به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) به نقل از خبرگزاري فرانسه، چهارشنبه 14 مارس (24 اسفند) پي‌ير شوندورفر، كارگردان، فيلمنامه‌نويس و نويسنده فرانسوي پس از عمل جراحي ناموفقي در بيمارستان پرسي در شهر كلامار فرانسه، در 83 سالگي با زندگي وداع كرد.

شهرت سينمايي شوندورفر حدود يك دهه بر شهرت ادبي او تقدم داشت. او سال 1963 «يگان 317» نخستين رماني را كه حاصل ديده‌ها و مشاهده‌هايش از جنگ ويتنام بود در دسترس خوانندگان قرار داد. دو سال بعد هم فيلمي اقتباسي بر اساس همين رمان را جلو دوربين برد كه جايزه بهترين فيلمنامه جشنواره فيلم كن 1965 را براي او به همراه داشت. اين رمان از سوی نشر روبر لافون در سال 2004 تجديد چاپ شد.

اهداي جايزه اسكار بهترين فيلم مستند به فيلم «جوخه اندرسون» در تثبيت جايگاه او به عنوان كارگرداني طراز اول نقش بسزايي داشت. او در اين فيلم بار ديگر به ويتنام بازگشته و همراه دومينيك مرلين صحنه‌هايي واقعي از وقايع جاري در ويتنام را براي مخاطب به نمايش گذاشته بود.

سرانجام اهداي جايزه انترايه سال 1969 به رمان «وداع با پادشاه» اثر پي‌ير شوندورفر او را در زمره نويسندگان برجسته در جامعه فرانسوي‌زبان مطرح كرد. در سال 1989 نيز اثري اقتباسي ساخته جان ميليوس بر اساس اين رمان در سينماهاي فرانسه به نمايش درآمد.

پي‌ير شوندورفر يك دهه پس از دريافت جوايز سينمايي بزرگي نظير كن و اسكار و جايزه ادبي انترايه، در سال 1976 با رمان «طبل خرچنگ» (نشر گراسه) جايزه بزرگ ادبي فرهنگستان زبان و ادبيات فرانسه را كسب كرد و نامش را بر تالار افتخارات ادبي فرهنگستان فرانسه رقم زد. دو سال بعد اقتباس سينمايي او از اين رمان بر پرده سينما به نمايش درآمد و جايزه سينمايي سزار فرانسه را هم براي او به ارمغان آورد.

چند سال بعد پي‌ير شوندورفر با تكيه بر تجربه‌هاي شخصي رمان «آن-بالا» را سال 1981 از سوي نشر گراسه عرضه كرد و در آن از واقعيت‌هاي بسياري درباره جنگ‌هاي استعماري فرانسوي‌ها پرده برداشت. سال 2004 هم نسخه سينمايي اين اثر ادبي مانند ساير آثارش در دسترس مخاطبان سينما قرار ‌گرفت با اين تفاوت كه به عنوان آخرين ساخته سينمايي شوندورفر شناخته شد.

با اين حال فيلم «دین بین فو» ساخته شوندورفر در سال 1992، به زعم بسياري از منتقدان يكي از مهم‌ترين فيلم‌هاي جنگي تاريخ سينماي فرانسه به شمار مي‌آيد. او در اين فيلم جنگ 55 روزه ارتش استعماري فرانسه را با انقلابي‌هاي كمونيست ويتنامي در سال 1954 روايت مي‌كند. اين جنگ كه به تقسيم ويتنام به دو بخش شمالي و جنوبي انجاميد، پيش در آمدي بر جنگ بيست‌ساله ويتنام توسط آمريكايي‌ها در ويتنام، لائوس و كامبوج محسوب مي‌شود كه پس از هزينه‌هاي گزاف مادي و معنوي با شكست ايالات متحده به پايان رسيد.

سال 1992 نيز كتابي در برگيرنده عكس‌هاي فيلم «دین بین فو» با عنوان «دین بین فو 1992/1954. از جنگ تا فيلم» از سوي نشر فيكسو-لينكولن منتشر شد.

شوندورفر متولد 1928 در شامالي‌ير، از سربازان ارتش فرانسه در جنگ جهاني دوم بود كه با خواندن «دايره سرنوشت» اثر ژوزف كسل عشق به ادبيات را در خود كشف كرد. پس از آن آثار ژوزف كنراد به سرچشمه مطالعه، خلاقيت ادبي و البته دريانوردري او بدل شد و در همان سن 19 سالگي به نخستين آرزوي ادبي‌اش دست يافت. او به مدت 18 ماه در يك كشتي سوئدي در درياي بالتيك و درياي شمال به شغل ملواني مشغول شد. پس از جنگ جهاني دوم در سال 1952 به خدمت سرويس سينمايي ارتش درآمد و به عنوان فيلمبردار براي تهيه گزارش‌هايي از جنگ در هندوچين اعزام شد. در آنجا به اسارت درآمد و ماه‌ها به زندان افتاد. تأثير تجربه جنگ اول و دوم در هندوچين بر زندگي پي‌ير شوندورفر به اندازه‌اي بود كه تا پايان حيات سينمايي و ادبي‌اش از او دست بردار نبود و جلوه‌هاي گوناگوني از آن،يكي پس از ديگري در آثارش به چشم مي‌خورد.

پي‌ير شوندورفر صاحب نشان‌هاي لژيون دونور و صليب جنگ و نشان رسمي هنر و ادبيات فرانسه است. او از سال 1988 نيز به عضويت آكادمي هنرهاي زيباي فرانسه و هيأت داوران جايزه ادبي انترايه درآمد. جايزه ووبان 1984 هم به پاس مجموعه آثار ادبي و سينمايي شوندورفر به او تعلق گرفت.