‌شود (البته دهان بزرگي است چون فقط امروز صدهزار نفر بازديدكننده داشتيم). دوم اين كه ممكن است دلايل شخصي مختلفي براي مشاركت يا عدم مشاركت داشته باشند و ما به آن احترام مي‌گذاريم.»
پژوهشگر خرده‌فرهنگ‌هاي مذهبي در آمريكا ادامه داد: «به نظر من تنوع نويسندگان اين فهرست از نظر طبقه، نژاد، علايق و ژانرهاي مختلف خيره‌كننده است. همه‌جور نويسنده از نويسندگان ادبي، عاشقانه‌هاي عامه‌پسند، شاعرها، تاريخ‌دانان، نويسندگان ژانرهاي جنايي، ماجرايي و علمي‌تخيلي تا رمان‌هاي مصور و كتاب‌هاي كودك در آن ديده مي‌شوند.»
وي افزود ممكن است بتوان در اين مشاركت گسترده الگويي يافت اما دست‌اندركاران اين جنبش فعلا مشغوليت‌هاي ديگري دارند.
هفته گذشته همراه با افزايش دامنه اعتراض‌هاي وال‌استريت، وب‌سايت «نويسندگان اشغال» با بيانيه‌اي در اعلام حمايت از جنبش 99 درصدي مردم كه به امضاي صد نفر از نويسندگان سرشناس آمريكا مثل «نوام چامسكي» رسيده بود شروع به كار كرد و توانست در كمتر از يك هفته بيش از هزار نويسنده، روزنامه‌نگار و هنرمند را از سراسر جهان با خود هم‌صدا كند. جف شارلت و همكارانش اين روزها سخت مشغول انتشار روزانه خاطرات، مشاهده‌ها و نوشته‌هاي نويسندگان عضو جنبش‌اند.
نظر شما