تحلیل موسیقی معنوی اشعار امام 

توجه امام به موسیقی لفظی واژگان با پرداختن به آرایه‌هایی چون جناس، واج‌آرایی و تکرار در سطح واژه در سطح جمله ضمن تقویت موسیقی درونی شعر از جمله محورهای سبکی موسیقی شعرش به حساب می‌آید. البته این رویکرد زیبایی است که پیکره‌ی شعر را آراسته است و در همین مقوله نمی‌گنجد. توجه به ارتباط‌های پنهانی موجود در میان کلمات که تناسب و مراعات‌النظیر و تضاد و تلمیح و ... از مهم‌ترین شاخصه‌های آن هستند، در غنای موسیقی معنوی شعر امام سهم به سزایی داشته و توجه امام به هر دو مقوله‌ی موسیقی درونی و معنوی شعرش را به اوج لذت موسیقایی نزدیک ساخته است. استفاده از آرایه‌های معنوی در اشعار امام علاوه بر اینکه از منظر صورخیال حائز اهمیت است بیشتر وسیله‌ای شده است برای بیان مقصود ثانوی کاربرد آنها. به عنوان مثال، در مقوله‌ی تناسب آنچه در یک مجموعه ذکر می‌شود بیشتر بیانگر بینش مثبت یا منفی امام به آن مجموعه است. مسجد، مدرسه، دیر و صومعه و خانقاه در معنای نمادین خود زمانی در یک جا جمع می‌شوند که در مقابل خرابات قرار گیرند و از این منظر همپای آن نیستند. در مجموعه‌ی «باغ، شاخسار، گل، گلستان و بلبل و زاغ» آن هنگام که مژده‌ی وصل صاحب الزمان (عج) را می‌دهد.

صفحه 77/ تحلیل سبک و اصالت سبک اشعار امام خمینی/ احمد داود اوغلو/ ترجمه محمدحسین نوحی نژاد ممقانی/ معاونت پژوهشی، انتشارات پژوهشکده امام خمینی (س) و انقلاب اسلامی/ چاپ اول/ سال 1391/ 169 صفحه/ 9500 تومان