به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، ميرصادقي با اشاره به اينكه در كارگاه‌هاي داستانش به هنرجويان تاكيد مي‌كند، داستان‌شان را چند بار بخوانند و تا به حال نيز پس از ارزيابي‌هاي مفصل، مجموعه‌ي از آثار هنرجويان را در كتاب‌هايي با نام‌هاي «داستان‌هاي يكشنبه»، «پنج‌شنبه» و «چهارشنبه» به چاپ رسانده است، درباره وضعيت امروز انتشار آثار نوقلمان حرف‌هايي داشت. 

اين داستان‌نويس گفت: اگر هنرجويي بخواهد كتابش را خودش چاپ كند،‌ كسي نمي‌تواند جلو او را بگيرد، ولي مناسبات چاپ و توزيع كتاب ممكن است به گروهي از نوقلمان آسيب بزند.
 
وي افزود: واضح است كه نشر كاري تجاري است و ناشر نيز نگاهي اقتصادي دارد؛ ‌از سوي ديگر گروهي از داوري‌ها در دفاتر انتشاراتي‌ها صحيح نيست؛ از اين رو نوقلم چه پول بدهد و چه ندهد، كتابش را چاپ نمي‌كنند؛ ‌چون برخي ناشران آدم‌هاي خودشان را دارند و نويسندگان دیگر را كنار مي‌زنند. 

اين نويسنده  در پاسخ به اين سوال كه «كدام قسمت از مراحل انتشار كتاب جدي‌ترين آسيب را به قشر نوقلم وارد مي‌كند؟» گفت: گاهي اوقات البته ناشر هم مقصر نيست و كتاب پس از آنكه هفت خوان رستم را هم طي مي‌كند، وقتي به دست توزيع كننده مي‌رسد، ديگر جلو نمي‌رود؛ ‌چرا كه توزيع‌كننده كتاب‌هايي را مي‌گيرد كه بتواند به كتابفروشي‌ها بفروشد!

وي تصريح كرد: طيف زيادي از توزيع‌كنندگان مثلا نام من نويسنده يا چند تاي ديگر را بلدند و كتاب ما را همه جا توزيع مي‌كنند، ولي كتاب نويسندگان گمنام را نمي‌گيرند. اين بازار به فساد معنوي دچار است و هميشه هم تقريبا همين طور بوده است.
 
ميرصادقي در پایان گفت: در هر حال واضح است كه نوقلمان بايد با فراگيري آموزش و اطمينان از كيفيت اثرشان به چاپ آن اقدام كنند. اين مساله در درازمدت منجر به شناخته شدنشان خواهد شد.