به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)،برگزاري نخستين «همايش داستان كوتاه ايران»، بهانه‌اي شد تا گروهي از داستان‌نويسان ديدگاه‌هاي خود را نسبت به موقعيت اين قالب ادبي در ايران بيان كنند. در اين‌باره سمیرا اصلان‌پور به كمبود نشریات تخصصی و وجود فاصله ميان مردم و اين قالب مهم ادبي اشاره كرد. علی‌اصغر جعفریان، مورد غفلت واقع شدن داستان كوتاه در ادبيات معاصر را دليلي بر موقعيت فعلي آن خواند و حسن رحیم‌پور، فقر آموزش را از علت‌هاي عدم رشد داستان کوتاه دانست.
اصلان‌پور درباره نخستين «همایش داستان کوتاه ایران» به ستادخبری این همایش گفت: داستان کوتاه در کشور نیازمند تحولی اساسی است كه این همایش می‌تواند آغازگر آن باشد؛ به شرطی که به دور از جنجال برگزار شود و هدف نهایی پیشرفت داستان کوتاه باشد. این طور نباشد که بودجه‌های کلان به آن اختصاص داده شود و در نهایت کار خاصی انجام نشود.
وی افزود: مراکز فرهنگی بسیاری در کشور وجود دارند که بودجه کافی برای پرداختن به داستان کوتاه در اختیار دارند، اما متاسفانه اقدام موثری تا به امروز درباره آن انجام نشده است و به دلیل نبود هماهنگی، این مراکز به سازمان‌های اداری تبدیل شده‌اند و از وظیفه اصلی خود باز مانده‌اند. این همایش باید بتواند راهی برای خروج از این وضعیت پیدا کند.
این نویسنده وضعیت داستان کوتاه در گذشته را بهتر از امروز ارزیابی کرد و گفت: در گذشته مطبوعات حلقه رابطی میان مخاطبان و داستان، بودند، امروزه این حلقه از بین رفته است. نشریه تخصصی داستان نداریم و روزنامه‌ها اقدام به نشر داستان نمی‌کنند، به همین دلیل نویسنده باید زمانی طولانی صرف جمع‌آوری یک مجموعه بکند و همین امر مردم را از داستان کوتاه دور کرده است.
اصلان‌پور نبود جلسات نقد و بررسی مفید را از دیگر مشکلات امروز داستان کوتاه ایران دانست و گفت: در زمینه داستان کوتاه نیازمند اقدامی اساسی هستیم، این روزها جلسات نقد و بررسی با رونق چندانی برگزار نمي‌شوند و جوانان جایی برای ارايه آثار خود ندارند. این همایش می‌تواند این فرصت را برای نویسندگان مهیا کند، به شرطی که تداوم داشته باشد و محدود به همین یک سال نشود.
حسن رحیم‌پور: فقدان آموزش داستان کوتاه كيفيت آن را خدشه‌دار كرده است
رحیم‌پور گفت: فقر در وجود مربی برای آموزش داستان‌‌نویسی مهم‌ترین علت در عدم ارتقاي داستان کوتاه است؛ چرا که جایگزینی برای مربیان نسل پیش معرفی نکرده‌ایم.
وي یکی از دلایل کمبود مخاطبان داستان را نسبت به گذشته، افزایش رسانه‌ها دانست و گفت: امروزه با وجود اینترنت، مردم تمامی اطلاعات را از این راه دریافت می‌کنند. جوانان گرایش زیادی به اینترنت دارند و کمتر به سراغ مطالعه می‌روند.
این نویسنده درباره جایگاه داستان کوتاه امروز در ادبیات داستانی کشور گفت: عده‌ای می‌گویند مردم گرایش بیشتری به رمان دارند، از این رو داستان کوتاه مخاطب کمتری پيدا كرده است؛ اما به نظر من رمان جایگاه خودش را دارد و داستان کوتاه هم در جای خودش ایستاده است. اگر داستان کوتاه خوبی در اختیار مخاطب قرار بگیرد، بدون شک از آن استقبال می‌شود.
