محمدكاظم مزيناني در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، اظهار كرد: رمان «آه با شين» رمان شخصيت است و به شخصيتي انقلابي اشاره دارد.

مزينايي درباره استفاده از منابع تاريخي براي اين رمان گفت: براي «آه با ‌شين» از اسناد مختلف در جريان مبارزات، كاركردها، زمينه‌هاي تاريخي و دامنه فعاليت‌هاي مبارزان انقلابي استفاده شده است، اسنادي نظير مدارك موجود درباره حمله روس به ايران در شهريور سال 1320، سقوط رضاخان، سير زنداني شدن در ساواك و شكنجه‌ها و ماجراهاي بعد از انقلاب نيز كه در آن برخي جريان‌هاي سياسي به دنبال براندازي بودند در اين اثر آمده‌اند.

وي كه تجربه شركت در نخستين جشنواره انقلاب را دارد، افزود: زماني در اين جشنواره كارشناس ويراستاري بودم. به همين دليل به طور كامل در جريان امور جشنواره قرار داشتم. «شاه بي ‌شين» نيز سوژه‌اي بود كه از سال‌ها قبل درباره آن مطالعه مي‌كردم و بنابر فراخوان نخستين جشنواره داستان انقلاب آن را ارايه كردم. «آه با شين» نيز در مسير همان رمان است.

مزيناني نگارش رمان خود را وابسته به اين جشنواره ندانست و گفت: كتاب «آه با شين» را به خاطر جشنواره داستان انقلاب شروع نكردم  اما اين اتفاق انگيزه‌اي براي اتمام و ارايه كار شد. از سوي ديگر دوست داشتم اين كار محك بخورد و به واسطه آن بفهمم كه اثرم در چه سطحي است.

وي ادامه داد: بنابر اهداف جشنواره كه آثار منتشر نشده را به داوري مي‌گذارد و يكي از محاسن آن فرصت براي ويرايش مجدد قبل از چاپ و ارزيابي آن است، مي‌توان گفت كه اين اتفاق بر كيفيت اثر تاثير بسياري دارد.

مزيناني درباره تأثير اين نوع جشنواره بر داستان انقلاب توضيح داد: در شرايط امروز جامعه با وجود سرانه پايين مطالعه و مشكلات توليد و توزيع كتاب هر اتفاقي كه در حوزه كتاب بيفتد مبارك است اما براي بهبود كيفيت جشنواره بايد با سياستگذاري‌ها، افق آينده را تغيير داد تا با برنامه‌ريزي درست و ايجاد تنوع و خلاقيت در فراخوان جشنواره‌ها باعث حضور نويسندگان جوان به ويژه نويسندگان شهرستاني شد تا شاهد برگزيدگان تكراري در اين نوع جشنواره‌ها نباشيم. 

وي ادامه داد: حضور نويسندگان جوان شهرستاني و جذب آنان اتفاق مهمي است كه مي‌تواند نگاه و ايده‌هاي مختلفي را به سوي بهتر شدن آثار راه يافته به جشنواره داستان انقلاب هدايت كند. نتيجه اين اتفاق به طور حتم شگفت‌انگيز خواهد بود.

اين داستان‌نويس گفت: دست‌اندركاران مي‌توانند با زمينه سازي مناسب همزمان با اين جشنواره از بعد نظري و علمي داستان انقلاب را در دانشگاه‌ها و رسانه‌ها مورد توجه قرار دهند. به عنوان نمونه داستان دفاع مقدس در ابتدا خلق شد و بعد نظريه‌هاي ادبي پشتوانه آن قرار گرفتند. بنابراين بهتر است در بحث توليد داستان انقلاب به بعد نظريه‌پردازي آن هم توجه داشت. گفتمان ميان نويسندگان هم يكي از عوامل مهم است كه به دليل كمبود آن تاكنون به نتايج خوبي در استفاده از تجربيات و بر طرف كردن معايب نرسيده‌ايم.

مزيناني با اشاره به وضعيت ادبيات انقلاب در جامعه و شرايط كنوني اظهار كرد: گسست بين نسلي و تفاوت در افكار و عقايد نشان دهنده آن است كه نسل جوان به خوبي در اين حوزه تغذيه نشده است. اين جشنواره مي‌تواند تا اندازه‌اي به پرسش هاي نسل جوان پاسخ بدهد زيرا در جامعه  به اين كتاب‌ها اقبال وجود دارد. همان گونه كه پس از انتشار كتاب «شاه بي ‌شين» متوجه اين اتفاق شدم  اما نبايد در نگاه به اين پديده به سطحي‌نگري افتاد بلكه بايد كاري بديع خلق كرد.

وي در پايان، داستان انقلاب را از جنس ادبيات خواند و گفت: بايد در نگارش ادبيات انقلاب الزامات ادبي را رعايت كرد و در كار خلاقانه ادبي، نگاه جديد و زيباشناسانه داشت و ادبيات ناب را با مضمون مرتبط به سوژه‌هاي انقلابي پيوند داد. در اين صورت است كه مي‌توانيم در خلق آثار خوب و پر محتوا در حوزه ادبيات انقلاب به تعادل برسيم.