ابوالفتح مومن درباره اثر در دست تالیفش به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، گفت: در این اثر به پنج جانباز ویژه دوران دفاع مقدس پرداختم. این جانبازان همگی بالای 70 درصد هستند و از نظر مسایلی که با آن‌ها مواجهند، شرایط تقریبا یکسانی را سپری می‌کنند. «درد شیرین» عنوان احتمالی این کتاب است.
دکنر ابراهیم محمود آبادی با جانبازی قطع نخاع، علی اصغر پرکان با جانبازی از دو چشم و قطعی دست از ناحیه مچ، علیجان فرهنگی با جانبازی قطعی دو دست از ناحیه کتف، علی معصومی با از دست دادن دو پا در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و محمد ربیعی با جانبازی ناشی از سلاح‌های شیمیایی، جانبازانی‌اند که ابوالفتح مومن در حال پرداختن به کیفیت زندگی آنان است.
وی با بیان اینکه اثرش اکنون مراحل نگارش خاطرات اولیه را سپری می‌کند، درباره ویژگی‌های اين كتاب گفت: کار نگارش خاطرات اولیه جانباز علیجان فرهنگی به پایان رسیده است. این کتاب در حوزه تاریخ شفاهی تدوین خواهد شد و در این‌باره مسایل جانبازان را در دوران دفاع مقدس و پس از آن مورد بررسی قرار خواهیم داد. در این‌باره برای هر جانباز، علاوه بر نوع جانبازی، مسایل جانباز در مراجعه به بیمارستان و نحوه فعالیت جانبازان در زمینه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و چگونگی تعامل آنان با خانواده و جامعه مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
مومن از «درد شیرین» به عنوان اثری مستند و پژوهشی یاد کرد و درباره ویژگی‌های دیگر اثرش توضیح داد: با آن‌که این کتاب در حوزه تاریخ شفاهی تدوین می‌شود اما در این‌باره تک‌نگاری نخواهم داشت و هر آن‌چه از سوی جانبازان مطرح می‌شود به دقت با اسناد موجود مورد بررسی قرار می‌گیرند و در صورت تایید آن سند، ارایه خواهند شد.
نویسنده کتاب «انقلاب اسلامی در همدان» افزود: برای مثال یکی از جانبازان در بیان خاطراتی از عملیات نصر مطرح کرد که در طول عملیات سدی شکسته شد و ناگهان آب منطقه را فرا گرفت در حالی که طبق اسناد موجود اصلا سدی در منطقه وجود نداشت. هنگامی که اسناد تحلیل شدند به این نتیجه رسیدم که حجم بالای آب در آن منطقه عملیاتی نتیجه بارش فراوان باران بوده و نه وجود سد. در نگارش این اثر تکیه‌ای بر شنیده‌ها نیست و بر دیده‌ها تکیه می‌کنم.
وی با بیان اینکه «به عنوان «اطلاعات» به خاطرات جانبازان نگاه می‌کنیم.» در پاسخ به این سوال که «از چه منابعی برای استنادبخشی به خاطرات بهره می‌گیرد؟» گفت: از کتاب‌هایی مانند «همپای صاعقه» و «ضربت متقابل» و اسناد بنیاد شهید و سپاه پاسداران و دیگر اسناد موجود برای استناد بخشی به مطالب بیان‌شده بهره می‌گیرم. همچنین در بیان خاطرات رسته‌ها، فرماندهان، تیپ‌ها و گردان‌ها به صورت مجزا مشخص شده‌اند.
مومن «درد شیرین» را کاری سفارشی از سوی بنیاد شهید و امور ایثارگران استان همدان معرفی کرد و درباره شیوه انجام مصاحبه برای این کتاب توضیح داد: برخی مصاحبه‌ها را بنیاد شهید به شیوه آن‌چه در صدا و سیما مرسوم است، به انجام رسانده بود اما این مصاحبه‌ها با نقص‌هایی روبه‌رو بودند که برای تکمیل آن‌ها مصاحبه‌های دیگری را آغاز کردم.
وی در پاسخ به این سوال که «تاکنون با چه مشکلاتی برای گردآوری اطلاعات در زمینه موضوع اثرش روبه‌رو بوده است؟» اظهار کرد: دسترسی نداشتن به افرادی که نامی از آن‌ها در میان خاطرات عنوان شده است، پراکندگی اسناد موجود، امنیتی بودن بسیاری از اسناد و کامل نبودن آرشیو‌ها و فراموشی خاطرات از مشکلاتی هستند که در نگارش این اثر با آن‌ها مواجهم.
این نویسنده حوزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در پاسخ به سوال دیگری درباره نحوه گزینش جانبازان مورد نظر اثرش از سوی بنیاد شهید و امور ایثارگران برای نگارش تاریخ شفاهی درباره آن‌ها، گفت: بنیاد شهید برای گزینش این جانبازان تنها بالای 70درصد بودن آن‌ها را در نظر نداشته و مسایل آن‌ها در مواجهه‌شان با زندگی عادی پس از جنگ را هم در نظر گرفته است.
وی در این‌باره افزود: همچنین جانبازانی که بنیاد شهید گزینش کرده است از میان ارتشی‌ها و پاسداران انتخاب شده‌اند. بنابراین ویژه‌بودن این جانبازان مورد توجه بوده و اینکه با وجود مشکلات، دربرابر آن‌ها سر خم نکردند و به مسیر موفقیت در عرصه‌های علمی، فرهنگی و ورزشی رسیدند.
مومن، کتاب «درد شیرین» را نخستین اثری دانست که به این شیوه به جانبازان پرداخته است و افزود: آشنایی مردم با نحوه زندگی جانبازان ضروری است و احساس می‌کنم کتاب دیگری می‌تواند به ارایه راهکاری در این زمینه برای بهبود مواجه جامعه با جانبازان و برعکس بپردازد.
سه‌شنبه ۲۶ دی ۱۳۹۱ - ۱۶:۱۴
نظر شما