وی یکی از دلایل عدم رشد داستان کوتاه را فقر آموزش در کشور خواند و افزود: در هر دوره یک یا دو نفر بودند که در زمینه تالیف داستان، حرفه‌ای عمل می‌کردند و توان آموزش داشتند، اما به علت عدم برنامه‌ریزی وقتی این افراد از کار کنار رفتند، جايگزيني نداشتند؛ به همین دلیل نویسندگان یک نسل بدون الگو و معلم به حال خود رها شدند.
رحیم‌پور یکی دیگر از دلایل رشد نكردن داستان کوتاه را نبود منتقدان حرفه‌ای دانست و گفت: منتقدان ما با افراط و تفریط آثار را نقد می‌کنند و همه چیز را یا سیاه می‌بینند یا سفید.
وی این همایش را همایشی نو و جالب خواند و عنوان كرد: مسؤولان خیلی دیر به فکر برگزاری همایشی مختص داستان کوتاه افتادند. جای چنین همایشی به شدت در میان جشنواره‌ها و همایش‌های ادبی خالی بود. امیدوارم با برنامه‌ریزی و تبلیغات درست بتوان به بهبود اوضاع کمک کرد.
علی‌اصغر جعفریان هم به ستاد خبری همایش داستان کوتاه گفت: داستان کوتاه روز به روز به فراموشی سپرده می‌شود، چون هیچ جایگاه تعریف شده‌ای در ادبیات داستانی ما ندارد و همیشه در حاشیه بوده است.
وي همچنين ایجاد انگیزه در جوانان برای نوشتن را امری مهم قلمداد کرد و گفت: بیشترین نیاز ما تشویق به نوشتن است، ما باید از نویسندگان جوان حمایت کنیم و در آن‌ها برای نوشتن ایجاد انگیزه کنیم.
جعفريان افزود: ما در این سال‌ها بستر مناسبی برای آموزش نویسندگان جوان ایجاد نکرده‌ایم، رشته‌های دیگر هنری در این کار موفق بودند؛ به طور مثال در سینما بازیگران جوان و حرفه‌ای زیادی وارد عرصه شدند که دلیل این کار ایجاد فضای مناسب برای رشد آن‌ها بود.
وي در ادامه گفت: البته گرایش و علایق جوانان هم در این میان نقش مهمی بازی می‌کند. مسايل اقتصادی هم تاثیر به‌سزایی در این میان دارد. در حال حاضر سینما در گروه‌هاي هنري فضای بهتری برای کسب درآمد است، به همین دلیل جوانان گرایش بیشتری به این حرفه دارند.
جعفريان داستان کوتاه را قالبی نامید که رفته‌رفته به فراموشی سپرده می‌شود و در این‌باره گفت: در این سال‌ها به داستان کوتاه ظلم شده است، هیچ جایگاه خاص و ویژه‌ای متعلق به خود ندارد و همیشه در حاشیه است.
اين نويسنده تاکید كرد: نشریات و مطبوعات توجه چندانی به داستان کوتاه ندارند و ناشران هم علاقه‌ای به چاپ و نشر داستان کوتاه نشان نمی‌دهند. این همایش می‌تواند آغاز خوبی برای حرکت دوباره داستان کوتاه باشد، پس بهتر است به بهترین نحو و موثر برگزار شود.
وی افزود: ادبیات داستانی ما نیازمند داستان‌هایی عمیق و پرمحتوا است، برای غنی شدن داستان‌ها نیاز به آموزش حرفه‌ای نویسندگان است. یکی از کارهای بزرگی که این همایش باید انجام دهد، ایجاد بستری مناسب برای آموزش نویسندگان است.
دوشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۰ - ۱۵:۱۵
نظر شما