به گزارش خبرگزاري كتاب(ايبنا)، سينماهاي تهران را مي‌توان بخش مهمي از خاطرات پايتخت نشينان سالهاي نه چندان دور تاكنون دانست. سينماهايي كه امروز در جاي جاي اين شهر بزرگ جاخوش كرده اند و دامنه گسترش آن حتي به فرهنگسراهاي تازه تاسيس هم كشيده شده است.

اما به طور حتم سينماها هم چون خود ما آدمها با نام خود در حافظه و ياد و خاطرات تلخ و شيرينمان جاي مي‌گيرند. نامهايي كه از گذشته تاكنون البته به فراخور زمان تغييراتي هم داشته است.

اما آنچه بيش از هر چيز در انتخاب اين نامها خودنمايي مي‌كند، منتسب كرد اين مكان هاي فرهنگي به مشاهير پر افتخار ادبي كشورمان است. انتخاب هايي مناسب كه نشان از ارتباط حوزه‌هاي مختلف فرهنگي هنري با ادبيات و مشاهير كشورمان دارند و به خصوص سينما كه با برگزيدن سيمرغ به عنوان مهمترين جايزه خود سعي در گام نهادن در جاي پاي بزرگان ادب اين مرز و بوم دارد.

سينما «فرودسي» با قدمتي 50 ساله

سينما «فردوسي» از جمله سينماهاي شهر تهران به شمار مي‌آيد كه نام آن ناخودآگاه ما را به ياد حماسه‌سرای ایرانی و گوینده شاهنامه به عنوان مشهورترین اثر حماسی فارسی مي اندازد، سينمايي كه حدود 50 سال پيش توسط يك شركت روسي در خيابان انقلاب، مقابل لاله زار نو ساخته شد. نام اين سينما ابتدا «رويال» بود و پس از پيروزي انقلاب اسلامي اين سينما به «فردوسي» تغيير نام داد. سينما «فردوسي» متعلق به حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي است و 1050 صندلي ظرفيت دارد. 

سينما «حافظ» و باغهاي معلق تهران

«حافظ» هم به عنوان سينمايي ديگر در پايتخت معرفي مي شود كه نام او هم برگرفته از نام یکی از بزرگترین شاعران و غزلسرایان نغزگوی نام آوازه ایران و جهان است. اين سينما ارديبهشت ماه سال 1337 يعني حدود 50 سال پيش در خيابان جمهوري، بعد از خيابان سعدي ساخته شد.«فرشيد موتمني آذر» مالك اين سينما در خصوص تاريخچه نامگذاري اين سينما مي گويد: حدود 50 سال پيش در خيابان شاه آباد سابق(جمهوري)فعلي، دو باغ وجود داشت كه متعلق به شخص به نام «مهندس ملكي» بود. وي در همان سال تصميم مي گيرد در اين دو باغ دو سينما احداث كند، به همين جهت نام يكي از اين دو سينما «حافظ» نامگذاري مي شود. سينما «حافظ» هم اكنون 450 صندلي ظرفيت دارد.

سينما «سعدي» ، پناهگاه سوته دلان

اما يكي ديگر از دو باغي كه در 1337 توسط مهندس ملكي خريداري و به سينما تبديل شد،«سعدي» نام گرفت. سينمايي كه او هم نام یکی از بزرگترین شاعران قرن هفتم و تاریخ ادبیات فارسی را با افتخار يدك مي كشد. شیخ سعدی شیرازی چنان تاثیر شگرفی بر زبان و ادبیات پارسی گذارده است که ما ايرانيان هر باره نام او و هر چه كه به نام او به يادگار مانده است را با افتخار ياد مي كنيم. اما اين پايان ماجرا نيست، يك حادثه باعث شد كه از سينما «سعدي» تنها نام پر افتخارش به يادگار بماند. به گفته فرشيد موتمن آذر در سال 1345 يعني 41 سال پيش اين سينما به دليل آتش سوزي به مخروبه اي تبديل شد و از همان سال تاكنون اين سينما بسته مانده و ديگر تلاشي براي بازسازي آن انجام نگرفته است. 

