به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) به نقل از دي‌ميل، ارنست همينگوي مشهورترين نويسنده آمريكايي ساكن كوبا بود و مالكيت و حفاظت از خانه شخصي او در كوبا تا سال‌ها محل مناقشه ايالات متحده و همسايه كمونيست خود شده بود. 

همينگوي در سال‌هاي 1939 تا 1960 در كوبا زندگي مي‌كرد و داستان «پيرمرد و دريا» را در خانه كوبايي‌اش نوشت. او جايزه نوبل 1954 را كه براي نوشتن اين داستان دريافت كرده بود به مردم كوبا پيشكش كرد.

«ماريل همينگوي» نوه پسري او كه حالا نويسنده و هنرپيشه‌اي 50 ساله است با به نتيجه رسيدن پرونده دوساله خانه پدربزرگ، ماه گذشته تصميم گرفت به كوبا برگردد. او كه حالا اختياردار ملك كوبايي همينگوي است، به مناسبت پنجاهمين سالگرد خودكشي پدربزرگ قصد دارد كتاب عكس «زندگي همينگوي به روايت تصاوير» را به زودي منتشر كند.

«فينكا بيخيا» خانه كوبايي همينگوي از سال 2005 به تملك دولت آمريكا درآمد و درهاي آن نخستين بار در سال 2007 به روي توريست‌ها گشوده شد. «پيلار» قايق ماهيگيري محبوب او هنوز در باغ اين خانه قرار دارد، قايقي كه او از آن براي شكار ماهي‌هاي بزرگ استفاده مي‌كرد و بعد در جريان جنگ جهاني دوم براي يافتن زيردريايي‌هاي نازي‌ها با آن به دريا زد. و هنوز ارقام مربوط به وزن او كه روي ديوار حمام و پس از وزن كردن خودش مي‌نوشت باقي است. مارمولك ها و قورباغه هايي كه او مي‌گرفت و آنها را در ظرف‌هاي پر از فرمالين نگه مي‌داشت هم هنوز همانجا هستند. سر آنتيلوپ‌هاي آفريقايي و بوفالوهاي آمريكايي هم كه او خود شكار كرده بود و آن‌ها را به عنوان بخشي از غنيمت شكارش حفظ كرده بود، هنوز روي ديوارهاي اين خانه باقي مانده‌اند. روي قفسه‌ها هم هنوز مي‌توان مجله‌هاي تايم و فيلد را مشاهده كرد.

همينگوي كه در جامعه ادبي به «پاپا» مشهور است، نام دهكده محبوب ماهيگيري خود در كوبا - «ماريل» - را روي نوه‌اش گذاشت. او كه امروز هنرپيشه مطرحي است يك بار نامزد دريافت جايزه اسكار براي نقش دوم خود در فيلمي از وودي آلن بوده و كتاب‌هايي درباره شيوه زندگي، آشپزي و يوگا منتشر كرده است.

ماريل مي‌گويد: مي‌تواني احساس كني كه كسي در اين خانه مي‌نوشته... در اين خانه بيشتر از هرجايي حضورش را حس مي‌كنم. پدربزرگ كوبا را خانه خودش مي‌دانست.

ماريل در سخنراني ديگري در بوستون به مستمعين گفته بود معتقد است تنها دليل خودكشي پدربزرگ آن بوده كه ديگر نمي‌توانست بنويسد و از انجام كاري كه برايش به دنيا آمده بود عاجز مانده بود.

«ارنست همينگوي» در جولاي 1899 در ايلينويز به دنيا آمد و فعاليت ادبي خود را خبرنگاري براي كانزاس سيتي  آغاز كرد. اين قبل از ثبت نام به عنوان راننده آمبولانس در جنگ جهاني اول بود، تصميمي كه آينده ادبي او را دگرگون كرد.

همينگوي در دهه بيست به پاريس نقل مكان كرد و با نويسندگان نسل گمشده آشنا شد كه به دوستي او با شخصيت‌هايي چون «اسكات فيتزجرالد»، «فورد مدوكس فورد»، «جان دوس پاسوس» و «گرترود اشتاين» انجاميد.

در 1926 همينگوي رمان «خورشيد هم طلوع مي‌كند» را منتشر كرد و چندي نگذشت كه به كوبا رفت و زندگي تازه اي را تجربه كرد كه به نگارش «پيرمرد و دريا» انجاميد، اثري كه همينگوي آن را «بهترين اثر تمام زندگي»اش مي‌دانست و براي آن جايزه نوبل سال 1954 را به دست آورد.

همينگوي كم كم از «فينكا بيخيا» و سيل علاقه‌مندان و مهمانان خسته شد و در سال 1960 كوبا را براي هميشه ترك كرد. فيدل كاسترو اين خانه و 6000 جلد كتاب داخل آن را ميراثي ملي ناميد و حفاظت از آن را برعهده دولت خود گذاشت.

همينگوي در عوض ملك دورافتاده و ساكتي نزديك «كچام» در آيداهو خريد و همان‌جا بود كه در سال 1961 خودش را با تفنگ مورد علاقه‌اش كشت.