خنده‌های چیدنی‌ات

رها شدند در احساس پاک و رفتنی‌ات
ادامه‌ی من و این دست‌های دامنی‌ات 

کدام خاک غریبی نشسته بر دل تو
که رنگ کهنه‌ی غم زد به قلب ناتنی‌ات

و طرح پنجره‌های پر از تصور تو
به خون کشیده مرا با لبان منحنی‌ات

فقط برای تو یک پیرهن نقش باقی است
در انتهای پریشانی نگفتنی‌ات

و از شکوفه‌ی گیلاس خانه می‌چیدم
تو را و یک بغل از خنده‌های چیدنی‌ات.


صفحات 39 و 40/ تو خویش را به لهجه‌ی باران گریستی(مجموعه شعر)/ فرید بنو/ نشر داستان / چاپ اول/ سال 1391/ 88 صفحه/ 4500 تومان