تغافل
تغافل به معنای خود را غافل وانمودن، چشم‌پوشی کردن و ناآگاه نمودن است. به دیگر سخن، تغافل یعنی فردی از چیزی با خبر است ولی به گونه‌ای عمل می‌کند که گویی از آن آگاهی ندارد. بنابراین، در تغافل، همیشه آگاهی وجود دارد و همین نکته، فرق اصلی بین تغافل و غفلت است، زیرا غفلت به معنای بی‌خبری است.
در این شیوه، از برخی خطاهایی که طرف مقابلتان مخفیانه انجام داده است و یا شخص خطاکار فکر می‌کند شما از آن بی‌خبرید، خردمندانه چشم‌پوشی می‌کنید. چه، انسان بی‌اشتباه نیست و اگر برخی اشتباه‌ها را آشکارا به فرد گوشزد کنید، تغییر رفتار او را دشوار کرده‌اید. به چند سخن از بزرگان دین در این باره، توجه کنید:
ـ بزرگوارنه‌ترین اخلاقِ شخصِ کریم، چشم‌پوشی اوست از آنچه می‌داند.
ـ درستی وضع زندگی اجتماعی و معاشرت، پیمانة پُری است که دو سوم آن توجه و هوشیاری است و یک سومش چشم‌پوشی.
صفحه 59 / مهارت تغییر رفتار دیگران در آموزه‌های دینی / سیدجعفر علوی/ انتشارات دانشگاه علوم اسلامی رضوی/ چاپ اول/ سال 1391/ 96 صفحه/ 2000 تومان
سه‌شنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۱ - ۱۸:۰۰
نظر شما