خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، داوود ملكي، كارشناس صنعت چاپ: در اخبار چند روز گذشته آمد که به گواه برخي ازمسوولان صنعت چاپ، سفر 120 نفرازدست اندرکاران این صنعت به نمایشگاه اکسپوی شانگهای بسیار سودمند بوده، به طوری که باعث آشنایی این جمع با تکنولوژی روز این صنعت و خرید از محصولات حاضران در نمايشگاه شده است، اما آیا این جمع 120 نفره ، نمایندگان واقعی جمعیت پرتعداد خانواده چاپ ایرانند که بتوان سودمندی بازدید این تعداد از اهالی چاپ را به همه صنعت تعمیم داد؟
با در نظر گرفتن تناسب بالای 70 درصدی واحد چاپ کوچک و به اصطلاح صنعتی خرده کارگاه‌های چاپ، نسبت به واحدهای توسعه یافته چاپ فقط در استان تهران، که به دلیل ضعف مالی در همان قد و قواره مانده‌اند، این تسری خلاف واقع به نظر می‌رسد.

بازدید از صنایع و پیشرفت‌های تکنولوژیک کشورهای توسعه یافته و حتی خرید برخی دستگاه‌ها، لوازم و تجهیزات و ورود آنها به کشور، بدون برنامه‌ریزی براي تولید دستگاه و ملزومات صنعت چاپ، حتی براساس کپی برداری، از مدل‌های وارد شده، کاری بی‌فایده، البته نه برای عزیزانی که با دست پر از نمایشگاه برگشته‌اند،بلکه برای خانواده چاپ کشور است.

این نکته قابل ذکر است که پیشرفت و توسعه یک صنعت در بازدید از نمایشگاه، واردکردن دستگاه و ماشین آلات جدید توسط چند صاحب کارخانه و کارگاه نیست بلکه لزوم آن سیاستگذاری، برنامه‌ریزی و تجمیع سرمایه براي برنامه تدوین شده آن صنعت است.

وقتی در کشور و به ويژه در استان تهران به عنوان پایگاه مرکزی این صنعت شاهد نابسامانی بسیار در حوزه‌های مختلف چاپ، چه در ابعاد معنوی چه ابعاد مادی، هستیم  جای تعجب است که از حضور در یک نمایشگاه این گونه ابراز خرسندی كنيم. 

در صنعت چاپ هنوز هیچ برنامه درست، جامع و کاملی براي تامین منابع انسانی، بالابردن سطح تخصص نیروی انسانی، ایجاد یک جامعه کارگری واحد با درنظر گرفتن جایگاه اجتماعی و انسانی کارگران، ایجاد امنیت روانی کارگری و به طبع آن بالا بردن این امنیت، با درنظر گرفتن امور رفاهی مانند بیمه، تعیین حداقل دستمزد قانونی و... در دست نیست.

اگر به مکانیزم صنعتی این حوزه نگاه کنیم کاملا مشهود است که هیچ برنامه‌اي براي ارايه خدمات به کارگاه‌های کوچکتر براي توسعه و پیشرفت دیده نشده است. اگر چاپخانه‌داری توانست برای خود سرمایه‌ای تهیه کند که توانسته و اگر نتواند محکوم به حذف است. در پیش از چاپ و پس از چاپ نيز دچار همین گرفتاری‌ها وبی برنامه‌گی‌ها هستیم.

حال بگذریم از وضع دستگاه‌ها، ماشین آلات، فضای کارگاه‌ها و... که خود زمان بیشتر می‌طلبد. این صنعت نه با بازدید از نمایشگاه، نه وارد کردن تک و توک ماشین‌های پیشرفته و نه با کلام پیشرفت می‌کند، بلکه نیازمند دلسوزی، تخصص، آموزش، ایجاد فضای تضارب آرا، برنامه‌ریزی و سیاستگذاری متناسب با فضای خانواده چاپ ایران است. 

* داوودملکی صیدآبادی، کارشناس چاپ وزارت ورزش و جوانان، مدرس چاپ ونشر و مدیر نشر برزآفرین.