«عطّار نیشابوری» و بالاي شهر

سالن نمايش فيلم "ايوان عطار" مجموعه فرهنگي، تاريخي سعدآباد از ديگر اماكن فرهنگي در تهران به شمار مي آيد كه نام آن از «محمّد عطّار نیشابوری» یکی از عارفان و همچنین یکی از شاعران مطرح ادبیّات فارسی‌ در اواخر سدهٔ ششم و اوایل سدهٔ هفتم گرفته شده است.اين سالن سينما كه با حمايت موسسه سينماشهر بازسازي اساسي شده است، از ‪۱۸‬ مهرماه سال جاري با ظرفيت 450 صندلي گشايش يافت. همچنين دو تابلو اكران در ميادين تجريش و دربند براي اعلام برنامه‌ها اين سينما نصب شده است. 

«رودكي» در گذر از متروپل

سينماي «رودكي» از ديگر سينماهاي شهر تهران با قدمتي نزديك به پنج دهه درخيابان لاله زارنو واقع شده است و 613 صندلي ظرفيت دارد. سينمايي كه پيش از اين (متروپل) نام داشت و سپس به «رودكي» تغيير نام داد. رودكي شاعر پرآوازه‌اي كه در سن 8 سالگي قرآن را از حفظ و در موسیقی و نوازندگی هم چیره دست و پر آوازه بوده است.

«ابن سينا» در جوار شهر كتاب

سالن سينماي فرهنگسراي قانون(ابن سينا) نويسنده و عالم پرآوازه كشورمان هم از ديگر اماكن فرهنگي شهر تهران به شمار مي آيد كه به نام دانشمند, فیلسوف و پزشک ایرانی نامگذاري شده است.دانشمندي كه ۴۵۰ کتاب در زمینه‌های گوناگون نوشته‌ و تعداد زیادی از آثارش در مورد پزشکی و فلسفه‌است. فرهنگسرای‌ «ابن‌سینا» به عنوان تنها فرهنگسرای‌ منطقه ۲ تهران در سال۱۳۷۳ ، تأسیس شده است‌. در ساختمان فرهنگسرا‌، به صورت حیات‌های قدیمی بیرونی و اندرونی با حوض کوچک آب ساخته شده ‌است‌، ساختمان شهر کتاب نیز در کنار ساختمان مکان دلپذیری برای دوست‌داران کتاب است‌. عصرهای پنج‌شنبه، نیز بازارچه هنر در سالن بالای فرهنگسرا‌ مکانی است که هنرمندان رشته‌های هنرهای مختلف در آن به خرید و فروش و بحث و بررسی می‌پردازند.

«رازي و خيام»، گمشده در ترجمه

اما علاوه بر موارد ذكر شده سينماهاي ديگري هم در تهران هستند كه اگر چه به دليل قرار گيري در يك محدوده خاص جغرافيايي و عدم بازگشت سرمايه ديگر ضرورتي بر بودنشان وجود ندارد، اما بدون شك نام آنها هميشه بر سر زبان پايتخت نشينان خواهند ماند. سينماهايي چون، «رازي» ، «خيام» و... كه به دلايل ذكر شده در ساليان نه چندان دور يا تغيير كاربري داده اند و يا تنها به خاطره‌اي تبديل  شده‌اند.

اوايل سال گذشته موسسه سينما شهر نيمي از اين سينما ها را مجهز به كتابخانه كرده است.اما شايد نامگذاري اين سينما ها بتواند مركزي براي ارايه آثار شاعران باشد تا سالن سينما به يك مركز فرهنگي نيز تبديل شود.چه خوب مي شد كه سينما رودكي تمامي آثار مربوط به رودكي را نيز ارايه مي كرد و تمامي سينماهايي كه نام شاعري بزرگ را يدك مي‌كشند.