به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، موراکامی در کتابی با عنوان «وقتی از دویدن صحبت می‌کنم در چه موردی صحبت می‌کنم» از خاطراتش درباره ورزش دویدن می‌نویسد. مخاطب در این اثر از علاقه موراکامی به نویسندگی و دویدن آگاه می‌شود و بخشی از زندگی روزانه او را می‌خواند.

موراکامی دویدن را از اوایل دهه ۸۰ قرن میلادی گذشته آغاز کرد و در چندین مسابقه دوی ماراتن هم شرکت داشته است. به اعتقاد او شباهتی میان دویدن و نویسندگی وجود دارد که سبب شده وی در کنار این‌که زندگی‌اش را وقف نویسندگی کرده روزی هشت کیلومتر هم بدود.

عنوان این کتاب با الهام از مجموعه داستان‌های کوتاه ریموند کارور، «وقتی از عشق حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم»، برگزیده شده است.

در توضیح این کتاب آمده است: «خوشحالم که طی این همه سال، تحت هر شرایطی، از دویدن دست بر نداشته‌ام. دلیل خوشحالی‌ام آن است که رمان‌هایم را دوست دارم. حالا هم سخت مشتاقم که ببینم رمان بعدی چه از کار در خواهد آمد. من نویسنده‌ای هستم با محدودیت‌های خاص خود، آدمی ناکامل با یک زندگی ناکامل و محدود و اگر هنوز هم چنین حسی به کار خود دارم پس باید گفت که راه درست را انتخاب کرده‌ام. شاید اغراق باشد که آن را معجزه بخوانم ولی در واقع همان حس را دارم. اگر دویدن‌های روزانه در راه برآوردن خواسته‌ام به من یاری رسانده، پس باید بسیار سپاس‌گزار آن باشم.» 

در نگاه موراکامی دویدن کمک زیادی به خلاقیت ادبی می‌کند و به نویسنده نظم و ترتیب خاصی می‌دهد که در مجموع زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. 

موراکامی ۱۲ ژانویه سال ۱۹۴۹ میلادی و در دوره انفجار جمعیتی بعد از جنگ جهانی دوم در کیوتوی ژاپن به دنیا آمد. وی نخستین اثرش را در سال ۱۹۸۰ منتشر کرد و نخستین ترجمه از آثار وی به زبان فارسی، در سال ۱۳۸۶ با عنوان «کجا ممکن است پیدایش کنم» روانه بازار کتاب ایران شد.

این اثر پیش از این با عنوان «از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» با ترجمه مجتبی ویسی منتشر شده است. 

كتاب «وقتی از دویدن صحبت می‌کنم در چه موردی صحبت می‌کنم» نوشته هاروکی موراکامی با ترجمه علی حاجی‌قاسم در 160 صفحه و به بهای پنج هزار تومان از سوی نشر نگاه منتشر شده است.